Teratogenność
Agoniści receptora beta2-adrenergicznego mogą powodować czynnościowe i behawioralne efekty teratogenne i zostały powiązane ze wzrostem częstości występowania zaburzeń ze spektrum autyzmu, zaburzeń psychiatrycznych, słabych funkcji poznawczych i motorycznych, słabych wyników w nauce oraz zmian ciśnienia krwi u potomstwa. Należy podkreślić, że ryzyko nieleczonej choroby dla matki i płodu jest większe niż ryzyko stosowania agonisty β2-adrenoreceptora, ale leki te powinny być stosowane tylko wtedy, gdy są wyraźnie wskazane.
W porównaniu 502 niemowląt z anomaliami serca (Congenital Malformations Registry) z dobranymi grupami kontrolnymi, potomstwo kobiet z astmą, które stosowały leki rozszerzające oskrzela, było obarczone zwiększonym ryzykiem wystąpienia jakiejkolwiek wady serca (OR = 2.20; 95% CI = 1,05, 4,61), a w szczególności wad obturacyjnych (OR = 4,49; CI = 2,03, 9,94), które pozostało istotne, gdy spojrzeć tylko na salbutamol (OR = 4,62; CI = 1,66, 12,85) . Niestety, nie było informacji o częstości i dawkowaniu leków, a przyjmowanie wielu leków również wiązało się z ryzykiem wystąpienia wad serca. Autorzy zasugerowali, że zarówno status astmy matki (kontrola; ciężkość), jak i stosowanie leków na astmę, szczególnie leków rozszerzających oskrzela, może odgrywać rolę w wadach serca u ich potomstwa.
W 24 dzieciach z dużymi wadami wrodzonymi nie stwierdzono zwiększonego ryzyka wad rozwojowych przy ekspozycji ciążowej na krótko- lub długo działających agonistów β-adrenoreceptorów .
Ryzyko wrodzonych wad rozwojowych wtórnych do stosowania przez matkę agonistów β2-adrenoreceptorów zostało zbadane w dwóch badaniach. W populacyjnym badaniu kazuistycznym dotyczącym związku między stosowaniem przez matkę leków rozszerzających oskrzela (beta-agonistów, leków antycholinergicznych i metyloksantyn) w okresie okołokoncepcyjnym, od 1 miesiąca przed poczęciem do trzeciego miesiąca ciąży, a ryzykiem rozszczepów czaszki twarzowej u niemowląt było 2711 niemowląt (614 tylko z rozszczepem wargi, 938 tylko z rozszczepem podniebienia, 1159 z rozszczepem wargi + rozszczepem podniebienia) i 6482 niemowląt kontrolnych; 247 matek stosowało leki rozszerzające oskrzela; najczęściej salbutamol (u 89%). Skorygowane OR (95% CI) dla ryzyka wystąpienia tylko rozszczepu wargi, tylko rozszczepu podniebienia i rozszczepu wargi + rozszczepu podniebienia wynosiły odpowiednio 1,77 (1,08, 2,88), 1,53 (0,99, 2,37) i 0,78 (0,46, 1,31). Nie stwierdzono istotnego związku między stosowaniem przez matkę leków rozszerzających oskrzela w połączeniu z leczeniem przeciwzapalnym (opartym na glikokortykoidach, modulatorach leukotrienów lub kromoglikanie) a ryzykiem wystąpienia rozszczepów wargi sromowej. Istniały istotne związki pomiędzy stosowaniem salbutamolu przez matkę a rozszczepem wargi i rozszczepem podniebienia. Stosowanie przez matkę leków rozszerzających oskrzela było zatem istotnie związane ze zwiększonym ryzykiem urodzenia niemowląt tylko z rozszczepem wargi, a stosowanie przez matkę salbutamolu było związane ze zwiększonym ryzykiem rozszczepu wargi i rozszczepu podniebienia po skorygowaniu o znane czynniki podatności. Ograniczenia tego badania obejmowały brak korekty ciężkości astmy i brak danych dotyczących skumulowanej ekspozycji matki na leki rozszerzające oskrzela. Dalsze badania powinny oceniać ryzyko rozszczepów orofacjalnych dla poszczególnych terapii, a nie grup leków, jak w tym przypadku.
W retrospektywnym, populacyjnym, kohortowym badaniu 13 117 ciąż u kobiet z astmą oceniano ryzyko wystąpienia jakichkolwiek i poważnych wad wrodzonych w związku z ekspozycją matki na SABAs i LABAs w pierwszym trymestrze. Ekspozycja na SABAs występowała u 7182 (55%) kobiet, a na LABAs u 165 (1,3%). Wady wrodzone występowały u 1242 (9,5%) noworodków, a 762 (5,8%) miały poważne wady rozwojowe. Nie stwierdzono istotnych związków między ekspozycją na SABAs lub LABAs a rozwojem jakichkolwiek lub poważnych wad rozwojowych. Podobnie, ekspozycja na SABAs nie była związana z poszczególnymi rodzajami wad rozwojowych. Jednak narażenie na LABAs wiązało się ze zwiększonym ryzykiem wad rozwojowych serca, wad rozwojowych narządów płciowych oraz innych/nieokreślonych wad rozwojowych. Ekspozycja na LABAs była również związana ze zwiększonym ryzykiem poważnych wad rozwojowych serca i poważnych innych/nieokreślonych wad rozwojowych. W przeciwieństwie do poprzedniego badania, niniejsze badanie sugeruje, że narażenie na SABAs nie jest związane z wrodzonymi wadami rozwojowymi. Wyniki sugerują jednak, że ekspozycja na LABAs podczas pierwszego trymestru może być związana ze zwiększonym ryzykiem. Należy zachować ostrożność w interpretacji tych wyników, ponieważ w analizie poszczególnych rodzajów wad rozwojowych nie dokonano korekty dla wielokrotnych porównań. Ponadto wyniki dotyczące ekspozycji na LABAs mogły być zaburzone przez nasilenie astmy.
Ryzyko wad wrodzonych w związku z ekspozycją matki na β2-agonistę pozostaje niejasne. W celu wyjaśnienia ryzyka konieczne są dalsze badania prospektywne poszczególnych postaci leku, uwzględniające czynniki zakłócające, takie jak ciężkość astmy i skumulowana ekspozycja na lek.