6 rzeczy, które musisz wiedzieć o Kaplicy Scrovegni

Kaplica Scrovegni w Padwie jest jednym z najsłynniejszych dzieł proto-renesansu. Zdobiona przez Giotto di Bondone została ukończona w 1305 roku dla rodziny Enrico Scrovegni. Freski zdobiące ściany i sufit kaplicy opowiadają złożoną, pełną emocji narrację o życiu Marii i Jezusa. To absolutna mekka dla wszystkich zainteresowanych sztuką, zwłaszcza renesansową.

Oto 6 rzeczy, które powinieneś wiedzieć o Kaplicy Scrovegni:

To perła proto-renesansu

Giotto di Bondone, nr 31 Sceny z życia Chrystusa: 15. Aresztowanie Chrystusa (Pocałunek Judasza), 1304-06, Kaplica Scrovegni, Padwa

Proto-renesans lub okres przedrenesansowy (ok. 1300-1400) był pionierem nowej formy figuratywnego „realizmu”, który został w pełni rozwinięty przez artystów w dobie sztuki renesansowej właściwej. Przełomowa sztuka Giotta nie reprezentowała jednak europejskiego, ani nawet włoskiego mainstreamu. W pozostałej części Europy i we Włoszech królowały płaskie i nierealistyczne przedstawienia – a także złote tła i postacie donatorów znacznie mniejsze od postaci świętych.

To arcydzieło opowiadania historii

Widok na Kaplicę Scrovegni, Padwa

Cykl fresków Giotta koncentruje się na życiu Matki Boskiej i sławi jej rolę w zbawieniu człowieka. Geniusz Kaplicy leży w układzie narracji: Giotto ułożył poszczególne sceny chronologicznie, w poziomych pasach. Najpierw pojawia się życie Marii, następnie życie i służba Jezusa, a na końcu kulminują sceny przedstawiające Mękę Pańską. Kiedy jednak pasma te odczytywane są w pionie, widza uderza fakt, że każda scena zapowiada następną. Na ścianie naprzeciwko ołtarza znajduje się wielki Sąd Ostateczny, który kończy historię zbawienia człowieka.

I to jest pełne teologii

Giotto, Ukrzyżowanie, 1304-06, Kaplica Scrovegni, Padwa

Giotto namalował wewnętrzną powierzchnię kaplicy, kierując się kompleksowym projektem ikonograficznym i dekoracyjnym. Wśród źródeł wykorzystanych przez Giotta za radą brata Alberta znajdują się apokryficzne Ewangelie Pseudo-Mateusza i Nikodema, Złota legenda (Legenda aurea) autorstwa Jacopo da Varazze (Jacobus a Varagine) oraz, dla kilku drobnych szczegółów ikonograficznych, Medytacje o życiu Jezusa Chrystusa Pseudo-Bonawentury, a także szereg tekstów augustiańskich, takich jak De doctrina Christiana, De libero arbitrio, De Genesi contra Manicheos, De quantitate animae, oraz inne teksty ze średniowiecznej tradycji chrześcijańskiej, wśród których znajduje się Phisiologus.

Kaplica Scrovegni znana jest również jako Kaplica Arena

Zewnętrzna część Kaplicy Scrovegni, Padwa

Kościół został poświęcony Santa Maria della Carità w święto Zwiastowania, 1303, i konsekrowany w 1305 roku. Kaplica jest również znana jako kaplica Arena, ponieważ została zbudowana na ziemi zakupionej przez Enrico Scrovegni, która przylegała do miejsca rzymskiej areny. W tym miejscu przez wiele pokoleń przed wybudowaniem kaplicy odbywały się procesje pod gołym niebem i przedstawienia sakralne Zwiastowania Dziewicy.

Kaplica została zamówiona przez bogatego bankiera (oczywiście)

Giotto, fresk Sąd Ostateczny, detal Enrico Scrovegni prezentujący model kaplicy Maryi, 1304-06, Kaplica Scrovegni, Padwa

Enrico Scrovegni był padewskim lichwiarzem, który żył mniej więcej w czasach Giotta i Dantego. Enrico jest najbardziej znany jako mecenas Giotta, zlecając wielkiemu malarzowi namalowanie słynnej Kaplicy Scrovegni, ok. 1303-5, którą również zlecił. Istnieje tradycja, że zatrudnił Giotta, aby odpokutować za grzech lichwy – Dante umieścił swojego ojca w Siódmym Kręgu Piekła za notoryczne, nieuczciwe zyski, a sam Enrico był lichwiarzem na wielką skalę. W 1320 roku Enrico Scrovegni uciekł przed wojnami i konfliktami społecznymi, które nękały Padwę w tamtym czasie, i osiadł w Wenecji. Został formalnie wygnany z Padwy w 1328 roku, a zmarł w Wenecji w 1336 roku.

Jako hołd dla rodziny Scrovegni, na fresku Sąd Ostateczny, sam Enrico Scrovegni jest przedstawiony jako prezentujący model kaplicy Maryi.

Ponad 40 osób pomagało Giotto przy jego malowaniu

Giotto, Sąd Ostateczny, 1304-06, Kaplica Scrovegni, Padwa

Giotto, który urodził się około 1267 roku, miał 36-38 lat, gdy pracował w kaplicy Enrico Scrovegni. Miał zespół składający się z około 40 współpracowników, którzy obliczyli, że do pomalowania kaplicy potrzeba 625 dni roboczych. Dzień roboczy” oznaczał tę część każdego fresku, która mogła być pomalowana zanim tynk wyschnął i nie był już „świeży” (fresco po włosku).