Tata-rozmowa z George’em Clooneyem, ojcem dwójki dzieci. Podczas gdy bliźniaki aktora, trzylatki, Ella i Alexander, są na rodzinnym korcie tenisowym, uczą się jeździć na rowerach, Clooney siedzi w zasłoniętym apartamencie edycyjnym w swoim domu w Los Angeles, zastanawiając się, jak sobie radzą. „Nauczyli się szybko jeździć” – mówi 59-latek, który, o ile nie zaznaczono inaczej, przemawia zawsze miarowym, na wpół ironicznym, wędzonym w drewnie tonem prawie każdego głównego bohatera, jakiego grał w swojej trwającej ćwierć wieku karierze. „Po prostu nie nauczyli się jeszcze używać hamulców.”
Clooney pociera swoją dwudniową brodę, niespokojny, zalękniony. Nosi koszulkę polo w kolorze płowym, a siwe włosy ma krótko przycięte. Wydaje mi się, że dostrzegam to nieco dzikie spojrzenie kogoś, kto wciąż zachwyca się faktem swojego rodzicielstwa, i pytam go, czy jest strachliwym tatą, który zawsze wlecze się za swoimi dziećmi z wyciągniętymi rękami na wypadek, gdyby się przewróciły? Czy też jest ojcem, który pozwala im upaść, aby nauczyły się czegoś o trudnych prawdach świata? „Idea ich upadku nie jest moją ulubioną rzeczą. A ja staram się dać im wystarczająco dużo miejsca, by mogły popełniać swoje błędy”. To dobrze znany dylemat. Nikt nie chce być lekceważący w kwestii bezpieczeństwa. I nikt nie chce twardo zakodować w nich dorosłych lęków, gdy są młodzi i beztroscy. Clooney mówi: „Jest wiele rzeczy, których starasz się nie robić, a które robili twoi rodzice. Nie dlatego, że byli złymi rodzicami. Ale dlatego, że widzisz, jak to wpłynęło na ciebie… Próbujesz przerwać łańcuch, człowieku.”
Clooney, który zawsze szuka humoru w różnych rzeczach, ale jest gotowy i chętny do intelektualnego zaangażowania, jest określany przez ankieterów jako Goldilocks rozmowy z gwiazdami. Nigdy zbyt powściągliwa. Nigdy za dużo. Dobrze i otwarcie przekazuje siebie i swoją historię. Jego zdania są zazwyczaj ostre. Gdybyśmy wszyscy mieli drugie lub trzecie próby rozmów, wszyscy brzmialibyśmy jak George Clooney. On jest świetny za pierwszym razem.
„Hej,” mówi, uśmiechając się. „Gdzie jesteś?”
Rozmawiamy przez Zoom, a aktor, wpatrując się w ekran i mrużąc oczy, zauważył, że siedzę w niecodziennym środowisku pracy: w sypialni czterolatka. Blokada wymusiła podział i rekonfigurację przestrzeni w naszym mieszkaniu. To feng shui Covida. Clooney to rozumie. „Moje stare biuro jest teraz przedszkolem.”
Clooneyowie – jego żona Amal jest znaną prawniczką i obrończynią praw człowieka – spędzili prawie cały okres zamknięcia w hollywoodzkim domu, który George kupił jeszcze w latach 90. ubiegłego wieku, kiedy po raz pierwszy zasłynął w dramacie szpitalnym ER. W miarę jak Clooney odnosił coraz większe sukcesy, jako aktor filmowy (najbardziej opłacalna współpraca z reżyserami Stevenem Soderberghiem i braćmi Coen), jako reżyser (siedem filmów od 2002 roku), a ostatnio jako biznesmen (w 2017 roku sprzedał firmę produkującą tequilę za setki milionów dolarów), przybywało kolejnych rezydencji. Clooneyowie mają stawy w Lake Como, w Cabo, w Krainie Jezior. Ale ten w Hollywood Hills, z trzema sypialniami, trzema wiatami na samochody, biurem-zamienionym w żłobek i kortem tenisowym służącym obecnie jako rowerowy tor żużlowy, jest domem.
„To był gówniany rok dla wszystkich. Zaczął się źle i prowadził źle przez cały rok, aż do niedawna … Ale mam dużo szczęścia. Skończyło się na udanej karierze. Zamieszkałem w domu, w którym jest trochę przestrzeni. Możemy spacerować na zewnątrz”. Od marca, jak mówi Clooney, nie opuszczali zbyt często kompleksu, ponieważ „mój syn ma astmę. Mówią, że to nie jest takie złe dla młodych ludzi. Ale czy my to wiemy? Nie wiemy jeszcze nic na temat długoterminowych skutków tego zjawiska.”
Dzisiejsze potrzeby dzieci i długoterminowe perspektywy dla świata: to tematy przewodnie nowego filmu, który Clooney nakręcił dla Netflixa. The Midnight Sky, którego Clooney jest reżyserem, a także gwiazdą, opowiada o przyszłym świecie, który się rozpada. Bohater Clooneya jest naukowcem, który utknął w ostatnim nadającym się do zamieszkania miejscu na Ziemi: na biegunie północnym. Musi tam zaopiekować się siedmioletnią dziewczynką, która została pod jego opieką, a jednocześnie przemierzać topniejący lód, by dotrzeć do stacji satelitarnej i ostrzec zespół astronautów, by nie wracali na skazaną na zagładę planetę. Jedna z astronautek jest w ciąży.
To długi film. Clooney chciał połączyć emocje kosmicznego przeboju Grawitacja z bardziej cierpliwym, lądowym, opartym na poszukiwaniach The Revenant. Ale melancholijny, elegijny, pożegnalny ton z planetą-Ziemią działa, a zakończenie nie pozwoliło mi zasnąć przez całą noc. Pojedynek obaw Clooneya, jako obowiązkowego taty i obowiązkowego liberała, jest jasny do odczytania. „Martwisz się o swoją najbliższą rodzinę,” tak opisuje te troski, „a jednocześnie martwisz się o całą Ziemię.”
Pytam go, jakie rozmowy przeprowadził ze swoimi bliźniakami na ten temat. Środowisko. O chwiejnym stanie globalnej polityki. Jeszcze nic, mówi Clooney. Mają trzy i pół roku. „Na razie wciąż robimy: 'Hej, oto jak sprawić, by Nutella wyglądała jak kupa w pieluszce. Idź i pokaż to mamie.”
Mama, podczas blokady, zajmuje się sprawą dziennikarki z Filipin, Marii Ressy, która została uznana za winną zniesławienia i grożą jej lata więzienia. („Złowroga akcja mająca na celu uciszenie dziennikarki” – tak opisała oskarżenie Amal Clooney). Kiedy pytam Clooneya, jak wyglądają ostatnio rodzinne kolacje, odpowiada: „Fascynująco. Rozmawiamy. Każdego wieczoru jemy z Amal kolację. Rozmawiamy o sprawie Ressy, to teraz wielki temat rozmów.”
Rozmawiają też o Viktorze Orbánie, premierze Węgier. „W tym tygodniu pokłóciłem się z Orbánem” – mówi chłodno Clooney. To była jedna z dziwniejszych interakcji między polityką a showbusinessem. Clooney był na promocyjnym szlaku, opowiadając o swoim nowym filmie i tłumacząc, że widzi tę historię apokalipsy, rozgrywającą się 30 lat w przyszłości, jako zabawę w przyszłość bieżących wydarzeń. Pandemia. Kryzys klimatyczny. Populistycznej polityki i erozji swobód obywatelskich, której uosobieniem są prawicowe postacie, takie jak Orbán. Rząd węgierski wydał oświadczenie, w którym nazwał Clooneya głupcem za mówienie nie po kolei.
Jęknął. „Amal używa tej oceny miejsca, w którym jesteśmy na świecie. Ludzie, którzy ujawniają przestępstwa i korupcję, trafiają do więzień. A ludzie popełniający przestępstwa są wolni. Więc – tak! – to interesujący czas. I myślę, że na pewno warto wybierać walki z takimi ludźmi, bo ja byłbym zażenowany, gdybym nie stanął przeciwko komuś takiemu jak Viktor Orbán.” kontynuuje: „Po prostu czuję, że z dziećmi w tym wieku, mając małe dzieci w okresie czasu, kiedy jest całe to szaleństwo, chcę mieć pewność, że mogę powiedzieć: 'To są rzeczy, które zrobiliśmy, aby przeciwstawić się temu momentowi w historii.' Nie tylko po to, by były dumne. Ale po to, by ich świat stał się lepszy.”
Clooney dorastał w Kentucky, na obrzeżach show-biznesu. Jego ciotka, Rosemary, była znaną piosenkarką i aktorką, która wystąpiła w White Christmas z Bingiem Crosby. Jego ojciec, Nick, był nadawcą radiowym i prezenterem telewizyjnym. W 1968 roku, kiedy Clooney miał około sześciu lat, został zatrudniony jako pomocnik przy programie telewizyjnym swojego ojca. Mimo to, wspomina Clooney: „Kiedy postanowiłem przenieść się do Los Angeles i spróbować zostać aktorem, mój tata naprawdę się na mnie uwziął. Pamiętam, jak mówił: 'Rezygnujesz ze swojej edukacji!'”
I fair enough, myśli teraz Clooney, z perspektywy samego ojcostwa: „Nie mylił się”. Ale młody George i tak wyjechał do Hollywood, a on od tego czasu doszedł do wniosku, że „zakładanie z góry czegokolwiek swoim dzieciom w kwestii tego, czego się od nich chce” jest skazane na zagładę. Jeśli spróbuje pomyśleć o swoich bliźniakach, którzy przyjdą do niego pewnego dnia, by ogłosić swoje własne odważne i głupie decyzje, „mam nadzieję, że będę w miejscu, w którym będę mógł powiedzieć: 'W porządku. Make your mistakes.”
Clooney’s own are there for everyone to see on his IMDB page. 1988: Powrót zabójczych pomidorów. 1997: Batman & Robin. Są to dwa najgłupsze przykłady z jego katalogu, a wybieram je, ponieważ stanowią podsumowanie jego pojawienia się na sławę, która przyszła od grania dr Douga Rossa w późno-czwartkowym dramacie szpitalnym ER. Zaczął on nadawać w 1994 roku. Wkrótce około 40 milionów ludzi zostawało do 22.59 każdego tygodnia, aby oglądać. Szanse są wszędzie, nowo poznany Clooney nakręcił w latach 1995-1997 trzy filmy, które ukształtowały tak wiele z tego, co miało nastąpić w ciągu następnych 25 lat.
Zrobił film o wampirach z Robertem Rodriguezem i Quentinem Tarantino, Od zmierzchu do świtu, w którym zagrał brutalnego, ale czarującego oszusta. Choć widzowie przywykli do oglądania go w roli pyskatego szpitalnego lekarza, Clooney był w tej roli o dziwo wiarygodny. Potem wystąpił w romansie One Fine Day, u boku Michelle Pfeiffer. Piękny. Ale nie jest to gatunek, do którego mógłby wracać więcej niż raz. A potem założył maskę i pelerynę i zagrał Batmana w filmie Batman & Robin, blockbusterze za 125 milionów dolarów i ponurej, nawiedzającej klapie.
Kiedy pytam go, jakie aspekty jego młodszego życia podszedłby inaczej, jako człowiek na granicy 60 lat, mówi: „Teraz, oczywistą odpowiedzią na twoje pytanie byłoby zażartować, Batman & Robin. A ja bym tego w ogóle nie zrobił”. Właściwie, flop był dla niego ważną lekcją, mówi. „Nauczyłem się, że jeśli masz być odpowiedzialny za film, zamiast być tylko aktorem w tym filmie, lepiej wybierz lepsze filmy.”
To działało naprawdę dobrze, gdy grał uroczego oszusta w Od zmierzchu do świtu. Robił to więc w kółko. „Byłem oszustem w prawie wszystkim dobrym filmie, jaki kiedykolwiek zrobiłem. Out of Sight, oszust. Trylogia Ocean’s 11, oszust. W Michaelu Claytonie byłem oszustem.” Dodajmy do tego jego genialny występ jako zbiegłego skazańca w O Brother, Where Art Thou? braci Coen z 2000 roku, oraz jego doskonały głos tytułowego bohatera w Fantastycznym lisie Wesa Andersona z 2009 roku, a otrzymamy karierę absolutnie zdominowaną przez przyjemny czarny charakter.
W 2005 roku zdobył Oscara za rolę zabójcy CIA w filmie Syriana, ale w tym czasie Clooney zaczął już pisać i reżyserować własne filmy, począwszy od Wyznań niebezpiecznego umysłu z 2002 roku, opowiadających o wesołym gospodarzu teleturnieju, który jest również zabójcą. Nie zostawił po sobie zbyt wielu rzeczy, które może pokazać swoim dzieciom.
„Może One Fine Day?” sugeruje Clooney. „Chociaż całuję Michelle Pfeiffer, więc bliźniaki byłyby jak, 'Eeeeeeergh! Bluuuurgh! Myślę, że z niektórymi filmami braci Coen mógłbym sobie poradzić. No może nie ten, w którym buduję seks maszynę w piwnicy.” To byłby „Burn After Reading” z 2008 roku. W 2009 i 2011 roku Clooney zagrał jeszcze w kilku uznanych filmach, Up in the Air i The Descendants, a w 2013 roku był doskonały jako lekko obleśny, ostatecznie bohaterski kosmonauta naprzeciwko Sandry Bullock w Grawitacji.
Do 2013 roku dużo pracował. Pierwsze małżeństwo Clooneya zakończyło się wiele lat wcześniej, w latach 90-tych, zanim stał się sławny dzięki ER. Przez swoje najbardziej produktywne dekady zawodowe był w większości samotny i obsesyjnie zajęty. „Brałem projekty, bo czułem, że muszę zachować ciągłość i pracować” – mówi. „Wszystko zmieniło się, gdy ożeniłem się z Amal.”
Warto przyjrzeć się jego życiu w tym okresie nieco bardziej drobiazgowo, gdy jego wolny, pracoholiczny singielstwo dobiegło końca, a Clooney rozpoczął nowy etap życia. Zawsze uwielbiał opowiadać historie, a miesiące pomiędzy 2013 a 2014 rokiem dały początek wielu z nich – jak ta o tym, że Clooney tak się wzbogacił na sukcesie filmu Grawitacja (zarobił procent od jego box office), że zebrał swoich 14 najlepszych przyjaciół i dał każdemu po 1 mln dolarów. W gotówce.
Teraz Clooney opowiada mi inną historię, o najwcześniejszych tygodniach jego związku z Amal (wtedy) Alamuddin, w lutym 2014 roku. W tym miesiącu był w Wielkiej Brytanii, aby opowiedzieć o nowym filmie, który wyreżyserował i współtworzył, The Monuments Men, o żołnierzach w końcówce II wojny światowej, którzy mieli za zadanie chronić bezcenne dzieła sztuki europejskiej przed nazistowskimi szabrownikami. Niewinnie (jak teraz twierdzi), Clooney wspomniał o przekonaniu, że Wielka Brytania może zwrócić Grecji marmury Partenonu.
„A to – mówi mi Clooney, podchwytując wątek – było wtedy, gdy wasz obecny premier porównał mnie do Adolfa Hitlera.”
Przykro mi?
„Boris Johnson. Dosłownie porównał mnie do Hitlera.”
Clooney nieczęsto pozwala sobie na zrzucenie z siebie miarowej, chłodnej persony – ale teraz chichocze jak uczeń, czerwieniąc się, odpowiednio rozbawiony. „To wciąż mnie śmieszy. Trochę to naciągane. Ale powiedział, że moje komentarze na temat Marmurów uczyniły ze mnie złodzieja sztuki, tak jak Hitler był złodziejem sztuki.”
A jednak, oto najdziwniejsza część, mówi Clooney. Bycie porównanym do faszysty przez jednego z głównych brytyjskich polityków „To było dla mnie wspaniałe! Ponieważ Amal i ja chodziliśmy wtedy potajemnie na randki. Nikt nie wiedział. Była cała ta wrzawa o to, co powiedziałem. A ja spotkałem się z Amal na kolacji tego samego wieczoru.” Przypadkowo została zatrudniona jako prawnik, który miał bronić w imieniu Grecji zwrotu Marmurów. „Powiedziała do mnie: 'Wiesz, że pracowałam nad tą sprawą? Więc słuchaj. Tu jest wiele rzeczy, które powinieneś powiedzieć”. Opowiedziała mi o orzeczeniach Unesco. Dała mi te wszystkie informacje.” Następnym razem, gdy Clooney mówił o sprawie publicznie, mając nadzieję na załatwienie haszyszu Johnsona, „byłem po prostu naładowany faktami. Fantastycznie!”
Ta kolacja, na której dyskutowano o Borysie i Hitlerze, w pewnym sensie wyznaczyła szablon dla rozmów przy rodzinnym stole, które mieli prowadzić siedem lat później, w zamknięciu. George i Amal przeciwko łajdakom i łobuzom światowej sceny. W bliższej perspektywie ustawił ich na drodze do małżeństwa, we Włoszech we wrześniu 2014 roku.
Patrząc na to w jeden sposób, mówię do Clooneya, zawdzięczasz wszystko – swoje małżeństwo, swoje dzieci, swój obecny stan domowego zadowolenia – Borisowi Johnsonowi. „Ma pan rację”, odpowiada. „Więc co, mam mu wysłać kartkę z podziękowaniami? Wyślę mu kartkę. List z podziękowaniami. I grzebień.”
Z Amal, Clooney założył w 2016 roku fundację z zamiarem pociągnięcia do odpowiedzialności międzynarodowych osobistości, które nadużyły praw człowieka. Jeśli zastanawiasz się, dlaczego nie widziałeś go we wszystkich tak wielu filmach w ciągu ostatnich kilku lat, to właśnie dlatego, mówi Clooney. „Mniej pracuję nad filmami, a więcej nad życiem. Muszę wam powiedzieć, że to była niezła zabawa ścigać zbrodniarzy wojennych.”
Jedną z rzeczy, które robi fundacja jest próba pomocy w nałożeniu sankcji finansowych na tych, którzy czerpią zyski ze zbrodni wojennych. Clooney bardzo, bardzo lubi ten fragment. „Mamy księgowych kryminalistów, których zatrudniliśmy z dala od FBI, aby znaleźć te nielegalne konta bankowe. Ludzie, którzy powinni chronić swoich ludzi, a zamiast tego czerpią zyski, podczas gdy ci ludzie są mordowani? Naprawdę miło jest móc zamrozić ich aktywa i sprawić, że nagle splajtują. To jest tak zabawne, jak tylko może być.”
Dzięki postępom poczynionym ostatnio przez fundację w ściganiu zbrodniarzy wojennych w Darfurze, a także biorąc pod uwagę niedawny wynik wyborów w USA, Clooney mówi, że czuje się bardziej optymistycznie nastawiony do przyszłości niż kiedykolwiek wcześniej. Dawno temu, w latach 90-tych, Clooney widywał Donalda Trumpa na nowojorskich imprezach. „Znałem go jako faceta, który był jak, 'Hej, jak ma na imię ta kelnerka od koktajli? Czy jest singielką? To wszystko, czym był. Dosłownie to wszystko, czym był. I kiedy zobaczyłem, że został prezydentem, poczułem się tak, jakby świat oszalał”. Teraz, mówi, gdy strona przewraca się na prezydenta-elekta Joe Bidena, „zaczyna się nadzieja. Po czterech latach dość szalonych rzeczy wychodzących ze Stanów Zjednoczonych, pojawia się jakaś normalność.”
Rozmawiamy przez chwilę. Clooney pociera brodę i rozprostowuje kark. Na zewnątrz, jeżdżąc w górę i w dół na swoich rowerach, jego bliźniaki mogą być teraz do wszystkiego. Spodziewam się, że gdy tylko skończy się nasza rozmowa, wyjdzie i sprawdzi, co u nich. Jesteśmy w tej fazie podsumowania i podsumowującej dobrej i wyczerpującej rozmowy, w fazie podsumowania i końcowych refleksji. On mówi: „To był kiepski rok. Tak było. Ale przejdziemy przez niego. Wierzę w to z całego serca. Gdybym w to nie wierzył, nie wiem, jak wychowalibyśmy dzieci w tym świecie. Przebrniemy przez te rzeczy i mam nadzieję, że wyjdziemy z tego lepsi.”
W końcu pochyla się do kamery. Unosi brew. „I, hej, słuchaj, kiedy tu skończymy – pozwól swojemu dziecku odzyskać sypialnię, dobrze?” Obiecuję, że tak zrobię.
The Midnight Sky jest już w wybranych kinach, oraz na Netflixie od 23 grudnia
{{topLeft}}
{{bottomLeft}}
{{topRight}}
{{bottomRight}}
{{topRight}}
{{bottomRight}}
{{/goalExceededMarkerPercentage}}
{{/ticker}}
{{heading}}
{{#paragraphs}}
{{.}}
{{/paragraphs}}{{highlightedText}}
- Share on Facebook
- Share on Twitter
- Share via Email
- Share on LinkedIn
- Share on Pinterest
- Share on WhatsApp
- Share on Messenger
.