Mogłeś już wcześniej słyszeć to zdanie, być może jako zachętę do aktywnego, ekspresyjnego uwielbienia w kościele: „Bóg zamieszkuje chwałę swojego ludu”. Czasami mówi się o tym jako o sposobie inspirowania ludzi do śpiewania Panu, głośno i z dumą.
Ale to zdanie jest mylące dla wielu – co to znaczy, że Bóg „zamieszkuje” chwałę swojego ludu i jak to powinno wpłynąć na moją relację z Bogiem i sposób, w jaki podchodzę do uwielbienia?
Co to znaczy, że Bóg zamieszkuje chwałę swego ludu?
Sformułowanie „Bóg zamieszkuje chwałę swego ludu” pochodzi z Psalmu 22:3 w wersji Króla Jakuba, która mówi o Bogu: „Lecz Ty jesteś święty, Ty, który zamieszkujesz chwałę Izraela.” Inne przekłady mówią: „Ty jednak jesteś wyniesiony na tron jako Święty; Ty jesteś tym, którego chwali Izrael” (NIV) lub „Boże, Ty jesteś Święty. Siedzisz jako Król na chwałach Izraela” (ERV).
Właściwy język hebrajski używa słowa qadosh, przymiotnika oznaczającego Boga, który według Konkordancji Strong’a oznacza święty lub święty, oraz czasownika yashab, który oznacza siedzieć, pozostawać lub mieszkać. Yashab jest tym samym słowem, którego użyto w Księdze Rodzaju 4:20, gdzie Biblia mówi o człowieku imieniem Jabal, który jest ojcem tych, którzy mieszkają w namiotach i mają zwierzęta hodowlane. „Tłumaczenia używające słowa „intronizowany” lub „siedzieć” czerpią z tej samej koncepcji – miejsce, w którym człowiek siedzi, jak na tronie królewskim lub na honorowym miejscu przy stole, jest podobne do miejsca zamieszkania, miejsca odpoczynku. Zatem wyrażenie to oznacza, że Bóg zamieszkuje – odpoczywa, siedzi na, mieszka wewnątrz – pieśni uwielbienia i adoracji Jego ludu.
Słowo „zamieszkuje” nie sugeruje, że Bóg jest obecny tylko wtedy, gdy ludzie śpiewają o Nim pieśni pochwalne. Oczywiście, Bóg nie jest ograniczony do jednego miejsca. Jako Stwórca wszechświata, świata i wszystkich ludzi i rzeczy w nim, Bóg nie ma granic. Ale pisarz psalmu zdaje się mówić, że Bóg jest obecny i uwielbiony, kiedy Jego lud wznosi Jego imię ku czci. Bóg cieszy się z tego – być może przynosi Mu to pokój i odpoczynek. Przybliża się do nas, gdy Go chwalimy.
Jakie jest pełne znaczenie Psalmu 22 i tego kluczowego wersetu?
Pomyślano, że Psalm 22 został napisany przez króla Dawida. Jest to wołanie pełne udręki i co ciekawe, przypomina wiele z tego, co dzieje się podczas ukrzyżowania Jezusa, chociaż został napisany 1000 lat przed tymi wydarzeniami. Historia nie wskazuje na to, by Dawid sam doświadczył któregokolwiek z wydarzeń zawartych w tym psalmie, a jednak zawiera on tak wiele podobieństw do Chrystusa Jezusa, począwszy od Jego ostatnich słów na krzyżu, poprzez przebicie rąk i nóg, aż po otaczających Go wrogów i rozdzielenie Jego szat.
Większa część tego psalmu lamentacyjnego dotyczy Dawida, tak bardzo przygnębionego i czującego się odrzuconym przez Pana, wspominającego dawne czasy ratunku i błagającego Boga o pomoc. Jesteś święty, a jednak czujesz się tak daleko, mówi Dawid do Boga w istocie. Ale nasi przodkowie chwalili Cię i ufali Ci, a Ty ich wybawiłeś, więc ja zrobię to samo. Dawid mówi z ufnością, pewny, że Bóg usłyszy jego pochwały i wybawi go, mimo że jest, jak mówi, „robakiem, a nie człowiekiem” (werset 6).
Psalm jest napisany do „dyrektora muzycznego” i ustawiony na melodię „The Doe of the Morning”. Jest przeznaczony do śpiewania, uczeni uważają, że jest to forma sztuki, którą David wysoko cenił jako sposób na podniesienie imienia Pana i oddanie Mu czci. W tym przypomnieniu, że Bóg rzeczywiście „zamieszkuje chwałę swego ludu”, Dawid przypomina sobie, że ma chwalić Boga w każdych okolicznościach, nawet gdy sprawy wydają się beznadziejne.
Jak możemy chwalić Boga?
Ważność chwalenia Boga jest wspomniana setki razy w Biblii, zarówno w Starym, jak i Nowym Testamencie. Chwalenie Boga oznacza mówienie lub wyrażanie w inny sposób tego, jak wspaniałym i wielkim, naszym zdaniem, jest Bóg i jak bardzo Go kochamy. Można to robić słowami – np. poprzez modlitwę, nauczanie, śpiew, pisanie – lub innymi środkami wyrazu, takimi jak taniec, malowanie obrazów lub po prostu otwieranie swojego serca na Boga w miłości podczas chwili cichego spokoju. Może to oznaczać słuchanie Bożych poleceń i świadomość, że On jest Panem, jak również posłuszeństwo Jego przykazaniom i zrozumienie, że mamy naśladować Jego Syna, naszego Zbawiciela Jezusa.
Hebrews daje nam jeden ze sposobów patrzenia na chwałę, zauważając, że powinniśmy „nieustannie składać Bogu ofiarę chwały – owoc warg, które otwarcie wyznają Jego imię” (Hbr 13,15). W Księdze Psalmów jest kilka „psalmów pochwalnych”, a Psalm 145 jest szczególnie przedstawiony i określony jako „psalm pochwalny”. Jak się zaczyna: „Będę Cię wywyższał, Boże mój, Królu; będę wysławiał Twoje imię na wieki wieków” (Ps 145, 1).
Chwalenie nie musi być w pieśni, ani nawet mówione. Możemy chwalić Boga, kłaniając się przed Nim lub spędzając czas na stworzeniu, uznając i pamiętając, że Bóg to wszystko stworzył. Niektórzy ludzie chodzą po labiryncie modlitewnym jako forma uwielbienia lub notują w dzienniku. Chwalenie nie jest ograniczone do ludzi. Psalm 148 mówi nam, że słońce, księżyc i gwiazdy chwalą Boga (werset 3), podobnie jak aniołowie, stworzenia morskie, ptaki latające i głębiny oceanu (wersety 2, 7, 10).
I rzeczywiście, psalmy wskazują, że wszystko, co ma na celu uhonorowanie Boga, jest uważane za chwałę, nawet bitwy i zemsta na innych narodach (Psalm 149:6-9).
Czy istnieje różnica między modlitwą a pochwałą?
Modlitwa i pochwała mogą być bardzo podobne. Zależy to od intencji. Modlitwa jest zawsze pochwałą, ponieważ zwracając się do Boga o pomoc, uznajemy Go za suwerena – co samo w sobie jest pochwałą. Ale modlitwa to także inne rzeczy: prośba o pomoc, rozmowa ze Stwórcą, wyrażenie wdzięczności, itd.
Dlaczego ważne jest chwalenie Boga (nawet w ciężkich czasach)?
Mamy zawsze chwalić Boga, w dobrych i złych czasach. W liście do wczesnego kościoła w Tesalonice apostoł Paweł przypomina chrześcijanom: „Radujcie się zawsze, módlcie się nieustannie, dziękujcie we wszystkich okolicznościach; taka jest bowiem wola Boża względem was w Chrystusie Jezusie” (1 Tesaloniczan 5:16-18).
Apostoł Piotr mówi: „Ale wy jesteście ludem wybranym, królewskim kapłaństwem, narodem świętym, szczególną własnością Boga, abyście mogli głosić chwałę Tego, który was wezwał z ciemności do swego wspaniałego światła” (1 P 2, 9).
Pismo Święte mówi nam, że Bóg zawsze nas słyszy i zawsze jest z nami. Jak mówi Izajasz 65:24: „Zanim zawołają, odpowiem; gdy jeszcze mówić będą, usłyszę”. A Jezus wskazuje, że Bóg nie tylko usłyszy, ale pomoże tym wiernym, którzy Go wzywają. Jak powiedział uczniom w Ewangelii Mateusza 21:21-22: „Zaprawdę, powiadam wam, jeśli będziecie mieli wiarę i nie zwątpicie, nie tylko możecie uczynić to, co uczyniono drzewu figowemu, ale i tej górze możecie powiedzieć: 'Idź, rzuć się w morze', a stanie się to. Jeśli uwierzycie, otrzymacie wszystko, o cokolwiek prosić będziecie w modlitwie.”
Bóg daje nam tchnienie życia, umożliwiając nam chodzenie po tej ziemi. Psalm 139:13-14 przypomina nam: „Ty bowiem stworzyłeś moje wnętrze; Ty mnie zrosłeś w łonie mojej matki. Chwalę Cię, bo jestem stworzony bogobojnie i cudownie; Twoje dzieła są wspaniałe, wiem o tym dobrze.” A dla tych, którzy są wierni, otrzymują życie wieczne z Nim na zawsze. Jezus mówi: „Moje owce słuchają mego głosu, Ja znam je i one idą za mną. Ja daję im życie wieczne, a one nigdy nie zginą; nikt nie wyrwie ich z mojej ręki” (J 10, 27-28).
Bo wiemy, że Jego obecność jest pewna, możemy wiedzieć w naszych sercach, że Bóg jest tam: w dobrych i złych czasach, zawsze słuchając, zawsze z nami. Mówiąc słowami Mojżesza: „Pan sam idzie przed tobą i będzie z tobą; nigdy cię nie opuści ani nie opuści. Nie bój się, nie zniechęcaj się” (Pwt 31,8).
Psalm 22 przypomina nam tę prawdę. Bo nawet jeśli Bóg czuje się daleki, to nie jest. On pragnie naszej chwały i uwielbienia we wszystkim. On słucha i jest bardzo obecny. Chwalcie więc Boga w słońcu i w burzy – On tam jest.
Photo credit: ©GettyImages/ipopba
Jessica Brodie jest wielokrotnie nagradzaną powieściopisarką chrześcijańską, dziennikarką, redaktorką, blogerką i trenerką pisania oraz laureatką nagrody 2018 American Christian Fiction Writers Genesis Award za powieść The Memory Garden. Jest również redaktorem South Carolina United Methodist Advocate, najstarszej gazety w metodyzmie. Dowiedz się więcej o jej fikcji i przeczytaj jej blog o wierze pod adresem jessicabrodie.com. Prowadzi również cotygodniowe nabożeństwo na YouTube. Możesz się z nią skontaktować na Facebooku, Twitterze i innych portalach. Wydała również darmowy eBook, A God-Centered Life: 10 Faith-Based Practices When You’re Feeling Anxious, Grumpy, or Stressed.
Ten artykuł jest częścią naszej większej biblioteki popularnych wersetów biblijnych i cytatów. Chcemy zapewnić łatwe do czytania artykuły, które odpowiedzą na twoje pytania dotyczące znaczenia, pochodzenia i historii poszczególnych wersetów w kontekście Pisma Świętego. Mamy nadzieję, że pomogą ci one lepiej zrozumieć znaczenie i cel Słowa Bożego w odniesieniu do twojego dzisiejszego życia.