Seven Score and Seven Years Ago: Wat je niet weet over de Gettysburg Address

Op 19 november 1863 hield president Abraham Lincoln een toespraak die nog eeuwenlang zou worden geciteerd. Maar wat weet je eigenlijk over de Gettysburg Address? Lees hier enkele dingen die u misschien nog niet wist over de iconische toespraak.

• Lincolns toespraak begint met “Four score and seven years ago.” Een score is gelijk aan 20 jaar, dus hij verwees naar 87 jaar geleden – 1776, toen de Onafhankelijkheidsverklaring werd ondertekend. De toespraak werd dus zeven score en zeven jaar geleden gehouden.
• Op de dag van de toespraak was Lincoln’s oratie nauwelijks het hoogtepunt van de gebeurtenis. In plaats daarvan behoorde de grootste toespraak toe aan Edward Everett, die twee uur sprak voordat Lincoln het podium betrad.
• Everett schreef later aan Lincoln over zijn toespraak, en zei: “Ik wou dat ik mezelf kon vleien dat ik in twee uur zo dicht bij de centrale gedachte van de gelegenheid was gekomen als jij in twee minuten.”
• We krijgen onze huidige tekst van de toespraak uit het vijfde van vijf geschreven kopieën, allemaal geschreven in Lincoln’s handschrift. Elk exemplaar verschilt enigszins, wat waarschijnlijk het gevolg is van Lincolns zelfredactie.
• De Library of Congress heeft twee exemplaren van de toespraak, de Illinois State Historical Library heeft er een, Cornell University heeft er een en een bevindt zich in de Lincoln-kamer in het Witte Huis.

(Zie de top 10 grootste toespraken.)

Zie hieronder de volledige tekst van de Gettysburg Address. (via Britannica, Library of Congress)

Vier score en zeven jaar geleden brachten onze vaderen op dit continent een nieuwe natie voort, opgevat in Vrijheid, en gewijd aan de stelling dat alle mensen gelijk zijn geschapen.

Nu zijn we verwikkeld in een grote burgeroorlog, die uittest of die natie of welke natie dan ook zo opgevat en zo gewijd, lang kan standhouden. We ontmoeten elkaar op een groot slagveld van die oorlog. We zijn gekomen om een deel van dat veld in te wijden, als laatste rustplaats voor hen die hier hun leven gaven opdat die natie zou leven. Het is geheel passend en gepast dat we dit doen.

Maar, in ruimere zin, kunnen we deze grond niet wijden-we kunnen hem niet wijden-we kunnen hem niet heiligen. De dappere mannen, levend en dood, die hier hebben gestreden, hebben het gewijd, ver boven onze macht om iets toe te voegen of af te doen. De wereld zal weinig noteren, noch lang onthouden wat wij hier zeggen, maar zij kan nooit vergeten wat zij hier deden. Het is eerder aan ons, de levenden, om ons hier in te zetten voor het onvoltooide werk dat zij, die hier vochten, tot nu toe zo nobel hebben verricht. Het is eerder aan ons om hier toegewijd te zijn aan de grote taak die voor ons ligt – dat wij van deze geëerde doden een verhoogde toewijding nemen aan die zaak waarvoor zij de laatste volle maat van toewijding gaven – dat wij hier vastbesloten zijn dat deze doden niet tevergeefs zullen zijn gestorven – dat deze natie, onder God, een nieuwe geboorte van vrijheid zal kennen – en dat regering van het volk, door het volk, voor het volk, niet van de aarde zal verdwijnen.

(Zie het slagveld van Gettysburg in de Top 10 spookachtige plaatsen.)