Abu Simbel

Abu Simbel, miejsce dwóch świątyń zbudowanych przez egipskiego króla Ramzesa II (panował 1279-13 p.n.e.), obecnie położone w Aswān muḥāfaẓah (gubernatorstwo), południowy Egipt. W czasach starożytnych obszar ten znajdował się na południowej granicy faraońskiego Egiptu, naprzeciwko Nubii. Cztery kolosalne posągi Ramzesa przed główną świątynią są spektakularnymi przykładami starożytnej sztuki egipskiej. Dzięki skomplikowanej inżynierii w 1960 roku, świątynie zostały uratowane z rosnących wód rzeki Nil spowodowanych przez budowę tamy Asuan High Dam.

Wykute w piaskowcowym klifie na zachodnim brzegu Nilu, na południe od Korosko (współczesne Kuruskū), świątynie były nieznane dla świata zewnętrznego aż do ich ponownego odkrycia w 1813 roku przez szwajcarskiego badacza Johanna Ludwiga Burckhardta. Zostały one po raz pierwszy zbadane w 1817 roku przez egiptologa Giovanni Battista Belzoni.

66 stóp (20 metrów) siedzące figury Ramzesa są ustawione na tle zagłębionej twarzy klifu, dwa po obu stronach wejścia do głównej świątyni. Wokół ich stóp wyrzeźbione są małe figurki przedstawiające dzieci Ramzesa, jego królową, Nefertari, i jego matkę, Muttuy (Mut-tuy, lub królowa Ti). Graffiti wypisane na południowej parze przez greckich najemników służących Egiptowi w 6 wieku p.n.e. dostarczyły ważnych dowodów na wczesną historię greckiego alfabetu. Sama świątynia, poświęcona bogom słońca Amon-Re i Re-Horakhte, składa się z trzech kolejnych sal rozciągających się 185 stóp (56 metrów) w głąb klifu, ozdobionych kolejnymi posągami króla z Osirydów i malowanymi scenami jego rzekomego zwycięstwa w bitwie pod Kadesz. W dwa dni w roku (około 22 lutego i 22 października), pierwsze promienie porannego słońca przenikają przez całą długość świątyni i oświetlają sanktuarium w jej wnętrzu.

Tuż na północ od głównej świątyni znajduje się mniejsza, poświęcona Nefertari dla kultu bogini Hathor i ozdobiona 35-stopowymi (10.5-metrowe) posągi króla i królowej.

Uzyskaj subskrypcję Britannica Premium i uzyskaj dostęp do ekskluzywnych treści. Subscribe Now

W połowie XX wieku, kiedy zbiornik wodny, który powstał w wyniku budowy pobliskiej Wysokiej Tamy Asuańskiej, zagroził zatopieniem Abu Simbel, UNESCO i rząd egipski sponsorowały projekt mający na celu ocalenie tego miejsca. Kampania informacyjna i zbiórka funduszy została zainicjowana przez UNESCO w 1959 roku. W latach 1963-1968 siła robocza i międzynarodowy zespół inżynierów i naukowców, wspierany przez fundusze z ponad 50 krajów, wykopał szczyt klifu i całkowicie zdemontował obie świątynie, rekonstruując je na wysokim gruncie, ponad 200 stóp (60 metrów) powyżej ich poprzedniego miejsca. W sumie, około 16.000 bloków zostały przeniesione. W 1979 roku Abu Simbel, Philae i inne pobliskie zabytki zostały wspólnie wpisane na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.