Faraon przedstawiony tutaj został zidentyfikowany jako Thutmose III, jeden z najważniejszych władców w historii starożytnego Egiptu. Jego ojciec, Thutmose II, zmarł, gdy był jeszcze dzieckiem, a jego ciotka i macocha, królowa Hatszepsut, przejęła władzę i rządziła w jego imieniu przez następne dwadzieścia lat. Dopiero po jej śmierci Thutmose III mógł wstąpić na tron. W przeciwieństwie do Hatszepsut, Thutmose III był zdeterminowany, by powiększyć imperium. Był jednym z najskuteczniejszych egipskich generałów i stoczył w sumie siedemnaście kampanii, rozszerzając egipskie wpływy aż do Syrii. Dotarł nawet do Eufratu i podbił duże połacie Nubii. Ten wyidealizowany, uśmiechnięty portret Thutmose III sugeruje zupełne przeciwieństwo króla-wojownika. Władca nosi królewski Nemes-headdress i Uraeus na czole. Ponieważ do naszych czasów dotarła tylko górna część posągu, jego pierwotna postawa pozostaje niejasna: faraon mógł być przedstawiony w pozycji intronizowanej, stojącej lub klęczącej. Król przesunął swoje górne ramiona lekko do przodu, sugerując, że jego teraz utracone dolne ramiona były kiedyś rozszerzone. Na tylnym filarze zachował się tylko początek kolumny inskrypcji. Zawiera ona początek królewskiego tytulatury z tzw. imieniem Horusa. Jest to jeden z pięciu elementów tytulatury królewskiej, który zawsze zawiera wyobrażenie boskiego sokoła. Imię Horus wyraża szczególną więź, jaka istniała między bogiem-sokołem, Horusem – uważanym za opiekuna królów – a faraonem.
Autor: Regina Hölzl