Święty Szymon Apostoł, zwany też Szymonem Zealotem, (rozkwitł w I wieku – zmarł, Persja lub Edessa, Grecja?; święto zachodnie 28 października, święto wschodnie 19 czerwca), jeden z Dwunastu Apostołów. W Ewangeliach Marka i Mateusza nosi przydomek Kananejczyk, często błędnie interpretowany jako „z Kany” lub „z Kanaanu”. Kananaios jest grecką transliteracją aramejskiego słowa qanʾ anaya, oznaczającego „Zealota”, tytułu nadanego mu przez Łukasza w jego Ewangelii i w Dziejach Apostolskich. Nie jest pewne, czy był on jednym z grupy Zealotów, żydowskiej partii nacjonalistycznej przed rokiem 70. Szymonem Piotrem.
Nic więcej nie wiadomo o nim z Nowego Testamentu. Judasza (Thaddaeus) w Persji, gdzie, według apokryficznych Dziejów Szymona i Judasza, poniósł śmierć męczeńską przez przecięcie piłą na pół, co jest jednym z jego głównych symboli ikonograficznych (innym jest księga). Według św. Bazylego Wielkiego, kapadockiego Ojca z IV w., Szymon zmarł spokojnie w Edessie.