Odroczony czynsz jest kontem bilansowym, które było stosowane przede wszystkim w starszych standardach rachunkowości leasingu (ASC 840 i MSR 17), jednakże koncepcja ta jest nadal stosowana w nowym standardzie ASC 842, ale z zupełnie inną prezentacją. Odroczony czynsz był podstawowym mechanizmem stosowanym w przypadku straight-lining. Ponieważ umowy najmu rzadko charakteryzują się równymi czynszami przez cały okres najmu, ze względu na takie cechy jak eskalacje i okresy bezpłatnego najmu, płacony czynsz gotówkowy prawie zawsze nie jest zsynchronizowany z liniowymi kosztami najmu. Prezentacja kosztów czynszu metodą liniową była wymagana dla leasingu operacyjnego zgodnie ze starszymi standardami i nadal jest wymagana dla leasingu operacyjnego zgodnie z nowym standardem amerykańskim ASC 842. Wcześniej łatwo było dostrzec wpływ czynszu liniowego w rachunku czynszów odroczonych. Zgodnie z nowymi wytycznymi amerykańskimi, wpływ ten jest nadal obecny i można go zaobserwować w interakcji amortyzacji aktywów i zobowiązań z tytułu leasingu.
Odroczony czynsz może mieć również wpływ na podatek dochodowy zgodnie ze starszymi i zaktualizowanymi zasadami rachunkowości leasingu, ze względu na tymczasową różnicę między sprawozdaniami finansowymi a deklaracjami podatkowymi. Jednak rozliczenie podatkowe leasingu nie zawsze jest tak proste, jak porównanie prezentacji zgodnej z zasadami GAAP z działalnością gotówkową. Oprócz czynszu odroczonego, na kalkulacje podatkowe może wpływać kilka pozycji, w tym TIA (tenant improvement allowances), inne zachęty, koszty bezpośrednie (np. prowizje) oraz utrata wartości. Odroczony czynsz jest jednym z kluczowych elementów prawidłowego przejścia na standardy ASC 842 i MSSF 16, i zazwyczaj staje się składnikiem bilansu otwarcia aktywów ROU. Bogate w funkcje oprogramowanie do księgowania leasingu i zarządzania leasingiem może zapewnić wykonanie prawidłowych procesów przepływu pracy i zapewnić wydajność.