Izrael miał tylko jednego ministra spraw zagranicznych do czasu, gdy Golda Meir została mianowana na to stanowisko w 1956 roku, ale istniała logika w uczynieniu jej publiczną twarzą tego, co w tamtym czasie było ośmioletnim państwem dla 2000-letniego narodu. Urodzona w Kijowie i wychowana w Milwaukee, Golda Meir przyjęła syjonistyczne marzenie o żydowskiej ojczyźnie i okazała się skuteczna w jego promowaniu. Po tym, jak zebrała 50 milionów dolarów na wojnę o niepodległość Izraela, premier Dawid Ben-Gurion napisał, że Meir była „Żydówką, która zdobyła pieniądze, które umożliwiły powstanie państwa”. Jej spuścizna obejmuje również lekceważące podejście do palestyńskiej tożsamości narodowej i traumy wojny Jom Kippur. Ale w nowo powstałym społeczeństwie, gdzie służba wojskowa kobiet była normą, wybór Meir na premiera w 1969 roku uczynił z niej nie tylko pierwszą kobietę, która stanęła na czele Izraela, ale także wzór do naśladowania w innym ruchu wyzwoleńczym, dalej na zachodzie. -Karl Vick
Ten artykuł jest częścią 100 Kobiet Roku, listy TIME najbardziej wpływowych kobiet minionego wieku. Przeczytaj więcej o projekcie, poznaj 100 okładek i zapisz się do naszego newslettera Inside TIME, aby dowiedzieć się więcej.