Bitwa pod Pueblą, (5 maja 1862), bitwa stoczona pod Pueblą w Meksyku między armią liberalnego rządu Benito Juáreza a siłami francuskimi wysłanymi przez Napoleona III w celu utworzenia w Meksyku francuskiego państwa satelickiego. Bitwa, która zakończyła się zwycięstwem Meksykanów, jest obchodzona w narodowym kalendarzu świąt meksykańskich jako Cinco de Mayo (5 maja).
Droga Francuzów w kierunku stolicy została zablokowana przez ufortyfikowane miasto Puebla. Przez nieuwagę francuski generał Charles Latrille Laurencez zarządził frontalny szturm na stromy Cerro de Guadalupe przeciwko meksykańskiej pozycji, która była umocniona rowem i ceglanym murem. Meksykanie pod dowództwem generała Ignacio Zaragozy odparli napastników, którzy stracili około 1000 ludzi i wycofali się w kierunku wybrzeża. Zasługę za meksykańskie zwycięstwo przypisuje się młodemu oficerowi (i przyszłemu prezydentowi), generałowi brygady Porfirio Díazowi, któremu udało się zawrócić flankę nacierającej armii francuskiej.
W marcu następnego roku francuski generał Élie-Frédéric Forey, z posiłkami z Francji, obległ Pueblę. Jej około 30 000 obrońców, dowodzonych przez Gonzálesa Ortegę, po zużyciu całej amunicji i żywności poddało się; większość została wysłana do Francji jako jeńcy. 2 kwietnia 1867 roku Díaz odbił miasto, kończąc francuską okupację. Święto Cinco de Mayo symbolizuje determinację Meksyku w udaremnianiu obcej agresji.