Starożytni Rzymianie również mieli wczesną wersję bekonu, który nazywali „petaso,” łopatka wieprzowa gotowana z suszonymi figami, zrumieniona, i podawana z winem. Przez całe średniowiecze bekon i tłuszcz z bekonu były bardzo ważnymi składnikami używanymi przez anglosaskich chłopów do gotowania.
Słowo „bekon” mogło pochodzić z różnych źródeł, szczególnie z francuskiego słowa „bako”, wspólnego germańskiego „bakkon” i starokrzyżackiego słowa „backe”, z których wszystkie odnoszą się do grzbietu świni i pochodzą sprzed 12 wieku. W 16 wieku, słowo „bacoun” lub bekon był używany w odniesieniu do każdego rodzaju wieprzowiny. Dopiero w 17 wieku „bekon” był używany wyłącznie w odniesieniu do solonego i wędzonego brzucha, który znamy dzisiaj jako bekon. W Yorkshire i Tamworth istniały rasy świń, które były hodowane specjalnie do produkcji bekonu.
Świnie przybyły do Ameryki Północnej na kilka sposobów.
- Krzysztof Kolumb przywiózł 8 świń na Kubę za namową królowej Izabeli.
- Hernando de Soto przywiózł 13 świń do Tampa Bay w 1539 roku. Według National Pork Board:
Rdzenni Amerykanie podobno bardzo polubili smak wieprzowiny, co spowodowało jedne z najgorszych ataków na ekspedycję de Soto. Do czasu śmierci de Soto trzy lata później, jego stado świń urosło do 700 sztuk, nie licząc tych, które zjadły jego oddziały, tych, które uciekły i stały się dzikimi świniami (przodkami dzisiejszych dzików lub razorbacks), oraz tych, które zostały podarowane rdzennym Amerykanom, aby utrzymać pokój. Przemysł wieprzowy w Ameryce rozpoczął się.
- Napływ świń z Anglii nastąpił w latach 1600.
Popularny zwrot „przynieś do domu bekon” można prześledzić w XII wieku, w angielskim mieście Dunmow. Kościół w mieście obiecał nagrodzić stronę bekonu dla każdego żonatego mężczyzny, który przysiągł przed Bogiem i zgromadzeniem, że nie będzie się kłócił z żoną przez rok i jeden dzień. Mąż, który potrafił przynieść do domu bekon, był bardzo ceniony przez swoją społeczność.
W czasie II wojny światowej bekon odegrał ważną rolę w okresie racjonowania żywności. Zyskał popularność jako niedrogie mięso dla rodzin do regularnego spożywania. Ludzie zwracali tłuszcz z gotowania bekonu swojemu rzeźnikowi, który z kolei przekazywał go na cele wojenne. Wśród wielu zastosowań, tłuszcz z bekonu był używany jako zapalnik i do produkcji materiałów wybuchowych.
Dzisiejsza świnia jest chuda i daje około 15 funtów bekonu na świnię. Pomyślcie o tym: w zeszłym roku w amerykańskiej gastronomii wykorzystano 1,7 miliarda funtów bekonu; to ponad 113 milionów świń! Produkcja wieprzowiny i produkcja bekonu przeszła długą drogę.