Błękitnobrody, morderczy mąż w opowiadaniu „La Barbe bleue”, w zbiorze bajek Charlesa Perraulta, Contes de ma mère l’oye (1697; Opowieści Matki Gęsi). W tej baśni Błękitnobrody jest bogatym człowiekiem, który wkrótce po ślubie wyjeżdża, zostawiając żonie klucze do wszystkich drzwi w swoim zamku, ale zabraniając jej otwierać jedne z nich. Ona nie słucha i znajduje w zamkniętym pokoju ciała jego byłych żon. Po powrocie, Bluebeard odkrywa na jednym z kluczy charakterystyczną plamę krwi i grozi, że odetnie jej głowę jako karę za nieposłuszeństwo. Żona zostaje uratowana przez swoich braci właśnie wtedy, gdy Bluebeard ma zadać ostateczny cios.
Dzięki uprzejmości powierników British Museum; fotografia, J.R. Freeman & Co., Ltd.
Podobne historie istnieją w europejskim, afrykańskim i wschodnim folklorze; najważniejsze to zamknięty i zakazany pokój, ciekawość żony i jej ratunek w 11 godzinie. Wersja Perraulta wywodzi się prawdopodobnie z Bretanii i mogła być oparta na karierze XV-wiecznego marszałka Francji Gillesa de Rais oraz Comorre’a Przeklętego, bretońskiego wodza z VI wieku, z których każdy popełnił zbrodnie podobne do tych z opowieści o Błękitnobrodym. W wersji estońskiej żonę ratuje gęsiarka (lub paź), przyjaciel z dzieciństwa, który zabija jej męża i poślubia ją. W opowiadaniu „Ptasznik” w Baśniach Grimmów (1812-15) ofiarami są trzy siostry. Utożsamianie w niektórych opowieściach Bluebearda z diabłem i zamkniętych drzwi z bramą piekieł są prawdopodobnie późniejszymi dodatkami. Przekład Andrew Langa (1888) Contes Perraulta zawiera ścisłe porównanie z innymi baśniami ludowymi oraz szczegóły dotyczące kariery Gillesa de Rais i Comorre.