Tkanki uzyskane podczas autopsji lub biopsji od 81 pracowników i 2 osób z gospodarstw domowych, zostały poddane trawieniu chemicznemu. Odzyskane włókna azbestowe scharakteryzowano za pomocą analitycznej transmisyjnej mikroskopii elektronowej. Wśród 83 przyczyn zgonów były 33 międzybłoniaki, 35 raków płuc, 12 azbestoz i 3 z innych nowotworów. Spośród trzech głównych typów włókien azbestu handlowego najczęściej występującym włóknem okazał się amozyt, występujący w ok. 76% przypadków, następnie chryzotyl w ok. 60% i krokidolit w ok. 24%. Amozyt i chryzotyl zostały zaobserwowane jako pojedyncze włókno handlowe odpowiednio w około 22 i około 17% przypadków, podczas gdy krokidolit i tremolit występowały jako pojedyncze typy włókien tylko w około 2,5% przypadków. W piętnastu przypadkach, w których chryzotyl i tremolit występowały razem, ilość włókien chryzotylu zawsze przewyższała ilość tremolitu. Jednakże tremolit stwierdzono również w dziesięciu dodatkowych przypadkach, w których nie wykryto obecności chryzotylu. Amozyt był obecny w czterech przypadkach, amozyt plus krokidolit w trzech, a sam krokidolit w jednym. Amozyt był obecny we wszystkich badanych płucach pracowników izolacyjnych i występował w najwyższym stężeniu w tej kategorii narażenia. Najwyższe stężenie chryzotylu stwierdzono u pracowników zatrudnionych w rzemiośle ogólnym. Stężenie krokidolitu, choć najbardziej rozpowszechnione w płucach stoczniowców, nie różni się statystycznie między badanymi grupami narażenia. Chociaż krokidolit stwierdzono w dwudziestu przypadkach, amozyt towarzyszył mu w osiemnastu z nich. Jedenaście z 20 przypadków dotyczyło pracowników stoczni. Spośród 8 przypadków międzybłoniaka, 7 zawierało również amozyt. Sam krokidolit wystąpił tylko w 1 z 33 analizowanych przypadków międzybłoniaka. Doszliśmy do następujących wniosków: narażenie na krokidolit wystąpiło wśród izolatorów USA i duży procent innych pracowników, jak również; pracownicy izolacji są głównie narażeni na amozyt; mieszane ekspozycje włókien są związane z większą liczbą międzybłoniaków niż ekspozycje pojedynczych włókien; tylko narażenie na chryzotyl jest związane z około 12% przypadków międzybłoniaka badanych; i jeśli narażenie na tremolit jest związane z narażeniem na chryzotyl, ilość chryzotylu przekracza tę dla powiązanego tremolitu.