Jeśli kiedykolwiek słuchałeś starej gitary, która brzmi jak szarpana, blaszana gitara, akompaniująca żwirowi, prawie nie pasującemu do melodii, starożytnego stylu głosu, zardzewiałego i suchego, jakby szukającego ostatniego oddechu i rytmizowanego tylko przez uderzenia knykciami o blat stołu, to prawdopodobnie byłeś świadkiem Cante Jondo, które jest flamenco w najczystszej formie. Jeśli na jakimś etapie słuchania tej starożytnej pieśni poczułeś się tak, jakby śmierć przeszła nad tobą, sprawiając, że twoja skóra mrowi, a emocje ścierają się, od radości i czystego podniecenia, do głębi smutku i bólu, to mogłeś również doświadczyć duende.
Flamenco to nazwa, która jest używana do opisania rodziny stylów pieśni i tańca, które powstały w ogromnym tyglu Andaluzji, i jest wielu purystów, którzy gardzą czymkolwiek innym niż czyste ortodoksyjne flamenco.
Jest też wielu, którzy wierzą, że aby flamenco przetrwało kolejne dwieście lat, musi iść z duchem czasu, i na szczęście jesteśmy w stanie podjąć decyzję, co wolimy osobiście.
Czy jest to czyste cygańskie jondo czy komercyjna fuzja, flamenco można znaleźć w obfitości, a dzięki dzisiejszej technologii nagrywania, płytom i filmom wideo jest ono o wiele bardziej dostępne niż na początku.
Flamenco wciąż zyskuje nowych miłośników w XXI wieku, a dodanie nowego Bienal de Flamenco w Maladze, i oczywiście, bienal w Sewilli, który działa od ponad dwudziestu pięciu lat, pokazuje, że flamenco jest tak popularne teraz, jak nigdy nie było.
Jest wielu nowych młodych artystów, którzy tak jak ich przodkowie kontynuują tę fantastyczną sztukę, którą nazywamy flamenco.
Artyści tacy jak tancerz Farruquito, wnuk znakomitego cygańskiego tancerza El Farruco, czy Tomás de Perrate, który wykonuje bulerías i soleares swojego ojca El Perrate, to tylko nieliczni, którzy pomagają kontynuować ten wspaniały aspekt andaluzyjskiego życia.
Inna sensacja urodziła się w Barcelonie w 1973 roku pod nazwą Miguel Poveda, i ten młody śpiewak ma echo starożytnych ojców, kiedy śpiewa swój osobisty, ale ortodoksyjny styl cante.
Jest on objawieniem nie tylko dlatego, że urodził się poza Andaluzją, co jest jedną z kwalifikacji koniecznych, jeśli słucha się zatwardziałych krytyków, ale jest on również gachó, który ma starożytny cygański ton, roztrzaskujący głos jondo, który jestem pewien, że przeniesie flamenco przez dwudziesty pierwszy wiek, a miejmy nadzieję, że do dwudziestego drugiego
Booking.com