Używanie kokainy w Stanach Zjednoczonych osiągnęło prawie epidemiczne proporcje. Głównym czynnikiem odpowiedzialnym za dramatyczny wzrost używania kokainy jest możliwość uwolnienia kokainy i ekstrakcji zasadniczo czystego narkotyku w celu palenia go jako cracku. W wyniku tego zgłoszono szereg problemów oddechowych czasowo związanych z wdychaniem cracku. Kokaina może powodować zmiany w drogach oddechowych w wyniku jej działania farmakologicznego wywieranego miejscowo lub ogólnoustrojowo, sposobu podawania (palenie, wąchanie, wstrzykiwanie) lub zmiany neuroregulacji czynności płuc przez ośrodkowy układ nerwowy. Zmiany te obejmują tak różnorodne zaburzenia, jak termiczne uszkodzenie dróg oddechowych, obrzęk płuc i krwotok, reakcje nadwrażliwości oraz śródmiąższowe choroby płuc. Jednakże przegląd patologii płucnej i dysfunkcji związanych z używaniem cracku i/lub kokainy wskazuje, że zgłaszane zmiany są najprawdopodobniej wieloczynnikowe, a nawet idiosynkratyczne, i nie ujawniają wspólnych cech diagnostycznych używania kokainy. Jest prawdopodobne, że spektrum chorób płucnych wywołanych przez kokainę będzie się nadal poszerzać.