As President Trump and Vladimir Put get chummy amid amid political turmoil at home, serious accusations of Russian interference in the 2016 election, and a general sense of social malaise in both countries, Americans and Russians alike have a lot to think about these days.
Oba narody dobrze by zrobiły, gdyby wyszły poza swoje różnice ideologiczne i wzięły przykład z pokoleń czytelników, którzy w niespokojnych czasach sięgali po rosyjskie arcydzieła literackie w poszukiwaniu ukojenia, wglądu i inspiracji. W rzeczywistości, biorąc pod uwagę obecny stan świata, wszyscy moglibyśmy skorzystać z tego przykładu.
Klasyka literatury rosyjskiej
Wszystkie z tych dziesięciu dzieł fikcji poniżej są uznanymi klasykami literatury rosyjskiej. Z wyjątkiem niedawno wydanego „Przyjęcia żałobnego” Ulitskiej, wszystkie te książki przetrwały próbę czasu. Ich wspólną cechą są wspaniałe historie, artystyczna sprawność i oryginalność, a także zdolność do angażowania czytelników w głęboką, osobistą refleksję nad najważniejszymi pytaniami życia. Te książki sprawią, że zaczniesz myśleć, czuć i rozwijać się jako człowiek.
„Najpierw przeczytaj najlepsze książki” – upomniał kiedyś Henry David Thoreau – „bo inaczej możesz nie mieć szansy przeczytać ich w ogóle.”
Więc, oto one, niektóre z najlepszych rosyjskich książek, które proponuję przeczytać w pierwszej kolejności:
Eugeniusz Oniegin (1833) Aleksandra Puszkina
W tym mniej znanym arcydziele rosyjskiej fikcji Aleksander Puszkin łączy wciągającą historię miłosną, encyklopedię życia rosyjskiego z początku XIX wieku i jedną z najdowcipniejszych satyr społecznych, jakie kiedykolwiek napisano. I czyni to w całości wierszem! Jednocześnie zabawna i poważna, ironiczna i namiętna, ta powieść wierszem jest punktem wyjścia dla większości zajęć z nowoczesnej literatury rosyjskiej, ponieważ Puszkin tworzy w niej szablon dla niemal wszystkich tematów, typów postaci i technik literackich, na których będą się opierać przyszli pisarze rosyjscy. To nie przypadek, że Puszkin jest często nazywany ojcem współczesnej literatury rosyjskiej, a Eugeniusz Oniegin jest uważany za jego najbardziej reprezentatywne dzieło.
A Hero of Our Time (1840) by Mikhail Lermontov
Często określana jako „pierwsza rosyjska powieść psychologiczna”,Bohater naszych czasów” opowiada historię Pechorina, młodego, charyzmatycznego, kobiecego buntownika bez powodu, który fascynuje i niepokoi czytelników od ponad półtora wieku. Powieść składa się z pięciu powiązanych ze sobą historii, które z wielu perspektyw zagłębiają się w złożoną duszę Pechorina. W rezultacie powstał niezapomniany portret pierwszego antybohatera literatury rosyjskiej, który pozostawia po sobie zniszczenie, a jednocześnie oczarowuje i fascynuje zarówno bohaterów, jak i czytelników.
Ojcowie i synowie (1862) Iwan Turgieniew
Ta głęboko odczuwalna i poetycka powieść w subtelny sposób oddaje konflikty społeczne i rodzinne, które pojawiały się na początku lat sześćdziesiątych XIX wieku, w czasie wielkich wstrząsów społecznych w Rosji. Książka wywołała dziennikarską burzę ogniową dzięki mocnemu portretowi Bazarowa, młodego nihilisty o twardym spojrzeniu i pasji, który jest dziś tak samo rozpoznawalny jak w czasach Turgieniewa.
Wojna i pokój (1869) Lwa Tołstoja
Często okrzyknięta przez krytyków największą powieścią, jaką kiedykolwiek napisano, ta epicka opowieść śledzi losy pięciu arystokratycznych rodzin żyjących w czasie wojen Rosji z Napoleonem na początku XIX wieku. Wojna i pokój to wiele rzeczy: historia miłosna, saga rodzinna i powieść wojenna, ale w swej istocie jest to książka o ludziach próbujących odnaleźć się w rozdartym świecie i o ludziach próbujących stworzyć dla siebie sensowne życie w kraju rozdartym przez wojnę, zmiany społeczne i duchowe zamieszanie. Tołstojowska epopeja, będąca jednocześnie pilnym moralnym kompasem i celebracją głębokiej radości życia, jest rosyjskim klasykiem na miarę naszych czasów.
Bracia Karamazow (1880) Fiodor Dostojewski
W tej intensywnej emocjonalnie i filozoficznie opowieści o ojcobójstwie i rodzinnej rywalizacji Dostojewski zgłębia tematy wiary, zła i sensu tak głęboko, jak żaden inny rosyjski pisarz. Powieść opisuje różne światopoglądy trzech braci Karamazow – klasztornego Aloszy, zmysłowego Dymitra i intelektualisty Iwana – oraz ich lubieżnego ojca, którego tajemnicze morderstwo i śledztwo w tej sprawie stają się punktem centralnym ostatniej, porywającej części powieści.
Doktor Żywago (1959) Borys Pasternak
Inspirowana Wojną i pokojem, ta powieść historyczna opowiada o poecie-lekarzu Juriju Żywago, który walczy o swoje miejsce, swój zawód i swój artystyczny głos pośród zamętu rosyjskiej rewolucji. Arcydzieło sugestywnej prozy, tak piękne jak rosyjskie krajobrazy, które przedstawia, Doktor Żywago zabiera czytelników w podróż pełną miłości, bólu i odkupienia przez jedne z najcięższych lat XX wieku.
And Quiet Flows the Don (1959) by Mikhail Sholokhov
Często porównywana do Wojny i pokoju, ta epicka powieść historyczna śledzi losy typowej kozackiej rodziny w burzliwym okresie 10 lat, od tuż przed rozpoczęciem I wojny światowej do krwawej wojny domowej po rewolucji rosyjskiej w 1917 roku. Historia Rosji początku XX wieku ożywa w dobrze wykreowanych i wiarygodnych postaciach Szolochowa, które muszą zmagać się nie tylko z oblężonym społeczeństwem, ale także z nieszczęśliwymi romansami, rodzinnymi waśniami i tajemniczą przeszłością, która wciąż prześladuje teraźniejszość.
Życie i los (1960) Wasilij Grossman
Ta rozległa epopeja robi dla radzieckiego społeczeństwa połowy XX wieku to, co Wojna i pokój dla XIX-wiecznej Rosji: Przeplata opowieść o epokowym wydarzeniu, straszliwym oblężeniu Stalingradu podczas II wojny światowej, z prywatnymi historiami postaci ze wszystkich warstw społecznych, których życie zostaje gwałtownie wykorzenione przez siły wojny, terroru i sowieckiego totalitaryzmu.
Jeden dzień z życia Iwana Denisowicza (1962) Aleksandra Sołżenicyna
To krótkie, wstrząsające, a zarazem dające dziwną nadzieję arcydzieło opowiada historię jednego dnia z życia zwykłego więźnia sowieckiego obozu pracy, których w Związku Radzieckim były dziesiątki milionów. Oparta na osobistych doświadczeniach Sołżenicyna jako jednego z tych więźniów, książka jest autentyczna, pełna bogatych szczegółów i pozbawiona sentymentalizmu, co potęguje jej potężne emocjonalne oddziaływanie.
The Funeral Party (2002) by Lyudmila Ulitskaya
Ten anglojęzyczny debiut jednej z współczesnych rosyjskich pisarek.debiut jednej z najważniejszych współczesnych rosyjskich powieściopisarek opisuje dziwaczne i wzruszające interakcje między barwną grupą rosyjskich emigrantów mieszkających w Nowym Jorku, którzy uczestniczą w pogrzebie Alika, nieudanego, ale lubianego malarza. Jednocześnie dziwaczne i przenikliwe, „Przyjęcie pogrzebowe” zgłębia dwa największe „przeklęte pytania” rosyjskiej literatury – Jak żyć? Jak umrzeć?”, które rozgrywają się w małym, parnym mieszkaniu na Manhattanie na początku lat 90.
Czy czytaliście już którąś z tych książek, a jeśli nie, którą chcielibyście dodać do swojej listy? Czekam na Twoje przemyślenia poniżej.