Dwa zagrażające życiu rytmy serca, które mogą prowadzić do nieskutecznych skurczów komór, to migotanie komór (VF) i częstoskurcz komorowy bez tętna (VT). Migotanie komór (VF) (Rycina 24) uniemożliwia pompowanie ścian komory, ponieważ powoduje szybkie drżenie, a ruch ten nie jest zsynchronizowany ze skurczami przedsionków. Z kolei VT (ryc. 25) powoduje, że komory kurczą się ponad 100 razy na minutę. VT bez tętna jest stanem nagłym VT, w którym skurcz komór następuje tak szybko, że serce nie ma czasu na ponowne napełnienie się, co skutkuje pulsem, którego nie można wykryć. Tkanki nie otrzymują już odpowiedniego przepływu krwi u osób cierpiących na ten stan. ACLS radzi sobie z VF i VT w podobny sposób, mimo że oba te stany mają różne rytmy EKG i są różnymi zjawiskami patologicznymi. Przegląd BLS rozpoczyna resuscytację w przypadku VF i VT bez tętna.
Analizator AED ocenia, czy wstrząs jest konieczny, analizując rytm serca. Jest on zaprogramowany tylko do kierowania użytkownika do defibrylacji w rytmach VF i VT. Urządzenie nie jest jednak w stanie określić, czy u pacjenta występuje tętno, dlatego też odradza się stosowanie AED u osób z wyczuwalnym tętnem. Defibrylator ręczny i monitor pracy serca są zwykle używane do prowadzenia ACLS w przypadku VF i VT bez tętna w szpitalu. W związku z tym analiza i odczytanie rytmu jest obowiązkiem osoby prowadzącej ACLS. Tylko w przypadku VF i VT bez tętna należy podawać wstrząsy; podobnie można stosować leki obniżające ciśnienie krwi i leki antyarytmiczne.