15 lat po Katrinie, levele Nowego Orleanu są w najlepszej formie w historii. Eksperci twierdzą, że to nie wystarczy.

Piętnaście lat po tym, jak huragan Katrina sprawił, że system levee w rejonie Nowego Orleanu stał się „systemem tylko z nazwy”, jego przebudowa i rekonstrukcja – kosztem 14 miliardów dolarów – jest wreszcie prawie ukończona.6 miliardów dolarów – jest w końcu prawie ukończona, z zaledwie kilkoma odcinkami zbrojeń, które wciąż są w budowie, powiedział w tym tygodniu wysoki rangą urzędnik Korpusu Inżynierów Armii Stanów Zjednoczonych.

Nawet jeśli system nie jest jeszcze całkiem ukończony, już teraz wymaga wzmocnienia: Korpus planuje wystąpić do Kongresu o 3,2 miliarda dolarów jesienią 2021 roku, aby zapewnić, że nowe levele, które już się zapadły, będą nadal zapewniać obecny 100-letni poziom ochrony przed huraganami do 2073 roku.

W międzyczasie, urzędnicy państwowi i lokalni mówią, tak jak od czasu Katriny, że 100-letnia ochrona nie jest prawie wystarczająco dobra w erze naznaczonej przez podnoszący się poziom morza i bardziej intensywne huragany napędzane przez globalne ocieplenie. Zauważają oni, że prawie 2 miliardy dolarów aktywów i ponad milion ludzi jest chronionych przez te levele.

Do ich obaw dołączają Robert Bea i Edward Link, dwaj uznani na świecie eksperci inżynierii lądowej, którzy odegrali kluczową rolę po Katrinie, prowadząc oddzielne badania sądowe, wspierane przez Departament Obrony i Narodową Fundację Nauki, dotyczące błędów inżynieryjnych ujawnionych przez huragan. Badania te pomogły ukierunkować działania związane z odbudową wałów przeciwpowodziowych.

Korpus jest dumny z tych wysiłków. Mark Wingate, zastępca inżyniera okręgowego w biurze Korpusu w Nowym Orleanie, powiedział w tym tygodniu stanowemu Urzędowi Ochrony i Odbudowy Wybrzeża, że nie ma wątpliwości co do tego, że nowe levele stanowią radykalną poprawę ochrony przeciwpowodziowej tego obszaru.

Decyzja Kongresu o szybkiej odbudowie systemu wschodniego brzegu i dokończeniu nigdy nieukończonego systemu zachodniego brzegu, w połączeniu z decyzją Korpusu i Białego Domu o przyspieszeniu projektu poprzez usprawnienie zatwierdzeń środowiskowych, pozwoliła na znaczne podwyższenie większości systemu do czerwca 2011 roku, powiedział Wingate.

Dostępność całej kwoty 14,6 miliarda dolarów na początku projektu oznacza dramatyczną zmianę w porównaniu z poprzednimi 40 latami, kiedy to poszczególne projekty levees i wałów przeciwpowodziowych były budowane z przerwami, powiedział Wingate. System został zaprojektowany i zbudowany tak, aby blokować zalewanie przez fale sztormowe spowodowane przez huragan o prawdopodobieństwie wystąpienia 1% w każdym roku, tzw. sztorm 100-letni.

Katrina „zmienił sposób, w jaki prowadzimy działalność,” Wingate powiedział. Wśród głównych zmian: Wzmocniono standardy inżynieryjne dla wałów ziemnych, wymagając stosowania gliny wysokiej jakości. Nowe standardy dla wałów przeciwpowodziowych zaowocowały zastosowaniem odwróconych do góry nogami ścian w kształcie litery T, wspartych na znacznie głębszych palach. Na końcach kanałów odwadniających w Nowym Orleanie zbudowano połączone wrota przeciwpowodziowe i stacje pomp, aby uniemożliwić fali powodziowej podważanie słabszych wewnętrznych wałów przeciwpowodziowych – pięty achillesowej Katriny.

Na zachodnim brzegu, Kompleks Zachodniego Zamknięcia zawiera obecnie największą na świecie stację pomp, zdolną do przetransportowania wody deszczowej o wymiarach basenu olimpijskiego do Zatoki Barataria co 5 sekund, nawet jeśli połączona brama przeciwpowodziowa utrzymuje fale sztormowe z Zatoki Meksykańskiej z dala od społeczności mieszkalnych. Wzdłuż północno-zachodniej krawędzi jeziora Borgne na wschodnim brzegu, 2-milowy wał przeciwpowodziowy o wysokości 26 stóp stanowi największy indywidualny projekt budowlany zbudowany przez Korpus, jak powiedział Wingate.

Jesienią 2021 r., Korpus wyda ostateczne zatwierdzenie swojego 3.2 miliardy dolarów, 50-letni plan, aby zapewnić, że levele będą nadal zapewniać ochronę na ich obecnym poziomie w 2023 roku, kiedy levele muszą być ponownie certyfikowane jako zapewniające 100-letnią ochronę przeciwpowodziową wymaganą przez National Flood Insurance Program.

System wałów przeciwpowodziowych będzie nadal modernizowany, gdy poszczególne segmenty będą się obniżać lub w inny sposób nie będą spełniać standardów 100-letnich. I nawet jeśli zostaną one obalone przez fale większego huraganu, takiego jak Katrina, obecne projekty zapewnią, że wały pozostaną na miejscu po przejściu huraganu, co znacznie zmniejszy zalewanie wnętrz, jak powiedział Wingate.

Kończąc swój projekt raportu na początku tego roku, Korpus odrzucił prośbę urzędników stanowych i lokalnych o rozważenie zwiększenia ochrony do poziomu co najmniej 200-letniego, lub do poziomu 500-letniego. Nie było to uzasadnione, powiedzieli urzędnicy.

„Podczas gdy alternatywa 200-letniego poziomu redukcji ryzyka była konkurencyjna, jej korzyści netto były niższe niż w przypadku 100-letniego poziomu redukcji ryzyka”, powiedział Ricky Boyett, rzecznik Korpusu. „Ze względu na niższe korzyści netto, 200-letni poziom redukcji ryzyka nie został wybrany jako zalecany plan.”

Taka analiza kosztów i korzyści jest częścią federalnego standardu, który porównuje redukcje szkód majątkowych, kosztów ratownictwa i uniknięcia strat gospodarczych z powodu powodzi z kosztami budowy.

W projekcie raportu stwierdzono, że ulepszenia wałów na wschodnim brzegu rzeki zmniejszyłyby spodziewane roczne szkody spowodowane przez powódź do 30 milionów dolarów rocznie, co według szacunków Korpusu dałoby stosunek korzyści do kosztów na poziomie 2,3 do 1. Raport dotyczący zachodniego brzegu wykazał podobnie pozytywny stosunek.

Podczas gdy Korpus broni nowego systemu ochrony przed huraganami 100-letnimi, agencja w 2018 r. ogłosiła, że to i levele rzeczne biegnące przez miasto zostały sklasyfikowane jako „wysokie ryzyko”, drugi najgorszy rating, jaki Korpus nadaje. Ocena ta zawdzięcza w dużej mierze potencjalnie tragiczne konsekwencje, jeśli levele zostaną przewrócone lub zawiodą.

Decyzja o zastosowaniu tradycyjnej analizy korzyści i kosztów w celu określenia rodzaju ochrony levee dla tego obszaru, a nie oparcia projektów na potencjalnych najgorszych katastrofach, jest błędem, według Bea i Link, którzy odegrali kluczowe role w identyfikowaniu awarii podczas Katriny i pomogli kierować procesem odbudowy.

„Utknęliśmy na płycie z usterką. Utknęliśmy w tym jednym miejscu w ścieżce dźwiękowej i nie możemy go ominąć” – powiedział Link, starszy inżynier badawczy na Uniwersytecie w Maryland. Link pełnił funkcję dyrektora Interagency Performance Evaluation Task Force, która przeprowadziła ocenę kryminalistyczną awarii levee dla Departamentu Obrony po Katrinie.

Problem, jak powiedział, polega na tym, że Korpus tworzy standardy, na których opierają się projekty levee, które nie są oparte na lokalnych decyzjach dotyczących tego, z jakim ryzykiem dana społeczność może żyć. Zamiast tego, są one oparte na stratach spowodowanych przez burze w przeszłości lub na spodziewanych kosztach, które trzeba ponieść w ramach Narodowego Programu Ubezpieczeń Powodziowych (National Flood Insurance Program).

W czasach, gdy globalne ocieplenie powoduje bardziej intensywne burze, większe spiętrzenia sztormowe i większe opady deszczu, korzystanie z takich „spuścizny” czynników jest nieadekwatne, powiedział.

Link powiedział, że Korpus nie był w stanie uczynić ogólnego ryzyka związanego z konstrukcją levee głównym celem swoich projektów i podejmowania decyzji, W dużej mierze dlatego, że Kongres, poprzez ustawy takie jak Water Resources Development Act, zmusza go do stosowania tego, co nazywa on „starymi standardami”, czyli tradycyjnych metod, takich jak określanie, czy dana lewatywa chroni przed istniejącymi standardami 100-letniego zalewania, czy też wykorzystywanie korzyści ekonomicznych netto wynikających z budowy konstrukcji jako przewodnika. To nie to samo, co „ryzyko tolerowane”, powiedział, badanie strat, które społeczeństwo zaakceptuje, w zakresie strat ekonomicznych, kulturowych i ludzkich, które mogą wystąpić w rzadszych wypadkach o najgorszym przebiegu.

„Dopóki prawo lub odpowiednia polityka nie określi 'ryzyka tolerowanego', utkniemy na 'zepsutej płycie' z przeszłości”, powiedział.

Ciągłe poleganie na 100-letniej normie ochrony stanowi organizacyjną porażkę Korpusu i Kongresu, które wciąż dostosowują swoje reakcje do ostatniej katastrofy, powiedział Bea, emerytowany profesor inżynierii lądowej na Uniwersytecie Kalifornijskim w Berkeley, który prowadził niezależną analizę kryminalistyczną awarii levee po Katrinie, sponsorowaną przez Narodową Fundację Nauki.

Bea powiedziała, że niepowodzenie wynika ze złej matematyki w prostym równaniu „A plus B równa się C” do radzenia sobie z ryzykiem: A oznacza zagrożenia naturalne, takie jak burze tropikalne lub huragany i globalne zmiany klimatyczne. B oznacza zagrożenia organizacyjne, takie jak ciągłe poleganie na normie 100-letniej i skryte postawy organizacji, które odmawiają zmiany takich norm.

„Na szczycie listy znajduje się pycha, a za nią arogancja, korupcja, niekompetencja, indolencja” – powiedział. „To jest równanie, które nadal działa w tym kraju, a A plus B równa się C – poważne katastrofy, prędzej czy później”.

Wciąż, zarówno Link jak i Bea zgadzają się, że obecny system levee jest o pokolenia lepszy niż jego poprzednik.

W przypadku wałów przeciwpowodziowych na wschodnim brzegu, nadzorowanych przez Southeast Louisiana Flood Protection System-East, ulepszenia obejmują 182 mile wałów przeciwpowodziowych, w tym 244 bramy lądowe, osiem nawigacyjnych wrót przeciwpowodziowych oraz trzy połączone wrota przeciwpowodziowe i stacje pomp na końcu jeziora Pontchartrain w kanałach odwadniających miasto, powiedział dyrektor naczelny Derek Boese.

System wschodniego brzegu posiada młynki podatku od nieruchomości, które zapewnią mu wystarczającą ilość pieniędzy na utrzymanie systemu w przyszłości, z jednym wyjątkiem – wewnętrznego odwodnienia w parafii St. Bernard.

Wyborcy parafii 16 sierpnia odrzucili 10-letnie odnowienie podatku, który zostałby wykorzystany przez parafię w celu opłacenia systemu odwadniającego, który od lat jest obsługiwany przez Lake Borgne Basin Levee District, obecnie część levee authority.

W zeszłym roku, władze i parafia zgodziły się – po czterech latach sporów i trzech nieudanych wyborach podatkowych – na przekazanie parafii przez władze wewnętrznych elementów odwadniających, w tym kilku stacji pomp.

W ramach tej umowy, państwo zgodziło się zainwestować 4 miliony dolarów w ulepszenia stacji pomp. Władze levee zgodziły się zapłacić parafii 4,9 mln dolarów w styczniu i kolejne 1,9 mln dolarów w styczniu 2021 r., co stanowi równowartość ponad trzech lat kosztów eksploatacji systemu odwadniającego.

Plan zakładał przekazanie parafii aktywów odwadniających 1 stycznia, ale parafia powiadomiła władze, że nie chce kontynuować transakcji, a władze złożyły pozew w Sądzie Okręgowym w celu wyegzekwowania umowy.

W związku z niepowodzeniem głosowania w sprawie młyna, prezes władz Herb Miller ogłosił w czwartek, że władze będą kontynuować proces sądowy.

Na zachodnim brzegu, Urząd Ochrony Przeciwpowodziowej Luizjany Południowo-Wschodniej (Southeast Louisiana Flood Protection Authority) odniósł sukces w uzyskaniu zgody wyborców w Algierze i Parafii Jeffersona na podatki potrzebne do opłacenia udziału urzędu w podwyższeniu części systemu ziemnych wałów przeciwpowodziowych. To musi się stać przed instalacją mat z tkaniny, które chronią przed erozją, jeśli levele są przewrócone, powiedział dyrektor wykonawczy John Monzon.

Korpus kontynuuje prace nad nowym przedłużeniem wschodniego brzegu leveli do parafii St. John the Baptist i St. James wzdłuż krawędzi jeziora Maurepas i bagnistych obszarów na zachód. Levee West Shore Lake Pontchartrain o wartości 760 milionów dolarów powinny zostać ukończone w 2024 roku, powiedział Wingate.

Korpus podpisał również właśnie umowę o wartości 8,9 mln USD na budowę stałych i ruchomych wałów przeciwpowodziowych wzdłuż rzeki Missisipi przy budynku swojej siedziby w Nowym Orleanie, aby poradzić sobie z potencjalnym przewróceniem się podczas huraganów. Tamtejsze wały przeciwpowodziowe są o około 5 stóp za niskie – jest to godna uwagi i dziwnie umiejscowiona słaba strona systemu.