Je zou denken dat 200 jaar na de onafhankelijkheid van Colombia als natie, de spelling wel op orde zou zijn. Toch blijft er nog veel te vaak verwarring bestaan over hoe de naam van een Zuid-Amerikaans land moet worden gespeld: Colombia.
Dat is Colombia met een ‘O’. Niet Columbia, met een ‘U’.
We zijn geografisch ver verwijderd van British Columbia en een shuttle-tijdperk dat vele missies heeft doorstaan nadat de ‘Columbia’ in 2003 boven Texas uiteenviel. Toch hebben velen het nog steeds mis. Er zijn geen Rocky Mountains in Colombia. We zitten in het Andesgebergte.
De spellingsverwarring kan gerechtvaardigd zijn als men nooit naar Zuid-Amerika is gereisd of als iemands kennis van de wereld door een gebrek aan onderwijs is belemmerd. Zelfs wij journalisten hebben het wel eens fout. Maar dat is geen excuus.
We kunnen tegenwoordig op Google Earth vertrouwen om te zien waar Guyana ligt ten opzichte van Frans-Guyana, en Ghana ten opzichte van Guinee-Bissau.
We kunnen tegenwoordig op Google Earth vertrouwen om te zien waar Guyana ligt ten opzichte van Frans-Guyana, en Ghana ten opzichte van Guinee-Bissau. Of vice versa. Maar als je als redacteur bij een grote nieuwsgroep verslag doet van een vredesproces in ‘Colombia’, ben je verdwaald in een taalkundig en cultureel woud.
Ooit in zijn lange geschiedenis maakte Colombia deel uit van ‘La Gran Colombia’, een regio die tegenwoordig Panama, Venezuela en Ecuador omvat. Nadat hij deze landen begin 1800 tijdens zijn militaire campagnes van Spanje had bevrijd, wist Simon Bolivar hoe belangrijk ‘what’s in a name’ was. Hij had zijn koloniale meesters verslagen in het “Land van Colon” (Tierra de Colon), genoemd naar de Genuese zeevaarder Christoffel Columbus.
En zelfs wiki-historici hebben een aantal feiten verkeerd. Columbus was Italiaans, niet Spaans. Hij kreeg de opdracht van de Castiliaanse koning om specerijen uit het Verre Oosten mee terug te nemen en zeilde op weg naar de Amerika’s. Dit was drie eeuwen vóór Bolivars onafhankelijkheidscampagne voor de inwoners van het ‘Nieuwe Granada’.
Het woord ‘Colombia’ komt voor in een vroege krant – ‘Colombiano’ – gepubliceerd door Generaal Francisco de Miranda (1750-1816), een van Bolivars naaste ideologische bondgenoten en de militaire commandant die de steun van de Britten zou inroepen om zijn geboorteland, Venezuela, te bevrijden van de Spaanse overheersing. Hij was een soort Tocqueville, die droomde van een verenigd continent, dat zich zou uitstrekken van de warme kusten van het Caribisch gebied tot de bevroren plateaus van Patagonië.
Zijn visie bleef alleen op papier bestaan. Nadat zijn leger hem in de steek had gelaten, werd hij gevangen genomen door zijn vijanden uit de Oude Wereld en moest hij wegkwijnen in een Spaanse gevangenis. Hij stierf in 1816.
Voor historici is de oorsprong van ‘Colombia’ geworteld in de naam Columbus. Misschien ligt daar de verwarring. Columbus is de verengelsde naam van Colón. Maar eeuwen na de specerijenrace krijg ik nog steeds e-mails met de vraag of ik “in Colombia woon”
Ik antwoord meestal met een ‘O’ en een ‘ja’, hoewel het al jaren geleden is dat ik in Vancouver ben geweest of de beroemde universiteit van New York heb bezocht.
Dus laten we het voor eens en voor altijd rechtzetten.
‘Colombia’ is de naam van een land met 45 miljoen inwoners. Het heeft een geel, blauw en rood gestreepte vlag. De inheemsen zijn over het algemeen vriendelijk en werken hard voor hun levensonderhoud. Ze hebben veel bijgedragen aan de wereld van wetenschap, sport en kunst.
En dat zullen ze blijven doen, ook al worden ze geografisch vaak door één klinker misplaatst.