Blackbuck, (Antilope cervicapra) – antylopa (rodzina Bovidae) zamieszkująca równiny Indii. Kaukaz jest antylopą z tego samego plemienia (Antilopini), do którego należą gazele, springbok i gerenuk. To, co odróżnia kaczora od reszty, to rogi dorosłego samca, które są długie (50-61 cm, rekord to 71,5 cm), spiralnie skręcone, w kształcie litery V i pokryte wyraźnymi grzbietami prawie po same końce. Ponadto, istnieje uderzający kontrast między czarno-białym ubarwieniem dojrzałych samców kaczek i czerwonawo-żółtym ubarwieniem samic i niedojrzałych samców – znacznie większy kontrast niż u któregokolwiek z plemiennych krewnych kaczek.
Mr Raja Purohit
Męskie kaczki czarne ważą 34-45 kg (75-100 funtów) i stoją 74-88 cm (29-35 cali) przy ramieniu. Samice nie są dużo mniejsze, ważą 31-39 kg (68-86 funtów) i mają wysokość ramion tylko kilka centymetrów krótszych niż samce. Samice mają również takie same białe oznaczenia jak samce, w tym okrągłe plamy na oczach, usta, spód ciała, wewnętrzne nogi i łatę na grzbiecie. Jedyną oczywistą różnicą między samicami a niedojrzałymi samcami jest obecność rogów. Nawet czarne samce, które są najbardziej kolorowe pod koniec pory monsunowej, zaczynają blednąć w połowie zimy po corocznym linieniu i stają się całkiem brązowe na początku kwietnia, kiedy powraca ciepła pogoda. W rzeczywistości istnieje jedna populacja w południowych Indiach, w której samce nigdy nie stają się czarne. Niemniej jednak samce kaczek są wciąż ciemniejsze niż samice i niedojrzałe samce.
Kaczki są przede wszystkim pastuchami i często przebywają na otwartych, krótkich pastwiskach, ale mogą przetrwać na półpustyni, gdzie jest wystarczająca roślinność, i często występują na prawie jałowych słonych patelniach. Unikają jednak terenów leśnych i krzewów. Preferują zieloną trawę, ale żerują, gdy trawa jest rzadka. Zaobserwowano, że kaczki czarne na półpustyni w Radżastanie piją dwa razy dziennie. Są aktywne w ciągu dnia, tolerują najgorętsze słońce, a w południe szukają cienia tylko przez dwie do trzech godzin.
Kwh
Kaczki żyły kiedyś na otwartych równinach na całym subkontynencie indyjskim, ale ich liczba i zasięg zostały drastycznie zmniejszone wraz ze wzrostem populacji ludzkiej. Całkowita populacja kaczek, szacowana na 80.000 w 1947 roku, zmniejszyła się do 8.000 w 1964 roku, ale od tego czasu powróciła do 25.000 na obszarach chronionych. Pod koniec XIX wieku, w stosunkowo dobrze nawodnionych sawannach Wschodniego Pendżabu, odnotowano skupiska 8000-10 000 osobników. Teraz grupy większe niż 30-50 są rzadkie, składające się z kawalerów, samic i młodych z lub bez terytorialnego samca, oraz stada macierzyńskie samic pilnujących ukrytych młodych.
Przy sześciomiesięcznym okresie ciąży, kaczki czarne mogą produkować dwa młode rocznie. Hodowla odbywa się przez cały rok, ale główne szczyty urodzeń i rykowiska występują w lutym i marcu, z drugorzędnym szczytem pod koniec monsunu w sierpniu i wrześniu. Rozmnażają się tylko terytorialne samce, które bronią terenów o powierzchni nawet 8 hektarów (20 akrów), ale tylko przez kilka tygodni. Rywalizujące koguty ścigają i zaganiają samice, podchodząc do nich posuwistym krokiem, z podwiniętym ogonem i nabrzmiałymi gruczołami przedoczodołowymi, wydając przy tym gardłowe pomruki. Terytoria są wytyczane za pomocą łajna i lepkich czarnych wydzielin przedoczodołowych osadzonych na łodygach traw i krzewów.
Kaczki czarne polegają głównie na wzroku, aby uniknąć schwytania. Są szybkie jak każda antylopa, a jedynym drapieżnikiem, którego nie są w stanie wyprzedzić jest gepard, który był kiedyś wykorzystywany przez Mogołów do sportowego ścigania kaczek i gazeli. Główne drapieżniki obecnie – psy pariasów i szakale – żywią się głównie płodami.