Główną różnicą między B2B i B2C jest to, że pierwsza odnosi się do transakcji handlowej między producentem a detalistą, a druga to detalista dostarczający towary do konsumenta.
W B2B po obu stronach są przedsiębiorcy, natomiast w B2C zazwyczaj jest jeden przedsiębiorca i jeden konsument. W pierwszym przypadku za decyzją stoi potrzeba (bo drugi biznes jej potrzebuje), a w drugim są to raczej oczekiwania niż potrzeby.B2B ma wielu sprzedawców i różne sklepy, natomiast B2C, to zazwyczaj tylko jeden dostawca. B2B koncentruje się na surowych danych dla innej firmy, ale B2C koncentruje się na produkcji czegoś dla konsumentów. Transakcja B2B pociąga za sobą bezpośrednie zarządzanie umowami zaopatrzenia, co wiąże się z negocjowaniem warunków, które ustalają ceny i różne inne czynniki, takie jak ceny oparte na ilości, preferencje przewoźnika i logistyki itp. Transakcja B2C jest bardziej przejrzysta, ma zarządzanie kontraktami spot sourcingowymi, które oferują płaską stawkę detaliczną za każdy sprzedany przedmiot. Różnica polega również na czasie, ponieważ B2B ma wolniejszy proces niż B2C, który jest zawierany w krótszych okresach (mogą to być minuty lub dni). Business-to-business generalnie wymaga inwestycji z góry, podczas gdy business-to-customers nie wymaga od firmy wydawania pieniędzy na infrastrukturę. Ostatnia wspomniana tu różnica polega na tym, że w B2B trzeba sobie radzić z łącznością z zapleczem biurowym i fakturowaniem wielu różnych partnerów i dostawców, podczas gdy B2C skutkuje bardziej płynnymi transakcjami, ponieważ opcje, takie jak cyber-cash, pozwalają przedsiębiorstwu akceptować szerszą gamę opcji płatności. B2B, jako że zwykle mamy do czynienia z większymi kwotami w dłuższych okresach czasu, zwykle ma wyższe koszty niż B2C, która ma tendencję do składania się z szybkich, codziennych transakcji.W B2B, marka, od której zależy reputacja, to osobiste relacje między firmami. Z drugiej strony, w B2C, reputacja firmy jest często napędzana przez reklamę i media.
W wielu przypadkach, całkowita wielkość transakcji B2B (business-to-business) jest znacznie wyższa niż wielkość transakcji B2C. Głównym powodem tego jest fakt, że w typowym łańcuchu dostaw występuje wiele transakcji B2B obejmujących komponenty lub surowce, a tylko jedna transakcja B2C, czyli sprzedaż gotowego produktu klientowi końcowemu. Na przykład, producent samochodów przeprowadza kilka transakcji B2B, takich jak zakup opon, szkła do okien i węży gumowych do swoich pojazdów. Ostateczna transakcja, gotowy pojazd sprzedawany konsumentowi, jest pojedynczą transakcją (B2C).