Typ dzieli się ze względu na gatunek kraba, region i metodę gotowania. Wśród odmian, beoltteok gejang (벌떡게장) jest lokalną specjalnością prowincji Jeolla i jest przygotowywany z żywych Charybdis, które są nazywane albo beoltteokge (벌떡게) lub minkkotge (민꽃게) w języku koreańskim. Krab ma twardy pancerz o czerwono-brązowym kolorze i występuje w wodach morskich Korei według Jasaneobo (자산어보 „Fishes of the Huksan Island”), pierwszej koreańskiej książki naukowej o rybołówstwie napisanej przez uczonego Jeong Yak-jeon (정약전) w 1814 roku. Aby przyrządzić gejang, kraby kroi się na kilka kawałków lub używa się ich w całości, jeśli nie są duże. Jeden lub dwa dni po zamarynowaniu beoltteokge w sosie na bazie ganjang, można cieszyć się gejang, który ma świeży i słodki smak. Jednak beoltteok gejang nie może być przechowywany przez długi czas, więc mówi się, że nazwa odzwierciedla ten fakt; beotteok oznacza „szybko” lub „natychmiast” w języku koreańskim.
Kkotgejang (꽃게장) jest robiony z kkotge (końskiego kraba), który jest najczęściej spożywanym krabem w Korei Południowej. Jest to również lokalna specjalność prowincji Jeolla, a danie znane jest ze smaku umami. Po oczyszczeniu, żywe kraby są krojone na kilka kawałków, a następnie zalewa się je mieszanką ganjang, pokrojonej w plasterki szalotki, czosnku, imbiru, sproszkowanej papryki chili, nasion sezamu i soli. Może być spożywany jeden dzień po przygotowaniu.
Inną lokalną specjalnością prowincji Jeolla jest konggejeot (콩게젓), który pochodzi z powiatu Gangjin. Gejeng jest wytwarzany przez mielenie krabów tak małych jak fasola (kong po koreańsku) za pomocą kamieni młyńskich. Gęsta, zmielona pasta jest mieszana z solą i gochujang. Na wyspie Jeju, gejang nazywany jest gingijeot (깅이젓) robiony każdego piętnastego marca w kalendarzu księżycowym podczas odpływu. Tradycyjnie mówi się, że gingijeot jest dobry, aby wyleczyć każdą chorobę w tym regionie.
Chamgejang (참게장) to. lokalną specjalnością prowincji Gyeonggi i jest wytwarzany z chamge (chińskiego kraba kociątka), które generalnie żyją w rzekach Korei, które płyną do Morza Żółtego. Chamge zbierane w rzece Imjin w pobliżu regionu Paju są szczególnie znane ze swojego wyjątkowego smaku i mniej ziemistego zapachu, dlatego przez wiele wieków kraby te były podawane królowi Korei jako przysmak. Jak dowodzi fakt, że wzmianki o chamge można znaleźć w kilku historycznych dokumentach dotyczących rybołówstwa i kuchni, takich jak Jasaneobo, Gyuhap chongseo (Encyklopedia Kobiet), oraz w rozdziale Jeoneoji (전어지) z Imwon gyeongjeji (임원경제지), danie to było spożywane przez Koreańczyków od dawna. Jednak w dzisiejszych czasach zanieczyszczenia w rzekach zmniejszyły siedliska krabów, więc chamge prawie nie występuje, z wyjątkiem rzeki Imjin. Chamgejang jest powszechnie nazywany „bapdoduk'” (밥도둑, dosłownie „złodziej posiłków” lub „złodziej ryżu”), ponieważ uważa się, że jest to dobre danie na pobudzenie apetytu. Potrawa jest przeznaczona do długiego przechowywania, dlatego gejang jest bardziej słony niż inne odmiany.
Chamgejang jest również szeroko spożywany w prowincji Gyeongsang i jest przygotowywany w każdym domu podczas jesieni, aby zrobić banchan (małe danie boczne) na następne lato. Kraby są również łowione na polach ryżowych podczas sezonu zbiorów, a samice krabów są uważane za najlepsze, ponieważ zawierają dużo ikry i tłustego tomalley.