Alan Titchmarsh: A foolproof guide to growing wisteria

Alan Titchmarsh udziela porad na temat uprawy tego najwspanialszego z ogrodniczych spektakli.

Wiele można powiedzieć o powolnym początku wiosny. Tak, to frustrujące czekać tak długo na kwiatowe radości po zimnej, mokrej i śnieżnej zimie, kiedy niebo pokryte wojskowym kocem było na porządku dziennym, tydzień po tygodniu, miesiąc po miesiącu.

Jednakże późne wiosny zmniejszają ryzyko przedwczesnego wzrostu, który często może zostać poważnie poparzony przez późne przymrozki. W zeszłym roku wisteria przyjaciółki, która przez pół wieku urządzała spektakularne doroczne pokazy, w kwietniu ociekała smutnymi, szarymi smugami kwiatów, co było wynikiem nieoczekiwanego mrozu pod koniec miesiąca.

W tym roku mają duże nadzieje na taki spektakl, z jakiego słynie ich dom, ponieważ pąki zaczęły pękać dopiero w połowie kwietnia.

Jak ja kocham wisterię! Kiedy się pobraliśmy, zdobiła frontową ścianę naszego skromnego domku z tarasem o trzech sypialniach i trzech dachach, a ja dumnie ją trenowałam, tak że w ciągu sześciu lat, kiedy tam mieszkaliśmy, jej terytorium powiększało się z roku na rok.

Była to zwykła chińska wisteria (W. sinensis), generalnie jedyny gatunek, który istniał w naszych ogrodach przez wiele lat. Obecnie istnieje niezliczona ilość odmian, głównie pochodzenia japońskiego, o dziwnych nazwach, a w niektórych przypadkach o dziwnych kolorach i formach kwiatów.

Jeśli sadzisz nową roślinę, najpierw sprawdź, czy podoba Ci się kolor i forma kwiatu, a następnie kup roślinę szczepioną, ponieważ będzie ona kwitła pewniej i w młodszym wieku. Złącze szczepienia będzie dobrze widoczne kilka centymetrów nad poziomem gleby. Rośliny, które nie są szczepione i zostały rozmnożone przez układanie warstw lub sadzonki, mogą być irytująco płochliwe w kwitnieniu; istnieją sposoby, aby zachęcić do kwitnienia starsze, niechętne rośliny.

Wisteria potrzebuje słonecznej ściany. Nie marnuj czasu, ustawiając ją na ścianie skierowanej na północ lub wschód. Południe i zachód to bardziej korzystne strony, gdzie drewno będzie dojrzewać najbardziej efektywnie. Do tego dochodzi jeszcze przycinanie dwa razy do roku. W lipcu należy przyciąć wszystkie pędy, które są potrzebne do zwiększenia zasięgu rośliny, ale skrócić wszystkie inne do około 1 stopy. W styczniu należy przyciąć wszystkie pędy boczne do długości palca. Postępuj tak co roku, a roślina nie powinna zawieść.

Twoja ściana będzie potrzebowała pewnego rodzaju szkieletu nośnego, ponieważ wisteria jest pnączem, bez lepkich podkładek, takich jak u pnącza wirginijskiego lub korzeni powietrznych bluszczu. Mocne poziome druty przymocowane do solidnych oczek wkręconych w ścianę w odstępach 18 cali dają najbardziej dyskretne wsparcie.

Można zastosować dobrze zamocowaną kratę, ale wężowate łodygi mogą się za nią schować i w miarę tycia przez lata mogą ją oderwać od ściany – regularne rozplątywanie podczas zimowego przycinania zmniejszy to ryzyko.

Odżywianie wisterii obfitym nawozem do róż (bogatym w potas i magnez sprzyjające kwitnieniu) w marcu każdego roku pomoże w regularnym kwitnieniu i zdrowym wzroście. Jeśli Twoja wisteria była przycinana, karmiona i uprawiana na słonecznej ścianie, a po trzech lub czterech latach nadal nie chce kwitnąć, zrezygnuj z niej jak z kiepskiej roboty, wyrzuć ją i posadź szczepioną odmianę, która nadrobi stracony czas.

Z wielu dostępnych odmian szczególnie upodobałem sobie starą ulubienicę Macrobotrys, której kwiaty mogą mieć około 2 stóp długości. Białe odmiany są cudownie eleganckie, a w odpowiedniej sytuacji mogą być równie spektakularne jak te liliowo-fioletowe.

Nigdy nie stroniłbym od zwykłej W. sinensis, której kwiatowe szlaki wydzielają najbardziej smakowity zapach w wiosennym słońcu, zwłaszcza jeśli są wyszkolone wokół okna w sypialni, które można otworzyć, aby wpuścić do środka mocny zapach.

Hodowla wisterii w doniczkach i pojemnikach rzadko kończy się sukcesem, ponieważ rośliny są tak zachłanne, jeśli chodzi o jedzenie i wodę. Jeśli nie masz odpowiedniej ściany domu, można uprawiać wisteria jako wolnostojący „standard” na 5ft gołej łodygi. To będzie potrzebować trochę wsparcia, ale pamiętam masywne wolnostojące okazy w Kew Gardens, kiedy byłem studentem tam i, nawet wtedy, były one dobry wiek w wieku. Oni scrambled jak boa constrictors nad zardzewiałym żelaza ramy oni wszystko, ale zburzone.

Wszystko, czego potrzebujemy teraz jest rodzaj słonecznej pogody, że brakowało wcześniej w roku tak, że możemy delektować się rozkoszy późnej wiosny i wczesnego lata w towarzystwie jednego z roślin świata najbardziej spektakularnych członków.