Hook

Definicja Hook

Hak narracyjny występuje na początku historii i ma na celu „zaczepienie” czytelnika tak, że on lub ona wciąż przewraca strony. Najlepsze haki to tylko pierwsze zdanie książki – coś tak porywającego, że czytelnik musi kontynuować. Niektóre haki, jednak, trwa przez pierwszy akapit lub nawet pierwszej strony lub dwóch. Zwykle najłatwiej jest autorowi zaczepić czytelnika rozpoczynając historię w środku akcji, co jest znane jako in media res.

Wspólne przykłady haków

Haki są wspólną koncepcją w muzyce, tak jak w literaturze. Tak jak literacki haczyk ma za zadanie przykuć uwagę czytelnika, tak samo muzyczny haczyk ma za zadanie przykuć uwagę słuchacza. Haki są powszechne w dwudziestym i dwudziestym pierwszym wieku w muzyce popularnej. Muzyczny hak może być w melodii lub rytmie; hak musi być łatwo zapamiętany, aby piosenka stała się hitem.

Tutaj znajduje się krótka lista chwytliwych przykładów haków w najnowszej muzyce pop (zauważ, że tytuły każdej piosenki są głównymi słowami haka, nieprzypadkowo):

• „She Loves You” The Beatles
• „Respect” Arethy Franklin
• „Stop! In the Name of Love” The Supremes
• „Dancing Queen” ABBA
• „I Will Survive” Glorii Gaynor
• „YMCA” The Village People
• „Stayin' Alive” Bee Gees
• „Beat It” Michaela Jacksona
• „Ice Ice Baby” Vanilla Ice
• „Sweet Caroline” Neila Diamonda
• „Mmm Bop”.
• „Mmm Bop” Hansona
• „Hey Ya” Outkast
• „Since U Been Gone” Kelly Clarkson
• „Call Me Maybe” Carly Rae Jepsen
• „Happy” Phoenixa
• „Happy” Pharrella

Znaczenie haka w literaturze

Definicja haka jako terminu literackiego jest uznawana od czasów Arystotelesa. Nie każda literatura zaczyna się od haka, a trendy w pisaniu haków zmieniały się na przestrzeni lat. Chociaż wiele przykładów haków zaczyna się w mediach, jak wyjaśniono powyżej, nie wszystkie haki są oparte na akcji. Mogą one również przedstawiać postać lub grupę postaci o interesujących cechach, tematyczne stwierdzenie otwierające, lub tajemnicze i intrygujące otoczenie. Dobry haczyk nie tylko stworzy zainteresowanie, ale także nada nastrój, ton, atmosferę i stworzy oczekiwania dla czytelnika. Ważne jest, aby dobry haczyk był adekwatny do książki pod ręką, a nie tylko zaskakiwał czytelnika dla samej niespodzianki.

Przykłady haków w literaturze

Przykład #1

Dwa gospodarstwa domowe, oba podobne w godności,
W pięknej Weronie, gdzie kładziemy naszą scenę,
Od starożytnej urazy do nowego buntu,
Gdzie cywilna krew czyni cywilne ręce nieczystymi.

(Romeo i Julia Williama Shakespeare’a)

Prolog do słynnej tragedii Williama Shakespeare’a Romeo i Julia jest dobrym przykładem haka z dzieła dramatycznego. Prolog jest mówiony przez chór, i robi dużo pracy w krótkim czasie. Ten hak ustawia scenę, przedstawia główny konflikt i głównych bohaterów, a nawet stanowi zapowiedź ostatecznej tragicznej konkluzji. Choć w pewnym sensie ten prolog „psuje” zakończenie, widzowie będą oglądać sztukę, chcąc wiedzieć, jak potoczą się wydarzenia i dlaczego dokładnie nasi zakochani odbierają sobie życie.

Przykład #2

Sławię siebie i śpiewam siebie,
I to, co zakładam, ty założysz,
Bo każdy atom należy do mnie tak samo jak dobro należy do ciebie.

(„Song of Myself” Walta Whitmana)

Każde dzieło literackie można otworzyć haczykiem, nawet wiersz. Długi poemat Walta Whitmana „Song of Myself” jest epicką eksploracją jego własnej istoty i jego miejsca w świecie. Pierwsza strofa, fragment powyżej, stanowi dobry haczyk i przedsmak tego, co ma nastąpić. Whitman używa różnych środków wyrazu w całym poemacie, zwłaszcza powtórzeń. Ta strofa zaciekawia czytelnika sposobem, w jaki Whitman będzie badał swoją tożsamość.

Przykład #3

W moich młodszych i bardziej wrażliwych latach mój ojciec dał mi pewną radę, którą od tamtego czasu ciągle powtarzam w myślach.awsze, gdy masz ochotę skrytykować kogokolwiek,” powiedział mi, „pamiętaj, że wszyscy ludzie na tym świecie nie mają takich zalet, jakie ty masz.”

(Wielki Gatsby F. Scotta Fitzgeralda)

Kilka pierwszych linijek Wielkiego Gatsby’ego F. Scotta Fitzgeralda to subtelniejszy przykład haka. Fitzgerald nie upuszcza czytelnika w media res, ale zamiast tego zapewnia temat i atmosferę nadchodzącego tekstu. To otwarcie jest rodzajem morału, który pojawia się na początku, a nie na końcu historii.

Przykład #4

Mamusia umarła dzisiaj. A może wczoraj, nie wiem. Dostałem telegram z domu: „Matka zmarła. Pogrzeb jutro. Z poważaniem.” To nic nie znaczy. Może to było wczoraj.

(The Stranger by Albert Camus, translated by Matthew Ward)

Albert Camus otworzył swoje klasyczne dzieło The Stranger słynnym pierwszym zdaniem: Aujourd’hui, maman est morte. Matthew Ward tłumaczy to na „Maman umarła dzisiaj”. Prostota stwierdzenia i zwięzłość kolejnych zdań jest zaskakująca dla czytelnika; jest tu ton apatii, bardzo ważny dla całego dzieła, który Camus ustanawia już od pierwszej linijki.

Przykład #5

Wiele lat później, stojąc przed plutonem egzekucyjnym, pułkownik Aureliano Buendía miał wspominać tamto odległe popołudnie, kiedy ojciec zabrał go, by odkrył lód. W tamtych czasach Macondo było wioską składającą się z dwudziestu domów z adobe, zbudowanych nad brzegiem rzeki o czystej wodzie, płynącej wzdłuż koryta z polerowanych kamieni, które były białe i ogromne, jak prehistoryczne jaja. Świat był tak niedawny, że wielu rzeczom brakowało nazw, a żeby je wskazać, trzeba było wskazywać.

(Sto lat samotności Gabriela Garcíi Márqueza)

Gabriel García Márquez w wierszu otwierającym Sto lat samotności jest niesamowitym haczykiem, który wykonuje wiele pracy naraz. Już z pierwszego zdania dowiadujemy się ogromnej ilości informacji, w tym imienia głównego bohatera, tego, że później stanie przed plutonem egzekucyjnym i że kiedyś mieszkał w wiosce, w której nie było lodu. Akapit dalej rozwija ten zaskakujący i nieco tajemniczy fakt, wyjaśniając, że „Świat był tak niedawny, że wielu rzeczom brakowało nazw.” Już samo to zdanie tworzy oczekiwanie realizmu magicznego, który ma nadejść.

Przykład #6

Był jasny, zimny dzień w kwietniu, a zegary wybijały trzynastą.

(1984 by George Orwell)

Jednym z najsłynniejszych pierwszych zdań w całej literaturze, George Orwell rozpoczyna swoją dystopię 1984 powyższym haczykiem. Fakt, że zegary wybijają trzynastą jest na tyle dziwny, a jednocześnie nie jest zupełnie obcy, że jesteśmy zainteresowani, aby dowiedzieć się, co w tym świecie różni się od naszego.

Przykład #7

Urodziłam się dwukrotnie: po raz pierwszy jako dziewczynka, w wyjątkowo bezsmogowy dzień w Detroit w styczniu 1960 roku; a następnie ponownie jako nastoletni chłopiec, w izbie przyjęć niedaleko Petoskey, Michigan, w sierpniu 1974 roku.

(Middlesex by Jeffrey Eugenides)

Współczesna powieść Jeffreya Eugenidesa Middlesex dotyczy życia interseksualnego mężczyzny, który po urodzeniu jest uważany za dziewczynkę. Powieść dotyczy tożsamości wszelkiego rodzaju – narrator jest Greko-amerykaninem, którego rodzina goni za amerykańskim snem, a on sam zmaga się z tym, kim jest na wiele różnych sposobów. Fakt, że zaczyna od stwierdzenia „urodziłem się dwa razy” natychmiast przykuwa naszą uwagę, ponieważ jest to tak rzadka koncepcja dla większości czytelników.