Bergen-Belsen był nazistowskim obozem koncentracyjnym w Dolnej Saksonii, w Niemczech, około 65 kilometrów od miasta Hanower. Został założony w 1943 r. jako obóz dla więźniów uprzywilejowanych i innych więźniów specjalnych, w tym więźniów z krajów neutralnych lub więźniów, których władze niemieckie chciały wymienić na więźniów niemieckich w rękach aliantów.
Od jesieni 1944 r. do Bergen-Belsen zaczęto masowo przenosić więźniów z obozów zagłady i obozów koncentracyjnych, takich jak Auschwitz, a liczba więźniów wzrosła z 7 300 w lipcu 1944 r. do około 15 000 w grudniu tego samego roku. W momencie wyzwolenia Bergen-Belsen przez wojska brytyjskie 15 kwietnia 1945 r. znajdowało się w nim ponad 60 000 więźniów, w większości Żydów, ale także Polaków, Romów, homoseksualistów i innych.
W zimie 1945 r. panowały tam horrendalne warunki sanitarne, więźniowie cierpieli na tyfus, skrajne niedożywienie, czerwonkę i inne choroby zakaźne. Szacuje się, że w Bergen-Belsen zmarło około 50 000 więźniów, w tym Anne Frank.
Po wyzwoleniu, ocalałych przeniesiono do pobliskiej niemieckiej bazy wojskowej, która stała się największym obozem dla przesiedleńców w Niemczech.