Van oorsprong Amerikaans-Engels, betekent de spreektaalzin bright-eyed and bushy-tailed alert en levendig.
Het vindt zijn oorsprong in het conventionele beeld van een gezonde, levendige eekhoorn of ander dier; het volgende, bijvoorbeeld, is van A Bunch of Golden Rod, gepubliceerd in The Daily Picayune (New Orleans, Louisiana) van zondag 4 november 1888:
Het jachtseizoen was net geopend, en mijn hart was een open wond die opnieuw bloedde bij elke kraak van het jachtgeweer dat een van de grijze eekhoorns met borstelige staart neerhaalde die in onze eiken- en hickorybomen leven; mooie, zachte, kleine wezentjes met heldere ogen die alleen maar dankbaar aannemen wat God voor hen gemaakt heeft, een eikel of een noot.
Op 3 december 1916 publiceerde The Minneapolis Sunday Tribune (Minneapolis, Minnesota) in haar kinderkatern een verhaal getiteld Tommy Snooks and Bessie Brooks, met daarin:
Ze speelden de hele middag samen en toen het tijd was voor Bessie om naar huis te gaan liep Tommy met haar de weg af. Toen ze bij de oude eik kwamen, klonk er een geritsel van bruine bladeren en wat denk je dat er uit het postkantoor de boom in kwam dartelen? De liefste kleine eekhoorn met zijn heldere ogen en borstelige staart. Hij rende zo snel dat Bessie en Tommy alleen zijn borstelige staart konden zien.
Ook het volgende komt uit The Philadelphia Inquirer (Philadelphia, Pennsylvania) van maandag 29 november 1920:
Mr. Bright-Eyed, Bushy-Tailed, Soft-Coated Gray Squirrel
zit hoog in zijn bladerloze toren en lacht naar de laatste roodborstjes die hun oude plek tussen de bomen verlaten om hun lange vlucht naar het zuiden te maken.
In de zomer dartelt en stoeit de eekhoorn in het gebladerte van het bos, veilig voor verboden schutters. Als de winter komt, verstopt hij zich en slaapt in zijn knusse voorraadschuur in de holte van de boom, waar hij een goede voorraad noten en granen heeft om het uit te houden tot de sneeuw en de kou voorbij zijn.
Maar, meneer Eekhoorn is een egoïstisch oud ding dat er niet om geeft zijn goede dingen te delen, zelfs niet tijdens de feestdagen.
De collocatie van bright-eyed en bushy-tailed is ook gebruikt om andere dieren te beschrijven; in het volgende uit The Democratic Herald (Charleston, Mississippi) van donderdag 22 mei 1902 kwalificeren deze bijvoeglijke naamwoorden een konijn:
Mr. Charles H. Broome, uit Memphis, heeft een uitstekend richtgeweer bij zich, waarmee hij zowel “vogels van de lucht als beesten van het veld” op de grond velt. Een paar avonden geleden ging hij gewapend met dit prachtige exemplaar van de kunst van het geweermaken op pad, op zoek naar de ingrediënten voor een Brunswick Stew, en hij keerde in ongelooflijk korte tijd terug na het doden van drie vette reptielen, een konijntje met felle ogen en pluimstaart, en een kip van een van zijn buren.
En in The Pittsburg Post (Pittsburgh, Pennsylvania) van zondag 17 april 1904 beschreef Ernest Harold Baynes een “kleine rode vos” als een
bright-eyed, sharp-neosed, bushy-tailed little rascal.
Het vroegste figuurlijke gebruik van bright-eyed en bushy-tailed dat ik heb kunnen vinden, komt uit Lively Lifeboat, gepubliceerd in The Sunday Sun (Baltimore, Maryland) van 28 juli 1940:
Down at Arundel Cove the other day the Coast Guard tested this new all-metal welded, self-righting, self-bailing lifeboat in the presence of a trial board. Hier wordt hij omgedraaid zodat hij kan pronken voor de bezoekende nautische expert.
Er waren geen handen om het schip te verlaten, maar gewoon toekijken en zien wat er gebeurt. De boot ging onder het aandringen van de kraan over de kop en kwam weer naar boven, helemaal opgewekt, met een volledig herstel in vijf seconden.
In The Fauna Of Texas, gepubliceerd in The Evening Sun (Baltimore, Maryland) van maandag 24 januari 1944, gebruikte Caroline Shelton de uitdrukking op speelse wijze door hem toe te passen op de ratelslangen, en verwarde ze met het synoniem vol bonen:
Het koude weer, als het komt, heeft één voordeel. Het ontmoedigt de ratelslangen. Niet dat de ratelslangen een winterslaap houden, want op een paar warme zonnige dagen, zoals Kerstmis, komen ze weer tevoorschijn met heldere ogen, een pluimstaart en vol bonen.
Een ander vroeg voorbeeld komt uit Smiling Jack, een stripverhaal van Zack Mosley (1906-93), gepubliceerd in The Salt Lake Tribune (Salt Lake City, Utah) van dinsdag 28 maart 1944:
Mooi, maar wat ben jij vandaag vrolijk met je ogen en je staart, Wagon-Wheels!
Ja, meneer, nu we naar Ridgeville kunnen, zal ik die kleine torenwak met die lieve stem ontmoeten.
