Elke hervorming van het huidige medische curriculum vereist een herwaardering van de principes en praktijken van het evaluatiesysteem. De normatieve toets die op dit ogenblik de voornaamste evaluatiemethode is, werd oorspronkelijk ontworpen om de studenten te rangschikken met het oog op selectie. Er doen zich problemen voor wanneer deze test wordt gebruikt, zoals thans het geval is voor de beoordeling van bekwaamheden. De normgebonden test is vaak ongevoelig voor instructie en geeft weliswaar informatie over de relatieve sterke en zwakke punten van leerlingen in vergelijking met hun medeleerlingen, maar geeft geen schatting van het absolute prestatieniveau. De normgebonden test bevordert niet alleen de concurrentie tussen de leerlingen, maar is ook minder geschikt voor de evaluatie van het programma. Aangezien het de voornaamste verantwoordelijkheid van een medische faculteit is om bekwame artsen op te leiden en niet om een rangorde van deze artsen op te stellen, is het redelijker om de prestaties van de studenten te vergelijken met een externe norm of prestatiecriterium. Criterium-gerelateerde toetsing is dus meer geschikt voor de beoordeling van bekwaamheid en, binnen deze setting, kunnen percentuele bekwaamheidsscores worden gebruikt wanneer er behoefte is aan een rangschikking van de prestaties van studenten voor selectiedoeleinden. Het wordt aanbevolen dat toetsing aan de hand van een criterium de primaire evaluatiemethode is, omdat deze het best beantwoordt aan de doelstellingen van de medische faculteit door de nadruk te leggen op het bereiken van duidelijk vastgestelde externe normen en daardoor een hoge kwaliteit van de prestaties te garanderen.