Anatomia dżdżownicy i przewodnik po dysekcji

Dysekcja dżdżownicy i anatomia dżdżownicy

Zdjęcia: Modern Biology, Holt

Poniżej przedstawiono klasyfikację gatunku w rodzinie dżdżownic Lumbricidae. Ten pospolity gatunek to Lumbricus terrestris znany również jako pełzacz nocny lub robak robaczywy. W tym artykule przedstawimy anatomię dżdżownic i wstęp do ich rozbioru.

Cele:

W tym przewodniku po dysekcji dżdżownicy nauczysz się:

– Opisywać wygląd różnych narządów występujących u dżdżownicy.
– Nazwać narządy, które tworzą różne układy dżdżownicy.

Materiały:
Okulary ochronne, szpilki do sekcji, rękawiczki, kleszcze, fartuch ochronny, nożyczki, ręcznik papierowy, skalpel, woda, sonda, zakonserwowana dżdżownica, soczewka do ręki, tacka do sekcji.

Cel:
W tym laboratorium dokonasz sekcji dżdżownicy w celu zaobserwowania zewnętrznych i wewnętrznych struktur anatomicznych dżdżownicy, przy jednoczesnym przestrzeganiu wszystkich ważnych procedur bezpieczeństwa w laboratorium.

Ten przewodnik jest idealny dla studentów szkół wyższych.

Tło:

Do najbardziej znanych zwierząt bezkręgowych należą dżdżownice, należące do gromady Annelida. Słowo annelida oznacza „pierścień” i odnosi się do serii pierścieni lub segmentów, które tworzą ciała członków tego azylu. Wewnętrznie, septa, lub ściany dzielące, znajdują się między segmentami. Segmenty zewnętrzne nazywane są metamerami. U dorosłego robaka może występować ponad 100 segmentów. Klitellum to zgrubienie ciała występujące u dojrzałych płciowo robaków, które bierze udział w tworzeniu kapsuły jajowej, czyli kokonu. Jest to narząd rozrodczy dżdżownic. Jaja wytwarzane są w jajnikach i wydostają się na zewnątrz przez otwory płciowe samicy. Plemniki produkowane są w jądrach i wydostają się na zewnątrz przez maleńkie pory genitalne samców. Podczas godów plemniki jednego robaka wędrują wzdłuż rowków nasiennych do nasieniowodów drugiego robaka. Zapłodnienie jaj odbywa się poza ciałem, gdy kokon przesuwa się do przodu po ciele, zbierając jaja jednego robaka i plemniki jego partnera. Narządami pompującymi układu krwionośnego jest pięć łuków aorty. Płyny krążeniowe wędrują z łuków przez brzuszne naczynia krwionośne do naczyń włosowatych w ciele. Płyny te zbierają się następnie w grzbietowym naczyniu krwionośnym i wracają do łuków aorty. Dżdżownica pobiera mieszaninę gleby i materii organicznej przez otwór gębowy, który jest początkiem przewodu pokarmowego. Mieszanina dostaje się do gardła, które znajduje się w segmentach 1-6. Przełyk, znajdujący się w segmentach 6-13, pełni rolę przejścia między przełykiem a rośliną. Zboże magazynuje tymczasowo pokarm. Połknięta przez dżdżownicę mieszanina jest rozdrabniana w żołądku. W jelicie, które rozciąga się na ponad dwie trzecie długości ciała, zachodzi trawienie i wchłanianie. Cząstki gleby i niestrawione substancje organiczne wydostają się z dżdżownicy przez odbyt i odbytnicę. Układ nerwowy składa się z brzusznego rdzenia nerwowego, który biegnie przez całą długość ciała robaka po stronie brzusznej, oraz szeregu zwojów nerwowych, które są masami tkanki zawierającymi wiele komórek nerwowych. Kołnierz nerwowy otacza przełyk gardła i składa się ze zwojów znajdujących się powyżej i poniżej gardła. Impulsy nerwowe są odpowiedzialne za ruch i reakcje na bodźce. Każdy segment zawiera rozszerzenie, lub zwoje, wzdłuż brzusznej części rdzenia nerwowego. Funkcje wydalnicze są realizowane przez nefrydia, które występują parami w każdym segmencie ciała. Występują one jako drobne białe włókna na grzbietowej ścianie ciała. Dżdżownica nie posiada skrzeli ani płuc. Wymiana gazów między układem krwionośnym a środowiskiem odbywa się przez wilgotną skórę.

Jaka jest zewnętrzna anatomia dżdżownicy?

Ciało zewnętrzne dżdżownicy jest dobrze przystosowane do życia w glebie, podobnie jak budowa zewnętrzna innych owadów. Przód lub głowa dżdżownicy nazywana jest przednią częścią ciała. W pierwszej części przedniej znajduje się otwór gębowy i prostomium. Prostomium jest rodzajem wargi, która znajduje się w przedniej części jamy gębowej. Dżdżownice tracą wilgoć i oddychają przez skórę. W całej swojej strukturze zewnętrznej posiadają komórki światłoczułe, które są rozproszone wokół skóry. Komórki te dają dżdżownicom zdolność do wykrywania zmian w oświetleniu, są one również wrażliwe na substancje chemiczne i dotyk. Ciało podzielone jest na segmenty, które przypominają pierścienie. Do każdego segmentu przyczepionych jest kilka szczeciniastych włosków, które pomagają dżdżownicy w poruszaniu się. Na dojrzałych dżdżownicach można znaleźć siodełko lub pierścień gruczołowy zwany clitellum. Po zapłodnieniu dżdżownica wydziela woreczek z jajami. Ostatni segment dżdżownicy zawiera odbyt, w którym wydzielane są odpady.

Przewodnik po dysekcji:

1. Załóż okulary ochronne, rękawice i fartuch laboratoryjny.

2. Umieść dżdżownicę na tacy do sekcji & spłucz nadmiar środka konserwującego. Zidentyfikuj stronę grzbietową, która jest zaokrągloną górną częścią dżdżownicy, i stronę brzuszną, która jest spłaszczonym spodem. Odwróć dżdżownicę brzuszną stroną do góry, jak pokazano na poniższym schemacie anatomii dżdżownicy.

3. Za pomocą ręcznego obiektywu obserwować wszystkie części ślimaka, zewnętrzne i wewnętrzne. Zlokalizuj wyraźne clitellum, siodłowate zgrubienie na powierzchni grzbietowej. Klitellum wytwarza otoczkę śluzową, która otacza robaki podczas godów i jest odpowiedzialna za tworzenie kokonu, w którym składane są zapłodnione jaja. Przednia część zwierzęcia jest bardziej cylindryczna niż spłaszczona tylna i znajduje się najbliżej clitellum. Powierzchnia brzuszna dżdżownicy jest zazwyczaj jaśniejsza od powierzchni grzbietowej. Otwór gębowy znajduje się na powierzchni brzusznej pierwszego segmentu, podczas gdy odbyt znajduje się na końcu ostatniego segmentu. Znajdź przedni koniec poprzez zlokalizowanie prostomium (wargi), mięsistego płata, który wystaje ponad otwór gębowy. Drugi koniec ciała robaka to koniec tylny, gdzie znajduje się odbyt.

Układ pokarmowy

Dżdżownica jest przykładem roślinożernego annelida żerującego, Zdobywa pożywienie, zjadając drogę przez glebę i wydobywając z niej składniki odżywcze, gdy przechodzi przez przewód pokarmowy.

Podpowiedź: Zaczynając od przedniego końca, zlokalizuj umięśnione gardło (połykanie pokarmu). Następnie znajduje się przełyk, który kończy się zbiornikiem (szerszym organem), który służy jako żołądek magazynujący. W tylnej części zrębu znajduje się żołądek. Delikatnie naciśnij na żniwa i żołądek, aby sprawdzić ich jędrność. Żołądek jest miękki i cienki, natomiast żołądek mięśniowy (ziemia jest w nim rozdrabniana i mieszana). Po żołądku następuje długie jelito, w którym zachodzi zarówno trawienie, jak i wchłanianie. Niestrawiony materiał jest wydalany przez odbyt.

8. Zlokalizuj przewód pokarmowy, który leży poniżej grzbietowego naczynia krwionośnego. Odnieś się do powyższego schematu, aby zlokalizować gardło, przełyk, żołądek i jelito.