Alice Paul była jedną z najbardziej prominentnych działaczek ruchu na rzecz praw kobiet w XX wieku. Jako zdecydowana sufrażystka i feministka niestrudzenie przewodziła działaniom na rzecz równouprawnienia kobiet w Stanach Zjednoczonych. Urodzona w 1885 roku w kwakierskiej rodzinie z New Jersey, Alice dorastała, uczęszczając wraz z matką na spotkania sufrażystek. Zdobyła niezwykle wysokie wykształcenie jak na kobietę swoich czasów, kończąc Swarthmore College w 1905 roku. Uzyskała również tytuł magistra socjologii w 1907 roku, doktorat z ekonomii w 1912 roku na Uniwersytecie Pensylwanii oraz tytuł prawniczy (LLB) w Washington College of Law na Uniwersytecie Amerykańskim w 1922 roku.
Podczas kontynuowania studiów w Anglii, zawarła znajomość z wojującą brytyjską sufrażystką Emmeline Pankhurst i jej córkami, Christabel i Sylvią. Grupa Pankhurst stosowała destrukcyjne i radykalne taktyki, w tym wybijanie szyb i strajki głodowe w więzieniach. Policja aresztowała i uwięziła Paul wiele razy za jej zaangażowanie w działalność grupy. Na zawsze odmieniona przez swoje doświadczenia, Paul wróciła do Stanów Zjednoczonych w 1910 roku i zwróciła uwagę na amerykański ruch sufrażystek. Po śmierci Elizabeth Cady Stanton w 1902 r. i Susan B. Anthony w 1906 r., ruch sufrażystek marniał, nie koncentrując się na konserwatywnych organizacjach sufrażystek, które skupiały się jedynie na uzyskaniu praw wyborczych w poszczególnych stanach. Paul uważała, że ruch powinien skupić się na uchwaleniu federalnej poprawki do konstytucji USA. Po powrocie do Stanów Zjednoczonych Alice Paul próbowała współpracować z główną amerykańską organizacją sufrażystek, National American Woman Suffrage Association (NAWSA). W 1912 r. została mianowana przewodniczącą Komitetu Kongresowego NAWSA. Niemal natychmiast zaczęła organizować pochód kobiet z prawem wyborczym, który miał się odbyć w Waszyngtonie 3 marca 1913 roku – dzień przed inauguracją prezydenta Woodrowa Wilsona. Starannie zaplanowana parada zamieniła się niemal w zamieszki, gdy widzowie zaczęli atakować kobiety, a policja odmówiła interwencji. Kawaleria z Fort Myer w końcu przywróciła porządek i parada odbyła się dalej. Nieporozumienia dotyczące parady i zbierania funduszy doprowadziły do rosnących napięć między Alice Paul a kierownictwem NAWSA.
W 1916 roku Paul założyła Narodową Partię Kobiet (NWP). Paul przyjęła imperatyw Pankhurstów, by „pociągnąć partię władzy do odpowiedzialności”. NWP wstrzymała swoje poparcie dla istniejących partii politycznych, dopóki kobiety nie uzyskały prawa do głosowania i „ukarała” te partie u władzy, które nie poparły prawa wyborczego. Dzięki dramatycznym protestom, marszom i demonstracjom, ruch sufrażystek zyskał powszechne poparcie.
W 1917 roku Alice Paul i NWP rozpoczęły pikietę Białego Domu – pierwszy raz w historii ktoś tam protestował. Kiedy rozpoczęła się I wojna światowa, ludzie uznali, że protesty „cichych strażniczek” bez użycia przemocy były nielojalne. Kobiety były nękane i bite, wielokrotnie aresztowane i więzione pod zarzutem „utrudniania ruchu”. Kobiety zostały wysłane do Occoquan Workhouse (więzienia) w Wirginii i do District Jail w Waszyngtonie. Warunki w więzieniach były okropne. W październiku 1917 roku Alice Paul i inne kobiety rozpoczęły strajk głodowy w proteście. W odpowiedzi strażnicy więzienni skrępowali ją i siłą karmili przez rurkę. W listopadzie 1917 roku, kurator z Occoquan rozkazał ponad czterdziestu strażnikom zaatakować Cichych Strażników. Bite, duszone i bite, niektóre do nieprzytomności, kobiety opisały to jako „Noc Terroru”
Niemniej jednak, Paul i NWP kontynuowali organizowanie protestów przed Białym Domem aż do 1919 roku, kiedy to Kongres przegłosował wysłanie Poprawki Susan B. Anthony do stanów w celu ratyfikacji. W 1920 r. wymagane 36 stanów ratyfikowało Poprawkę Susan B. Anthony, czyniąc ją 19 Poprawką do Konstytucji USA. 19. poprawka utorowała drogę większości kobiet do głosowania, usuwając płeć jako uzasadniony powód prawny, by odmówić kobiecie prawa do głosowania.
Paul wierzyła, że głosowanie to tylko pierwszy krok w dążeniu do pełnej równości płci. W 1922 roku zreorganizowała NWP, stawiając sobie za cel wyeliminowanie wszelkiej dyskryminacji kobiet. 20 lipca 1923 r., 75 lat po pierwszej konwencji na rzecz praw kobiet w 1848 r., Paul przedstawiła w Seneca Falls, w stanie Nowy Jork, Poprawkę o Równych Prawach (Equal Rights Amendment – ERA), znaną również jako Poprawka Lucretii Mott. Zapoczątkowało to trwającą całe życie kampanię na rzecz pełnego równouprawnienia kobiet. W 1929 r. National Woman’s Party przeniosła się do stałej siedziby w Sewell House na Kapitolu. NWP zmieniła nazwę domu na Alva Belmont House na cześć swojego głównego dobroczyńcy.
Zaangażowana nie tylko w prawa amerykańskich kobiet, ale także kobiet na całym świecie, Paul założyła World Woman’s Party, która służyła jako międzynarodowa organizacja NWP do 1954 roku. W 1945 r. walnie przyczyniła się do włączenia zapisów dotyczących równouprawnienia kobiet do Karty Narodów Zjednoczonych i do powołania stałej Komisji ONZ ds. W latach 60. odegrała również rolę w doprowadzeniu do włączenia kwestii płci do Ustawy o Prawach Obywatelskich z 1964 r., która zakazuje dyskryminacji ze względu na rasę, kolor skóry, religię, płeć lub pochodzenie narodowe.
Alice zmarła w 1977 r. w ośrodku kwakrów w Moorestown, New Jersey. Została zapamiętana jako niestrudzona, oddana pionierka w walce o prawa kobiet, a jej dziedzictwo jest do dziś odczuwane przez kobiety na całym świecie.
Notatki:
Miejsce urodzenia Alice Paul, znane jako Paulsdale, zostało wpisane na listę National Register of Historic Places 5 lipca 1989 roku i uznane za National Historic Landmark 4 grudnia 1991 roku.
Pracownia Occoquan została wpisana na listę National Register of Historic Places jako część DC Workhouse and Reformatory Historic District 16 lutego 2006 r.
Narodowy Park Historyczny Praw Kobiet zachowuje miejsca związane z Konwencją Praw Kobiet w Seneca Falls w stanie Nowy Jork w 1848 r.
Budynek, do którego wprowadził się NWP, jest najstarszym stojącym budynkiem w rejonie Capitol Hill. Znany jako Alva Belmont House i Sewell-Belmont House, został wpisany na listę National Register of Historic Places 16 czerwca 1972 roku i uznany za National Historic Landmark 30 maja 1974 roku. Został wyznaczony jako Belmont-Paul Women’s Equality National Monument, jednostka National Park Service, w dniu 12 kwietnia 2016 roku.
