Od lat 70. artyści posługujący się fotografią, tacy jak Cindy Sherman, a ostatnio Thomas Ruff i Thomas Demand, są określani jako konceptualni. Chociaż ich prace nie przypominają estetyki lo-fi sztuki konceptualnej lat 60., mogą one wykorzystywać pewne wspólne metody, takie jak dokumentowanie performance’u (Sherman), typologiczne lub seryjne obrazy (Ruff) lub odtwarzanie wydarzeń (Demand). W rzeczywistości zadłużenie wobec tych i innych podejść sztuki konceptualnej jest tak powszechne we współczesnej fotografii artystycznej, że niemal każda praca może być określona jako konceptualna. Termin ten został użyty w sensie negatywnym, aby odróżnić niektóre współczesne fotografie artystyczne od fotografii dokumentalnej lub fotoreportażu. To rozróżnienie zostało wprowadzone w relacji do Deutsche Börse Photography Prize. Fotografia konceptualna jest często używana zamiennie z fotografią artystyczną i istnieje spór o to, czy istnieje różnica między nimi. Jednak główna szkoła myślenia jest taka, że fotografia konceptualna jest rodzajem fotografii artystycznej. Fotografia artystyczna zawiera w sobie fotografię konceptualną. Podczas gdy cała fotografia konceptualna jest sztuką piękną, nie wszystkie sztuki piękne są konceptualne.