Henri Cartier-Bresson
Francuski fotograf i artysta Henri Cartier-Bresson (1908-2004) niestrudzenie pracował jako płodny fotoreporter od 1930 roku aż do swojej śmierci w 2004 roku. Podczas wędrówek po Paryżu towarzyszył mu trzymany w ręku aparat Leica; młody artysta pomógł zapoczątkować rozwijający się wówczas ruch fotografii ulicznej. Twórczość Henri Cartier-Bressona najlepiej oddaje jego zdjęcie Behind the Gare Saint-Lazare (1932), na którym widać mężczyznę zawieszonego w powietrzu, który płynie nad spokojną kałużą za stacją kolejową Gare Saint-Lazare. Henri Cartier-Bresson był również współzałożycielem Magnum Photos w 1947 roku, wraz z Robertem Capą, Georgem Rodgerem, Davidem Chimem Seymourem i Williamem Vandivertem. Henri Cartier-Bresson robił zdjęcia na całym świecie, m.in. w Chinach podczas rewolucji, w Związku Radzieckim po odejściu Stalina oraz w Indiach po uzyskaniu przez nie niepodległości.
Młody artysta już we wczesnym okresie życia rozwijał i rozwijał silną pasję do malarstwa, zwłaszcza w ruchu surrealistycznym. Jako najstarszy z pięciorga dzieci, początkowo planował zostać artystą, studiując w wieku 20 lat u malarza André Lhote’a, który specjalizował się w stylu późnego kubizmu. Zaczął fotografować aparatem Brownie, po roku polowania na antylopy i dziki na Wybrzeżu Kości Słoniowej w 1931 roku. Następnie skupił się na fotografii, głównie za pomocą swojego ulubionego aparatu, Leica 35 mm. Cartier-Bresson spędził większość II Wojny Światowej jako jeniec wojenny, ostatecznie uciekając przy trzeciej próbie w 1943 roku od Niemców, którzy pierwotnie go więzili. W 1944 r. uczestniczył we francuskiej podziemnej jednostce fotograficznej, której zadaniem było rejestrowanie niemieckiej okupacji i odwrotu. Dwa lata później Cartier-Bresson stworzył Le Retour, film dla U.S. Office of War Information, który miał ilustrować uwolnienia francuskich żołnierzy. Dokument ten zawiera zdjęcia z obozów koncentracyjnych po wyzwoleniu. Dorastając jako przystojny, wyrafinowany i światowy artysta, Cartier-Bresson nie miał problemów z nawiązaniem znajomości z takimi sławami jak Jacqueline Kennedy, Truman Capote i Coco Chanel, z których wszyscy wykonywali dla niego portrety. Artysta Henri Cartier-Bresson był powszechnie uważany za dobrze poinformowanego i mistrza w nawiązywaniu kontaktów.
Cier Cartier-Bresson niechętnie odnosił się do czasopism i gazet, odrzucając je jako nietrwałe. Pomimo tych sentymentów, fotograf jest uznawany za ojca fotoreportażu, często publikując zdjęcia w magazynie LIFE. W 1966 roku odszedł z Magnum, aby powrócić do malarstwa i rysunku.
Cartier-Bresson cieszył się swoją pierwszą wystawą muzealną w MoMA w 1947 roku. 63 lata później muzeum pokazało pośmiertną retrospektywę artysty, obejmującą 300 zdjęć z przełomowej dla niego kariery. Wystawa podróżowała między Art Institute of Chicago, San Francisco Museum of Modern Art i High Museum of Art. Fotografie Henri Cartier-Bressona były prezentowane m.in. w International Center of Photography, National Portrait Gallery w Londynie i Centre Georges Pompidou.