Lojalność to spełnienie tego, czego wymagają prawa wierności i honoru. Zgodnie z pewnymi konwencjami dobry człowiek powinien być lojalny wobec innych, wobec pewnych instytucji i organizacji (np. firmy, w której pracuje), a także wobec swojego narodu.
Lojalność jest cnotą, która rozwija się w sumieniu i polega na wypełnianiu zobowiązania nawet w obliczu zmieniających się lub niekorzystnych okoliczności. Jest to obowiązek wobec bliźniego. Na przykład: „Asystent trenera okazał lojalność wobec zwolnionego trenera i opuścił swoje stanowisko.”
Przeciwieństwem lojalności jest zdrada, która polega na naruszeniu wyrażonego lub niewypowiedzianego zobowiązania. Najczęściej przytaczanym przypadkiem jest niewierność w związku z randkami: brak lojalności wobec osoby, z którą nawiązano sentymentalną więź, jest uważany za zdradę.
Pracownicy natomiast muszą wykazać się lojalnością wobec firmy; w niektórych przypadkach podpisywane są umowy o poufności, zobowiązujące pracowników do zachowania absolutnej tajemnicy w zakresie czynności, które wykonują w godzinach pracy, niezależnie od tego, czy dotyczą one pomysłów, nazw produktów czy decyzji firmy, takich jak strategia marketingowa.
W niektórych krajach istnieje ceremonia, w której obywatele wyrażają swoje zaangażowanie i lojalność wobec ojczyzny, znana jako „przysięga wierności”.”
Lojalność jest również używana w odniesieniu do wdzięczności, towarzystwa i miłości, którą niektóre zwierzęta są w stanie okazać ludziom. Pies i koń są często wymieniane jako zwierzęta lojalne, zdolne do ryzykowania własnym życiem, by ratować swoich ludzkich krewnych. W odniesieniu do tego konkretnego poglądu konieczne są pewne wyjaśnienia.
Po pierwsze, ten rodzaj lojalności jest uważany za absolutne poddanie się, które nie dba o otrzymane traktowanie, które nie żąda niczego w zamian. Pomimo okrucieństwa w takich związkach, oczekuje się, że zwierzę domowe będzie szczęśliwe, otrzymując taką ilość jedzenia, jaką dyżurny weterynarz uzna za odpowiednią, skromny spacer po mieście i zabawki, które uspokoją jego niepokój, oraz zniesie każdą karę od istoty, której ufa.
Jeśli lojalność naprawdę polega na akceptowaniu tortur za to, że nie jest w stanie lub nie chce oddzielić się od innej żywej istoty, to jest to termin pokrętny i złowrogi. Za niektórymi psami małych ras, które noszą wstążki, których same nie wybrały, które chodzą do groomera częściej niż wiele osób, które znają i które z ciekawością szczekają na każde zwierzę, które stanie im na drodze, kryje się żywa istota pełna stresu i frustracji, jednostka zmuszona do życia w czterech ścianach, z opiekunami, którzy uczą ją gardzić tym, co powinna kochać: wolnością i naturą.
Trudno powiedzieć, co dokładnie czują do nas zwierzęta, ponieważ podlegamy naszej percepcji ich działań i przejawów uczuć; ale z pewnością powyższa rzeczywistość wynika z ich zdolności do tolerancji i wybaczania, dawania nowych szans innym, jednego z wielu punktów, w których znacznie przewyższają nas jako gatunek. Nie oznacza to, że nie są one lojalne, wręcz przeciwnie, jest to próba pokazania, że ich więź z nami jest o wiele bardziej złożona i głębsza niż dożywotni kontrakt.
Lojalność między ludźmi a zwierzętami była tematem wielu najważniejszych dzieł literackich w historii, z których część została przeniesiona na duży ekran. Dwa powszechnie znane przykłady to „Biały Kieł” i „Odrzutowiec”.