Testament życia, pomimo swojej nazwy, nie jest podobny do testamentów, których ludzie używają, by zostawić majątek po śmierci. Testament życia, nazywany również dyrektywą dla lekarzy lub dyrektywą wstępną, jest dokumentem, który pozwala ludziom określić ich życzenia dotyczące opieki medycznej pod koniec życia, na wypadek gdyby nie byli w stanie przekazać swoich decyzji. Nie ma on mocy prawnej po śmierci.
Jeśli pomagasz komuś w planowaniu majątku (lub robisz własne), nie przeocz testamentu życia. Może on stanowić nieocenioną wskazówkę dla członków rodziny i pracowników służby zdrowia, jeśli dana osoba nie jest w stanie wyrazić swoich życzeń. Bez dokumentu wyrażającego te życzenia, członkowie rodziny i lekarze są zdani na zgadywanie, co poważnie chora osoba wolałaby w kwestii leczenia. Może się to skończyć bolesnymi sporami, które czasami trafiają na salę sądową.
Jak napisać testament życia
Wymagania dotyczące testamentu życia różnią się w zależności od stanu, więc wiele osób wynajmuje prawnika, by przygotował ich testament życia. Większość ludzi może stworzyć ten prosty dokument – wraz z innymi typowymi dokumentami planowania majątku – bez wysokich opłat prawnych, korzystając z wysokiej jakości oprogramowania, które uwzględnia prawo danego stanu. Jeśli musisz napisać lub zaktualizować testament lub fundusz powierniczy, możesz zająć się testamentem w tym samym czasie.
Jak działają testamenty?
W wielu stanach istnieją formularze dla dyrektyw wyprzedzających, pozwalające mieszkańcom na określenie ich życzeń w tak wielu lub tak niewielu szczegółach, jak tylko zechcą. Na przykład, często zdarza się, że nakazuje się, by „opieka paliatywna” – czyli opieka mająca na celu zmniejszenie bólu i cierpienia – była zawsze zapewniona, ale by pewne „nadzwyczajne środki”, takie jak resuscytacja krążeniowo-oddechowa (CPR), nie były stosowane w pewnych okolicznościach.
Aby testament był ważny, musi spełniać wymagania stanowe dotyczące notariusza lub świadków. Testament może być odwołany w każdej chwili.
Dokument może wejść w życie zaraz po podpisaniu lub dopiero wtedy, gdy okaże się, że dana osoba nie jest już w stanie przekazać swoich życzeń dotyczących leczenia. Nawet jeśli wejdzie on w życie natychmiast, lekarze będą polegać na osobistej komunikacji, a nie na dokumencie, tak długo jak to możliwe.
Pełnomocnictwo do spraw opieki zdrowotnej a testament życia
Testamenty życia są często używane z dokumentem zwanym trwałym pełnomocnictwem do spraw opieki zdrowotnej (DPOA). W niektórych stanach oba te dokumenty są połączone w jeden. DPOA wyznacza osobę, która będzie realizować życzenia dotyczące leczenia u schyłku życia, które zostały zapisane w testamencie życia lub dyrektywie medycznej. Osoba ta nazywana jest „agentem”, „pełnomocnikiem do spraw opieki zdrowotnej” lub „pełnomocnikiem w imieniu” osoby, która sporządza DPOA.
Żywe testamenty po śmierci
Wszelkie uprawnienia przyznane przez żywy testament kończą się, gdy osoba, która sporządziła dokument umiera, z jednym wyjątkiem, że niektóre żywe testamenty lub pełnomocnictwa dają agentom do spraw opieki zdrowotnej prawo do podejmowania decyzji o dawstwie organów lub autopsji. Ale ponieważ te decyzje muszą być podjęte bardzo szybko po śmierci, władza nie jest długotrwała.
Znowu, jest to w ostrym kontraście do zwykłej „ostatniej woli i testamentu”, który nie ma żadnego skutku, gdy testator żyje, ale staje się prawnie wiążący w chwili śmierci.