Harriet Beecher Stowe publikuje antyniewolniczą powieść „Chata wuja Toma”. Powieść sprzedała się w 300 000 egzemplarzy w ciągu trzech miesięcy i była tak szeroko czytana, że kiedy prezydent Abraham Lincoln spotkał się ze Stowe w 1862 roku, podobno powiedział: „Więc to jest ta mała dama, która wywołała tę wielką wojnę.”
Stowe urodziła się w 1811 roku, jako siódme dziecko słynnego kongregacjonalistycznego pastora Lymana Beechera. Uczyła się w prywatnych szkołach w Connecticut, a następnie uczyła w Hartford od 1827 roku, dopóki jej ojciec nie przeniósł się do Cincinnati w 1832 roku. Towarzyszyła mu i kontynuowała nauczanie, pisząc jednocześnie opowiadania i eseje. W 1836 roku poślubiła Calvina Ellisa Stowe’a, z którym miała siedmioro dzieci. Swoją pierwszą książkę, Mayflower, opublikowała w 1843 r.
Mieszkając w Cincinnati, Stowe zetknęła się ze zbiegłymi zniewolonymi ludźmi i Koleją Podziemną. Później napisała „Chatę wuja Toma” w reakcji na niedawno zaostrzone prawo dotyczące zbiegłych niewolników. Książka ta miała duży wpływ na sposób, w jaki amerykańska opinia publiczna postrzegała niewolnictwo. Książka ta ugruntowała reputację Stowe jako kobiety pióra. W 1853 roku pojechała do Anglii, gdzie powitano ją jako bohaterkę literacką. Wraz z Ralphem Waldo Emersonem, stała się jednym z pierwszych współpracowników The Atlantic, który wystartował w listopadzie 1857 roku. W 1863 roku, kiedy Lincoln ogłosił koniec niewolnictwa, tańczyła na ulicach. Stowe kontynuowała pisanie przez całe życie i zmarła w 1896 roku.
CZYTAJ WIĘCEJ: Ruch abolicjonistyczny