Zaufaj Bożym obietnicom i czekaj cierpliwie
Hebrajczyków 6:13-7:10
Abraham czekał 25 lat, Józef czekał 13 lat, Mojżesz 25 lat, a Jezus 30 lat. Jeśli Bóg każe ci czekać, jesteś w dobrym towarzystwie.
Często przekonuję się, że czas pomiędzy Bożą obietnicą a jej spełnieniem jest o wiele dłuższy, niż się spodziewałem. Uczę się być bardziej cierpliwy. Boże obietnice dla nas są kotwicą dla naszych dusz (6:19). Są solidne i pewne. On dotrzymuje słowa, nawet wtedy, gdy wydaje się to niemożliwe, nawet wtedy, gdy okoliczności wydają się wskazywać na coś przeciwnego. Opóźnienie nie stoi w sprzeczności z Bożymi obietnicami.
Abraham jest opisany jako „ten, który miał obietnice” (7:6). Kiedy Bóg powołał Abrahama i Sarę, obiecał, że z nich powstanie wielki naród. Obiecał im dzieci. Musieli jednak czekać wiele lat, zanim obietnica została spełniona. Czekali i czekali, i podążali złymi drogami, próbując wypełnić Bożą obietnicę ludzkimi sposobami. W końcu jednak Pan „zaopiekował się Sarą i spełnił obietnicę, którą jej złożył” (Rdz 21,1). Abraham miał sto lat! W końcu Bóg spełnił swoją obietnicę: „…po cierpliwym oczekiwaniu Abraham otrzymał to, co mu obiecano” (Hbr 6,15).
Boże obietnice są absolutnie pewne: „…kiedy ludzie składają przysięgę, powołują się na kogoś wyższego od siebie, aby zobowiązać się do jej spełnienia; . Bóg zobowiązał się też do złożenia przysięgi, aby ci, którzy otrzymali obietnicę, mogli być całkowicie pewni, że nigdy nie zmieni zdania” (w. 16-17, NTV).
Nasza nadzieja nie opiera się na mglistym optymizmie czy myśleniu życzeniowym. Jest to ufność w niezachwiane obietnice Boga. Jest ona skupiona w Jezusie, który jest „arcykapłanem na wieki według porządku Melchizedeka” (w. 20). Melchizedek pojawia się niespodziewanie w Księdze Rodzaju i nie wiemy też, co się z nim potem dzieje. Według słów Biblii Amplified, Melchizedek jest prefiguracją Chrystusa: „Podobnie jak Syn Boży, pozostaje kapłanem bez przerwy i bez następcy” (7:3, AMP).
Pisarz ukazuje wyższość Jezusa (kapłaństwo Melchizedeka) nad jakimkolwiek innym kapłanem (Lewiego) (w. 1-10).
Jezus – kapłan z porządku Melchizedeka – jest królem sprawiedliwości i pokoju. Imię Melchizedeka oznacza „króla sprawiedliwości” i był on również „królem Salem”, co oznacza „króla pokoju” (w.2).
Kapłaństwo Jezusa jest trwałe; u Melchizedeka nie jest odnotowane „do końca życia” (w.3,8, NKJV-2015). Podobnie, Jezus jest żywym kapłanem na zawsze. Psalm 110 oświadcza również, że Pan jest „kapłanem na wieki, według porządku Melchizedeka” (w.4).
Jezus (Melchizedek) otrzymał dziesięcinę od Abrahama (Hbr 7:4). Ta spontaniczna dziesięcina ze strony Abrahama pokazała, że zdawał on sobie sprawę z własnej niższości wobec Melchizedeka. Lewi był prawnukiem Abrahama. W myśli biblijnej za przodka uważa się tego, który zawierał w sobie wszystkich swoich potomków (w. 9-10). Dlatego kapłaństwo Jezusa (Melchizedeka) ma wyższy status niż kapłaństwo lewickie.
Melchizedek pobłogosławił Abrahama (w. 6-7). Bóg obiecał, że w Abrahamie będą błogosławione wszystkie narody świata (Rdz 22,18). Dlatego też, jeśli Melchizedek mógł błogosławić Abrahama, status Melchizedeka musi być wyższy od porządku lewickiego (Hbr 7:7).
Kapłaństwo Jezusa, „według porządku Melchizedeka”, przypomina nam, że możemy ufać, iż Boże obietnice są całkowicie bezpieczne. Jezus nam to zagwarantował, idąc tam, gdzie my nie mogliśmy, „w naszym imieniu”. On jest naszym „arcykapłanem na wieki, według porządku Melchizedeka” (6:20).