Articles

Diagnoza zapalenia tarczycy Hashimoto

Posted on

Metody komputerowe zostały wykorzystane do oceny przydatności kilku objawów klinicznych i testów laboratoryjnych w diagnostyce przewlekłego limfocytowego (Hashimoto) zapalenia tarczycy. Informacje zaczerpnięto z kart 217 pacjentów z tą chorobą widzianych w dwóch szpitalach w południowej Kalifornii. Badane parametry obejmowały cechy fizyczne gruczołu tarczowego; wygląd radioizotopowego skanu tarczycy; odpowiedź na test wyładowania nadchloranu; miano przeciwciał antytyroglobulinowych w surowicy; stężenie TSH w surowicy mierzone metodą radioimmunologiczną; odpowiedź wychwytu radiojodu tarczycy na egzogenną stymulację TSH; oraz różnicę PBI-T4I w surowicy. Spośród powyższych, różnica PBI-T4I została usunięta, ponieważ ma ograniczoną wartość. Test stymulacji TSH i pomiar TSH w surowicy uznano za alternatywne sposoby oceny rezerwy tarczycowej. Pozostało więc pięć markerów diagnostycznych, wszystkie przydatne, ale nie rozstrzygające. Metody komputerowe i metody oparte na zasadzie kciuka (dwa lub więcej z pięciu markerów dodatnich) zostały przetestowane pod kątem skutecznej diagnozy 145 pacjentów z zapaleniem tarczycy Hashimoto potwierdzonym badaniem patologicznym bioptowanej tkanki; 23 z nich to pacjenci nieużyci w pierwotnej puli danych. Jako zasadę przyjęto, że zapalenie tarczycy Hashimoto jest prawdopodobną diagnozą, jeśli dwa lub więcej z pięciu użytecznych markerów przemawiają na jego korzyść. Aby uzyskać najlepsze wyniki, należy przetestować cztery, a najlepiej wszystkie z pięciu kryteriów. Jeśli tak się stanie, oczekiwana dokładność diagnostyczna dla pacjentów z chorobą Hashimoto wynosi przy zastosowaniu metody kciuka 67% prawidłowych, 21% niezdecydowanych i 12% fałszywie ujemnych; przy zastosowaniu metod komputerowych 88% prawidłowych, 4% niezdecydowanych i 8% fałszywie ujemnych. Przy zastosowaniu każdej z metod liczba rozpoznań fałszywie dodatnich odpowiadała 25% ogólnej liczby pacjentów z tą chorobą. Prawie wszystkie wyniki fałszywie dodatnie wystąpiły u pacjentów z wolem związanym z defektem syntezy hormonów tarczycy.

Dodaj komentarz

Twój adres email nie zostanie opublikowany. Pola, których wypełnienie jest wymagane, są oznaczone symbolem *