Bawół wodny (Bubalus bubalis) lub bawół wodny domowy jest dużym bydlęciem pochodzącym z subkontynentu indyjskiego, południowo-wschodniej Azji i Chin. Obecnie występuje również w Europie, Australii, Ameryce Północnej, Ameryce Południowej i niektórych krajach afrykańskich. Dziki bawół wodny (Bubalus arnee) pochodzący z południowo-wschodniej Azji jest uważany za inny gatunek, ale najprawdopodobniej jest przodkiem domowego bawoła wodnego.
W oparciu o kryteria morfologiczne i behawioralne rozpoznano dwa istniejące typy bawołów domowych – bawół rzeczny z subkontynentu indyjskiego i dalej na zachód do Bałkanów, Egiptu i Włoch oraz bawół bagienny, występujący od Assamu na zachodzie przez Azję Południowo-Wschodnią do doliny Jangcy w Chinach na wschodzie. Pochodzenie typów domowych bawołów wodnych jest przedmiotem dyskusji, chociaż wyniki badań filogenetycznych wskazują, że typ bagienny mógł powstać w Chinach i został udomowiony około 4000 lat temu, natomiast typ rzeczny mógł powstać w Indiach i został udomowiony około 5000 lat temu.
Istnieje co najmniej 130 milionów domowych bawołów wodnych, a więcej ludzi jest od nich zależnych niż od jakiegokolwiek innego zwierzęcia domowego. Nadają się one szczególnie do uprawy pól ryżowych, a ich mleko jest bogatsze w tłuszcz i białko niż mleko bydła mlecznego.
M.R.D. Uy i współpracownicy, z Philippine Carabao Center National Headquarters and Gene Pool, Science City of Muñoz 3120, Nueva Ecija, Filipiny opublikowali badania zatytułowane: Serologiczna i molekularna ocena Mycobacterium avium subspecies paratuberculosis (choroba Johne’a) infekującego bawoły wodne typu rzecznego (Bubalus bubalis) na Filipinach w czasopiśmie Comparative Immunology, Microbiology and Infectious Diseases, Volume 61, December 2018, Pages 24-29. Łącznie 70 próbek krwi i kału pobrano od bawołów wodnych w wybranych gminach Nueva Ecija do testu ELISA i qPCR assay:
- 2,48% z 70 bawołów było ELISA-pozytywnych przy użyciu próbek surowicy.
- 14,28% było qPCR-pozytywnych używając próbek kału.
- Sekwencja nukleotydowa wyizolowanego MAP wykazała wysoką homologię (99-100%) z opisanymi izolatami MAP.
Inne publikacje na temat MAP u bawołów wodnych
P. Sivakumara, B.N. Tripathia, NemSingh. 2005. Detection of Mycobacterium avium subsp. paratuberculosis in intestinal and lymph node tissues of water buffaloes (Bubalus bubalis) by PCR and bacterial culture. Veterinary Microbiology, Volume 108, Issues 3-4, Pages 263-270.
P. Sivakumar, B. N. Tripathi, N. Singh, A. K. Sharma. 2006. Pathology of naturally occurring paratuberculosis in water buffaloes (Bubalus bubalis). Veterinary Pathology 43:455-462.
D. Yadava, S.V. Singha, A.V. Singha, et al. 2008. Pathogenic 'Bison-type' Mycobacterium avium subspecies paratuberculosis genotype characterized from riverine buffalo (Bubalus bubalis) in North India. Comparative Immunology, Microbiology and Infectious Diseases, Volume 31, Issue 4, Pages 373-387.
F. Grandoni, et al. 2017. Characterization of leukocyte subsets in buffalo (Bubalus bubalis) with cross-reactive monoclonal antibodies specific for bovine MHC class I and class II molecules and leukocyte differentiation molecules. Developmental & Immunologia Porównawcza, Tom 74, Strony 101-109.