Families veranderen geleidelijk van generatie op generatie, maar naarmate de generaties verstrijken, worden de verschillen in familielijnen duidelijker. De verschillen ontwikkelen zich als volgt. Het algehele levensfunctioneren van een individu hangt nauw samen met zijn niveau van emotionele rijpheid of differentiatie. Mensen kiezen huwelijkspartners die hetzelfde niveau van emotionele rijpheid hebben. Emotionele onvolwassenheid uit zich in onrealistische behoeften en verwachtingen. Concurrerende behoeften en verwachtingen onder familieleden, verergerd door de onvermijdelijke spanningen van het leven, genereren angst. Gezinssystemen werken zodanig dat de angst wordt weggeduwd naar en “geabsorbeerd” door bepaalde delen van het systeem; bijvoorbeeld ouders kunnen de angst uitwerken in een echtelijk conflict, één ouder kan de angst absorberen en kwetsbaar worden voor emotioneel, lichamelijk of sociaal disfunctioneren, of ouders kunnen hun angsten op hun kinderen richten. Bij kindgerichtheid erft het ene kind vaak meer van de onzuiverheden of zwakheden van de ouders en kan het andere kind meer van hun sterke punten erven. Omdat de kinderen partners kiezen van gelijke rijpheid, als de processen zich herhalen door de generaties heen, bouwt zich in sommige familielijnen een volwassen en stabiel functioneren op en in andere onvolwassen en onstabiel functioneren.
Het gezinsproces wordt beheerst door een emotioneel systeem dat is gevormd door de lange lijn van soorten die heeft geleid tot de evolutie van Homos sapiens. De mens heeft ook een intellectueel systeem dat enige objectiviteit over emotioneel functioneren mogelijk maakt. Gevoelens zijn de subjectieve ervaring van sommige aspecten van het functioneren van het emotionele systeem. Het vermogen om gedachten en gevoelens van elkaar te onderscheiden, en om naar het denken te handelen wanneer dat belangrijk is, hangt samen met het “niveau” van differentiatie van een individu. Therapie is een proces van het vergroten van iemands differentiatie of vermogen om automatische reactiviteit en subjectiviteit in evenwicht te brengen met een feitelijke kijk op zichzelf en anderen”. (Michael Kerr, M.D., 1997)
Het doel van Bowen therapie is om de principes en concepten van de Bowen theorie te begrijpen en toe te passen om zo effectievere opties te ontwikkelen voor het verminderen van chronische angst, het vergroten van effectievere zelfmanagement vaardigheden in relatie tot belangrijke anderen, en het vergroten van flexibiliteit en veerkracht om de uitdagingen van het leven aan te kunnen.