Eter — ze Świata Fizyki Erica Weissteina

Ten wpis został przygotowany przez Leonarda Mottę

Eter, lub Eter Świetlny, był hipotetyczną substancją, przez którą podróżują fale elektromagnetyczne. Została ona zaproponowana przez greckiego filozofa Arystotelesa i wykorzystana przez kilka teorii optycznych jako sposób na umożliwienie propagacji światła, co było uważane za niemożliwe w „pustej” przestrzeni.

Zakładano, że eter wypełniał cały wszechświat i stanowił stacjonarny układ odniesienia, który był sztywny dla fal elektromagnetycznych, ale całkowicie przepuszczalny dla materii. Hooke poparł ideę istnienia eteru w swoim dziele Micrographia (1665), a kilku innych filozofów XVII wieku, w tym Huygens, zrobiło to samo. W czasie matematycznych badań Maxwella nad elektromagnetyzmem, eter był nadal uważany za medium propagacyjne i był nasycony właściwościami fizyki, takimi jak przenikalność i przepuszczalność.

W 1887 roku Michelson i Edward Morley przeprowadzili kluczowy eksperyment, próbując wykryć istnienie eteru. Eksperyment ten, nazwany na cześć jego autorów eksperymentem Michelsona-Morleya, zaszokował społeczność naukową, przynosząc wyniki, które sugerowały nieistnienie eteru. Wynik ten został później wykorzystany przez Einsteina do obalenia istnienia eteru i pozwolił mu rozwinąć szczególną teorię względności bez tego sztucznego (i nieistniejącego) ograniczenia.

Fala elektromagnetyczna, ciąg eteru, eksperyment Michelsona-Morleya, szczególna względność