Eulogy Etiquette – How to write a Eulogy

Jeśli szukasz, od czego zacząć, gdy piszesz swoje wspomnienia o ukochanej osobie, to jest to post dla Ciebie. Eulogy Etiquette dla tych, którzy potrzebują trochę pomocy, aby uzyskać słowa.

Co to jest etykieta eulogii?

Po pierwsze, chcę zacząć od tego, że jest mi bardzo przykro, że musisz przeczytać ten post w pierwszej kolejności. Ale, jeśli byłeś taki jak ja, kiedy próbowałem zebrać moje myśli, poszedłem szukać trochę wskazówek.

Mam nadzieję, że ten post pomoże Ci to zapewnić i przypomni Ci, jak uhonorować tę wyjątkową osobę.

Eulogy etiquette jak ja to nazywam jest zasadniczo wszystkie składniki do rozważenia jak umieścić słowa w swoim umyśle do papieru, zapewniając ukochanej osoby jest honorowane w specjalny sposób chcesz je być.

Jak przygotowałem się do uhonorowania mojej zmarłej babci, przeszukałem internet, aby zobaczyć, czy istnieje jakaś szczególna „etykieta eulogii”, którą powinienem przestrzegać podczas przygotowywania mojej mowy, a następnie zdecydowałem, do diabła, nikt online nie zna jej tak jak ja, to musi pochodzić z serca

Dość powiedzieć, po kilku minutach wziąłem do starego papieru i pióra i zacząłem spisywać wspomnienia, które przyszły mi na myśl; Te rzeczy, których nigdy nie chciałem zapomnieć i które pewnego dnia i ja będę dzielił z moimi dziećmi od niej.

Dowiedziałam się przez ten proces, że nie ma dobrego czy złego sposobu na wspominanie ukochanej osoby.

Niektórzy mogą wybrać mówienie, niektórzy mogą wybrać siedzenie i słuchanie, a niektórzy mogą płakać łzami radości i bólu zmieszanymi razem.

Na koniec dnia, ważne jest, aby uhonorować ukochaną osobę w sposób, który przemawia najbliżej Ciebie, Twojego związku i Twojego serca.

Wskazówki do zapamiętania dla etykiety eulogii:

♥ Bądź szczery.

♥ Bądź pełen szacunku.

♥ Bądź wdzięczny.

♥ Bądź sobą!

Jaki jest najlepszy sposób na sformatowanie eulogii?

Szczerze mówiąc, nie ma tu żadnej konkretnej formuły. Ale, aby pokazać Ci, jak ja postanowiłem uhonorować moją babcię, oto przykład etykiety przemówienia, którą zastosowałem, aby uhonorować jej życie.

Dzień dobry. Bardzo dziękuję wszystkim za przybycie, aby uczcić życie wspaniałej Denise Barbarino, lub, jak ją znam, Małej Babci.

Jako dziecko moje siostry i ja nadałyśmy naszym babciom imiona „mała” i „duża”, co z perspektywy czasu było prawdopodobnie spowodowane odległością, w jakiej od nas mieszkały. Babcia Denise była w odległości krótkiej przejażdżki samochodem.

Nie trzeba dodawać, że ta krótka przejażdżka i jej zapał do bycia obecną w naszym życiu szybko sprawiły, że stała się moją cheerleaderką numer jeden. Jasne, moja mama i tata byli tam, ale oni też krzyczeli.

Babcia była tą bezpieczną strefą, tą, która machała pomponami nawet wtedy, gdy nie trafiłam rzutu wolnego, odmówiłam zjedzenia pizzy lub przeniosłam się na drugą stronę kraju, żeby zająć się odżywianiem.

Nie da się wyrazić słowami, co moja babcia dla mnie znaczyła. Była najlepszym testamentem tego, co życie pełne miłości, łaski i dobroci naprawdę oznacza, i każdego dnia staram się być w połowie kobietą, którą była.

Mogłabym godzinami opowiadać o wspomnieniach, które mam z Babcią.

Weekendy, które spędzała w naszym domu, kiedy moja mama i tata wyjeżdżali. Niezliczone razy, kiedy odsyłała mnie na górę, żebym włożyła skarpetki na nogi. Godziny, które spędzaliśmy oglądając „Sandlot” (lub „Speed”), wtuleni w „smakołyki”, które znajdowaliśmy w jej sekretnej szufladzie z przekąskami; i niesławne jajko z pieniędzmi, które chowała dla nas wnuków na Wielkanoc.

Te, jak również niezliczone inne wspomnienia będę zawsze cenić.

Zapał babci do życia, jej bezwarunkowa miłość i jej życzliwy duch jest tym, co uczyniło ją moim bohaterem. Odmawiam życia w bańce, ponieważ każdego dnia uczyła mnie, że życie jest darem. Ostrzegała mnie, że życie toczy się zbyt szybko, żebym częściej zatrzymywała się i cieszyła małymi chwilami. Obiecuję babciu, dla ciebie się staram.

Musiałam napisać cztery szkice tego, niepewna, co będzie najlepiej reprezentować babcię. Wtedy uderzyło mnie, że babcia nie jest tą, do której muszę to napisać. Ona i ja wielokrotnie rozmawialiśmy o tym, jak wiele dla mnie znaczy.

Wymieniałyśmy niezliczone listy i spędzałyśmy najprzyjemniejsze niedziele na pogawędkach. Ta szczególna więź, którą mamy jest czymś, co nigdy nie zostanie przerwane. Uśmiecham się, wiedząc, że patrzy teraz w dół, ciesząc się rożkiem lodów z tym błyskiem w oku, kiwając głową, zapewniając mnie, że zawsze będzie przy mnie.

Jeśli to nie jest dla babci, to dla kogo?

Jej drugiej połówki, dziadka.

Dziadku, jesteś żywym świadectwem piękna, jakim była babcia. Ona promieniuje w Tobie. Babcia zawsze dbała o to, aby przed zakończeniem każdej rozmowy powiedzieć: „Uściskaj i ucałuj ode mnie tego twojego mężczyznę Liz, dobrze? Pamiętaj, wybrałyśmy tych dobrych”.

Śmiałyśmy się, rozłączałyśmy rozmowę i natychmiast znajdowałam mojego męża i dawałam mu wielkiego buziaka od babci. Wayne uśmiechnąłby się, wiedząc, jak wspaniałym darem było dla nas posiadanie tak silnej, współczującej pary jako wzoru do naśladowania w naszym małżeńskim życiu.

Dziadku, chciałabym móc zabrać ból, który czujesz, tracąc Szampańską Damę u swego boku.

Wiem, że słowa nie uleczą twoich ran, ale chcę, abyś wiedział, że obiecuję ci, że każdego dnia będziesz świadkiem żywych przykładów nieskończonej miłości w swoim życiu, obecnej tylko dzięki wspaniałemu modelowi, jaki ty i babcia ustanowiliście dla nas.

Jak położymy ją, aby odpoczęła dziadku, chcę, abyś wiedział, że to jest tylko do zobaczenia później. Nie wierzę w pożegnanie z nią, bo wiem, że jeszcze ją zobaczymy, poczujemy i będziemy ją trzymać blisko w naszych sercach. Za każdym razem, gdy zobaczymy 31 Flavors, poliżemy rożek lodowy, lub po prostu usłyszymy jak ktoś mówi, „jak tam pogoda”, uśmiech wypełni naszą twarz.

Dziadku, Mała Babcia była legendą w naszych oczach, i jak mówi powiedzenie z Sandlot, „Legendy nigdy nie umierają”.

Słodkich snów Babciu, do zobaczenia.

• 

Jakie zasoby są dostępne do radzenia sobie z żałobą?

Gdy celebrujesz życie swojej ukochanej osoby, to naturalne, że odczuwasz morze mieszanych emocji. Polecam rozmowę z doradcą lub terapeutą, który pomoże ci przetrwać ten czas.

Lokalne grupy kościelne również często organizują spotkania wsparcia, na których możesz być w stanie znaleźć tę jedną osobę, która rozumie przez co przechodzisz, jeśli czujesz się samotny.

Myślę o Tobie w tym czasie.