Istnieją dwie główne odmiany fado, a mianowicie te z miast Lizbona i Coimbra. Styl lizboński jest bardziej znany, wraz ze statusem Amálii Rodrigues, podczas gdy styl Coimbry jest tradycyjnie związany z miejskim uniwersytetem i stylem średniowiecznych trubadurów. Współczesne fado jest popularne w Portugalii i wydało wielu uznanych muzyków.
Coimbra fadoEdit
To fado jest ściśle związane z tradycjami akademickimi Uniwersytetu w Coimbrze i jest śpiewane wyłącznie przez mężczyzn; zarówno śpiewacy, jak i muzycy noszą strój akademicki (traje académico): ciemną szatę, pelerynę i legginsy. Wywodzący się z tradycji trubadurów z czasów średniowiecza, śpiewany jest w nocy, prawie w ciemności, na placach lub ulicach miast. Najbardziej typowymi miejscami są schody klasztoru Santa Cruz i stara katedra w Coimbrze. Zwyczajem jest również organizowanie serenad, podczas których pieśni wykonywane są przed oknem kobiety, do której ma się zalecać.
Tak jak w Lizbonie, fado z Coimbry wykonywane jest przy akompaniamencie guitarra portuguesa i viola (rodzaj gitary). Gitara z Coimbry stała się instrumentem odmiennym od tej z Lizbony, z własnym strojeniem, barwą dźwięku i budową. Artur Paredes, postępowy i innowacyjny śpiewak, zrewolucjonizował strojenie gitary i styl akompaniamentu do fado z Coimbry. Artur Paredes był ojcem Carlosa Paredesa, który poszedł w ślady ojca i rozwinął jego dzieło, czyniąc z gitary portugalskiej instrument znany na całym świecie.
W latach 50. nowy ruch sprawił, że śpiewacy z Coimbry przyjęli balladę i folklor. Zaczęli oni interpretować wiersze wielkich poetów, zarówno klasycznych, jak i współczesnych, jako formę oporu wobec dyktatury Salazara. W tym ruchu nazwiska takie jak Adriano Correia de Oliveira i José Afonso (Zeca Afonso) miały wiodącą rolę w muzyce popularnej podczas portugalskiej rewolucji 1974.
Kilka najbardziej znanych fados z Coimbry obejmuje: Fado Hilário, Saudades de Coimbra („Do Choupal até à Lapa”), Balada da Despedida („Coimbra tem mais encanto, na hora da despedida” – pierwsze zwrotki są często bardziej rozpoznawalne niż tytuły piosenek), O meu menino é d’oiro oraz Samaritana. Ważną postacią jest „sędzia-śpiewak” Fernando Machado Soares, autor niektórych z tych słynnych fado.
Zaskakujące, że to nie fado z Coimbry, ale popularna piosenka jest najbardziej znanym tytułem nawiązującym do tego miasta: Coimbra é uma lição, która odniosła sukces z takimi tytułami jak Kwiecień w Portugalii.