Opublikowane właśnie w międzynarodowym czasopiśmie naukowym, Scientific Reports, naukowcy wykorzystują starożytne DNA z archeologicznych szczątków świnki morskiej, które ujawnia przejście od zwierząt wykorzystywanych jako dzikie źródło pożywienia 10 000 lat temu do ich udomowienia i późniejszej roli ukochanych zwierząt domowych i medycznych modeli zwierzęcych.
Buduje on na wcześniejszych badań w ciągu wielu lat przez profesora antropologii biologicznej, Lisa Matisoo-Smith, śledząc DNA z roślin i zwierząt, że osadnicy Pacyfiku nosił w swoich kajakach i przy użyciu, że jako pełnomocnik do identyfikacji pochodzenia populacji ludzkiej i śledzenia ich ruch wokół Pacyfiku.
W ramach badań nad pracą magisterską w laboratorium profesora Matisoo-Smitha, Edana Lord, obecnie pracująca na Uniwersytecie Sztokholmskim w Szwecji, wraz z dr Catherine Collins z Wydziału Anatomii Otago i innymi międzynarodowymi badaczami, postanowiła dowiedzieć się, skąd pochodziły świnki morskie, które zostały wprowadzone na wyspy karaibskie.
Profesor Matisoo-Smith wyjaśnia, że jest ogólnie przyjęte, że nowoczesne świnki morskie zostały udomowione w regionie Andów, co jest teraz Peru. Jako ważny element żywności, który był również zawarty w ceremoniach religijnych, były one transportowane i sprzedawane w całej Ameryce Południowej.
Czasem około AD500, świnki morskie zostały zabrane na wyspy karaibskie, przez co najmniej jedną z kilku ustalonych sieci handlowych. Naukowcy spodziewali się, że świnki morskie znalezione na Karaibach pochodziłyby z Kolumbii, jednego z bliższych miejsc w Ameryce Południowej na Karaibach.
Używając starożytnego DNA świnek morskich szczątków wydobytych z kilku miejsc na Karaibach, w Peru, Kolumbii, Boliwii, Europie i Ameryce Północnej, znaleźli świnki morskie na wyspach nie pochodzą z Kolumbii, ale najprawdopodobniej pochodzą z Peru.
Co było większym zaskoczeniem dla zespołu było to, że szczątki świnki morskiej znalezione na Wyżynie Kolumbijskiej okazały się być z zupełnie innego gatunku. To sugeruje, że udomowienie świnki morskiej prawdopodobnie miało miejsce niezależnie zarówno w Peru jak i w Kolumbii.
Informacje genetyczne, wraz z kontekstami archeologicznymi, pokazują również jak świnki morskie pełniły różne role w czasie.
„Były i nadal są ważnym artykułem spożywczym w wielu częściach Ameryki Południowej i w kulturach wywodzących się z Ameryki Południowej – ludzie zabierali je żywcem, aby wprowadzić na nowe wyspy, gdzie nie były rodzime lub handlowali nimi za inne towary”, wyjaśnia profesor Matisoo-Smith.
„Świnka morska została przywieziona do Europy pod koniec 1500 lub na początku 1600 roku przez Hiszpanów i do Ameryki Północnej na początku 1800 roku jako część handlu egzotycznymi zwierzętami domowymi. W XVIII wieku świnki morskie zaczęły być wykorzystywane przez badaczy medycznych jako zwierzęta laboratoryjne, ponieważ mają wiele biologicznych podobieństw do ludzi, stąd też pochodzi zwrot „bycie świnką morską” w badaniach naukowych.
„Wszystkie dzisiejsze świnki morskie — zwierzęta domowe, te, które są sprzedawane na mięso w Ameryce Południowej i Puerto Rico, oraz te używane w badaniach medycznych — pochodzą od peruwiańskich udomowionych świnek morskich.”
Dlaczego świnka morska była postrzegana jako zwierzę domowe w niektórych kulturach i źródło pożywienia w innych może być prawdopodobnie przypisana do dawno ustalonych kulturowych pojęć tego, co jest akceptowalne jako jedzenie.
Profesor Matisoo-Smith mówi, że badania pokazują, że historia świnek morskich jest bardziej złożona niż wcześniej znano i ma wpływ na inne badania dotyczące udomowienia ssaków, przenoszenia i dystrybucji.
„Identyfikacja pochodzenia świnki morskiej szczątki z Karaibów pomaga nam zrozumieć, jak ludzkie sieci handlowe w regionie przeniósł się w ciągu ostatnich 1000 lat lub tak.
„Poprzez tę analizę starożytnego DNA świnki morskiej, lepiej rozumiemy historię ludzkich interakcji społecznych w ciągu tysięcy lat i na trzech kontynentach. Zapewnia również krytyczną perspektywę historyczną różnorodności genetycznej w świnkach morskich i relacji, jakie ludzie mieli z tym ważnym zwierzęciem domowym.”