Imigranci wnoszą ogromny wkład w gospodarkę USA, pomimo wprowadzonej przez administrację reguły „Public Charge” Uzasadnienie

Sfinalizowana niedawno przez Departament Bezpieczeństwa Krajowego reguła „public charge” nakazuje urzędnikom imigracyjnym odrzucenie wniosków osób, które starają się o legalny pobyt lub wjazd do USA, jeśli otrzymały one – lub istnieje większe prawdopodobieństwo, że nie otrzymają w przyszłości – któregokolwiek z szeregu świadczeń publicznych, które są powiązane z potrzebami. Zasada ta będzie miała dwa główne skutki. Utrudni osobom o skromnych obecnie środkach do uzyskania legalnego wjazdu lub pozwolenia na pozostanie w kraju jako stały mieszkaniec. I sprawi, że rodziny imigrantów będą się bały otrzymywać świadczenia takie jak SNAP, Medicaid, i pomoc mieszkaniową, które mogą pomóc im związać koniec z końcem i uzyskać dostęp do opieki zdrowotnej, gdy ich niskie zarobki nie wystarczą. Wiele z nich w ogóle zrezygnuje z pomocy, co doprowadzi do jeszcze większej niepewności ekonomicznej i trudności, z długoterminowymi negatywnymi konsekwencjami, szczególnie dla dzieci.

Uzasadnienie Administracji dla tej zasady opiera się na błędnym założeniu, że imigranci obecnie o skromnych środkach są szkodliwi dla naszego narodu i naszej gospodarki. Uzasadnienie Administracji dla tej zasady opiera się na błędnym założeniu, że imigranci obecnie o skromnych środkach są szkodliwi dla naszego narodu i naszej gospodarki, dewaluując ich pracę i wkład oraz dyskontując mobilność w górę, jaką wykazują rodziny imigrantów.

W rzeczywistości imigranci wnoszą wkład w gospodarkę USA na wiele sposobów. Pracują na wysokich stawkach i stanowią ponad jedną trzecią siły roboczej w niektórych branżach. Ich mobilność geograficzna pomaga lokalnym gospodarkom reagować na niedobory pracowników, łagodząc wstrząsy, które w przeciwnym razie mogłyby osłabić gospodarkę. Pracownicy-imigranci pomagają wspierać starzejącą się rodzimą populację, zwiększając liczbę pracowników w stosunku do emerytów i wzmacniając fundusze powiernicze Social Security i Medicare. A dzieci urodzone w rodzinach imigrantów są bardziej mobilne, obiecując przyszłe korzyści nie tylko swoim rodzinom, ale i całej gospodarce amerykańskiej.

Niezaprzeczalnie imigranci wnoszą wkład do naszych społeczności w sposób, który wykracza daleko poza ich wpływ na gospodarkę. Niniejsza analiza koncentruje się na tych wpływach ekonomicznych, a więc z konieczności zapewnia tylko wąskie okno na sposoby, w jakie imigracja była pozytywną siłą dla naszego narodu.

Imigranci pracują na wysokich stawkach w zawodach, które są ważne dla naszej gospodarki i społeczności

W 2018 r. wskaźnik uczestnictwa w sile roboczej dorosłych urodzonych za granicą wynosił 65,7 procent, wyższy niż 62,3 procent dla rodzimych urodzonych, zgodnie z U.S. Bureau of Labor Statistics. Około 27,2 miliona dorosłych urodzonych za granicą, 63,4 procent wszystkich urodzonych za granicą, było zatrudnionych w tym roku, w porównaniu z 59,8 procentami urodzonych w kraju.

Imigranci zajmują miejsca pracy, które są ważne dla naszej gospodarki i społeczności. Imigranci bez wykształcenia wyższego – którzy wydają się być głównym celem proponowanych przepisów – są obecni w całej gospodarce, ale stanowią znaczną część pracowników w niektórych branżach. Firmy w takich branżach będą miały trudniejszy czas na zatrudnianie pracowników, jeśli ci pracownicy nie będą mogli dłużej przyjeżdżać do Stanów Zjednoczonych lub pozostawać w Stanach Zjednoczonych.

W marcu 2018 r., Imigranci z mniej niż czteroletnim wykształceniem wyższym stanowili 10 procent wszystkich osób (i 11 procent wszystkich amerykańskich pracowników) w Stanach Zjednoczonych, ale odzwierciedlali duży udział wszystkich pracowników w wielu ważnych zawodach i branżach, zgodnie z danymi spisu powszechnego. (Patrz Tabela 1.) Prawie 36 procent pracowników w rolnictwie, rybołówstwie i leśnictwie to imigranci bez wykształcenia wyższego, podobnie jak 36 procent pracowników sprzątających i konserwujących budynki i tereny, 27 procent pracowników hotelowych i 21 procent pracowników sektora opieki zdrowotnej.

W tych i innych zawodach imigranci pomagają wypełnić kluczowe luki w amerykańskiej gospodarce. Rzeczywiście, w autorytatywnym raporcie z 2015 r., panel ekspertów Narodowej Akademii Nauk (NAS) określił, że wkład gospodarczy imigrantów byłby trudny do zastąpienia:

Wysokie poziomy zatrudnienia dla najmniej wykształconych imigrantów wskazują, że zapotrzebowanie pracodawców na nisko wykwalifikowaną siłę roboczą pozostaje wysokie. W Stanach Zjednoczonych wciąż jest wiele miejsc pracy dla pracowników o niskich kwalifikacjach (Lockard i Wolf, 2012). Wśród ważnych przyczyn tego wysokiego popytu wymienia się znaczne skurczenie się od 1990 roku urodzonej w USA, młodszej, mniej wykwalifikowanej populacji w wieku produkcyjnym (osoby urodzone w USA, w wieku 25-44 lat, z wykształceniem na poziomie dyplomu szkoły średniej lub niższym), spowodowane starzeniem się pokolenia Baby Boomers; wyższy poziom wykształcenia wśród osób urodzonych w USA; oraz wskaźnik dzietności poniżej wskaźnika zastępowalności pokoleń dla osób urodzonych w USA…. Innymi słowy, wydaje się, że imigranci zajmują miejsca pracy wymagające niskich kwalifikacji, których tubylcy albo nie mają, albo nie chcą podjąć. (Podkreślenie dodane.)

Badania wykazały również, że imigranci przyczyniają się do wzrostu zatrudnienia i płac rodzimych pracowników w czasami ukryty sposób. Na przykład, imigranci mają tendencję do bycia niezwykle mobilnymi pracownikami, szybciej niż ich rodzimi rówieśnicy przemieszczają się po kraju w odpowiedzi na niedobory, które pojawiają się na lokalnych rynkach pracy. Pomaga to rodzimym pracownikom, wypełniając luki, które w przeciwnym razie mogłyby uniemożliwić im pracę lub zmniejszyć ich produktywność i obniżyć płace. George Borjas – ekonomista z Harvardu, na którego często powołują się krytycy imigracji – dowodził, że „imigracja poprawia efektywność rynku pracy”. Co więcej, okazuje się, że część tego przyrostu wydajności przypada na tubylców, co sugeruje, że istniejące szacunki korzyści z imigracji mogą ignorować potencjalnie ważne źródło tych korzyści.” Obliczenia „back-of-the-envelope” sugerują przyrost wydajności dla rodzimych pracowników w wysokości „od 5 miliardów do 10 miliardów dolarów rocznie”, pisze Borjas, zauważając, że „szacunki przyrostu wydajności z grubsza podwajają zmierzone korzyści z imigracji”. Inni badacze doszli do podobnych wniosków.

Imigracja pomaga również napędzać wzrost w niektórych branżach. W przemyśle mieszkaniowym, na przykład, spowalniające tempo wzrostu populacji urodzonej w USA oznacza, że gospodarstwa domowe imigrantów mają coraz większy udział w całkowitym wzroście liczby mieszkań zajmowanych w USA. Imigranci odpowiadali za 8,7 procent całkowitego wzrostu gospodarstw domowych w latach 70-tych, 15,7 procent w latach 80-tych i 31,9 procent w latach 90-tych. Ostatnio, analiza danych Census Bureau pokazuje, że gospodarstwa domowe z głową imigranta stanowiły 39.5 procent wzrostu gospodarstw domowych.

Imigranci, którzy otrzymują pomoc mają wysokie wskaźniki zatrudnienia

Rodziny z pracownikami imigrantami w gorzej płatnych pracach czasami potrzebują pomocy z programów takich jak SNAP i Medicaid, aby związać koniec z końcem i uzyskać dostęp do opieki zdrowotnej, tak jak miliony rodzin obywateli USA. Skupienie się przez administrację na otrzymywaniu świadczeń w obronie nowej zasady, nie uwzględnia korzyści ekonomicznych, jakie imigranci przynoszą krajowi, w tym ich ciężkiej pracy na ważnych stanowiskach, ich wartości dla całego rynku pracy, popytu, jaki generują na towary i usługi, oraz – jak omówiono poniżej – wkładu ich dzieci.

Większość imigrantów, którzy otrzymują świadczenia takie jak SNAP lub Medicaid jest zatrudniona lub jest w związku małżeńskim z kimś, kto pracuje – co jest oznaką, że pracują na nisko płatnych stanowiskach. Nasza analiza danych Censusu pokazuje, że 77 procent imigrantów w wieku produkcyjnym (od 18 do 64 lat), którzy otrzymali jeden lub więcej z sześciu zasiłków w 2017 roku, również pracowało w ciągu roku lub było w związku małżeńskim z pracownikiem. Dla ponad 60 procent imigrantów w wieku produkcyjnym, którzy otrzymali świadczenia, praca była całoroczna, to znaczy 50 tygodni w roku lub więcej.

Co więcej, dane podłużne pokazują, że imigranci, którzy otrzymują świadczenia takie jak SNAP lub Medicaid, zazwyczaj mają jeszcze wyższe wskaźniki zatrudnienia w czasie. Aby ocenić długoterminowe wzorce pomocy i zatrudnienia, CBPP przeanalizowało próbę podłużnych danych ankietowych zebranych w latach 1999-2015 z badania Panel Study of Income Dynamics (PSID). Analiza ta skupiła się na osobach w próbie imigrantów (to jest osobach z rodzin imigrantów dodanych do PSID w 1997 i 1999 roku). Dla tej analizy przyjrzeliśmy się młodym dorosłym w wieku od 18 do 44 lat w 1999 roku, którzy otrzymywali którykolwiek z pięciu programów, które są zarówno objęte regułą obciążenia publicznego, jak i zarejestrowane w PSID: Medicaid, SNAP, Supplemental Security Income (SSI), Temporary Assistance for Needy Families (TANF) lub pomoc mieszkaniową.

Odkryliśmy, że znaczna większość tych, którzy kiedykolwiek korzystali z zasiłków była również zatrudniona przez większość czasu, a jeszcze więcej było zatrudnionych lub miało zatrudnionego współmałżonka:

• Co najmniej 93 procent było albo zatrudnionych w większości obserwowanych lat (pięć lub więcej z dziewięciu lat obserwowanych w naszej próbie PSID) lub było w związku małżeńskim z kimś, kto był.
• 77 procent takich uczestników programu imigracyjnego było zatrudnionych w większości obserwowanych lat.
• Co najmniej 87 procent było albo zatrudnionych w momencie końcowego wywiadu w 2015 roku, albo było w związku małżeńskim z kimś, kto był.

Pierwsze odkrycie wymaga powtórzenia. Patrząc na młodych dorosłych w rodzinach imigrantów w 1999 r., Co najmniej 93 procent tych, którzy otrzymali świadczenia, było również zatrudnionych przez większość czasu lub było w związku małżeńskim z kimś, kto jest. To stwierdzenie, że w okresie kilku lat większość imigrantów, którzy otrzymują wymienione formy pomocy, zazwyczaj pracuje lub jest w związku małżeńskim z pracownikiem, odzwierciedla zarówno często tymczasowy charakter uczestnictwa w programie, jak i powszechne nakładanie się pomocy i pracy w danym roku.

Imigranci pomagają wspierać starzejącą się populację USA

Imigranci zwiększają nasz narodowy wskaźnik urodzeń, który ostatnio spadł do historycznie niskiego poziomu wśród rodzimej populacji. Niski wskaźnik urodzeń może prowadzić do spadku siły roboczej, zmniejszonego popytu w niektórych branżach, takich jak budownictwo mieszkaniowe (i obniżonych cen domów z powodu słabszego popytu) oraz spowolnienia i mniejszej dynamiki gospodarki. Imigranci mogą jednak przeciwdziałać tym skutkom.

Co więcej, niski wskaźnik urodzeń w połączeniu ze starzeniem się pokolenia wyżu demograficznego oznacza, że imigranci są niezbędni, aby pomóc nam poprawić nasz stosunek pracowników do emerytów i wspierać pokolenie wyżu demograficznego w latach emerytalnych. Jak zauważa raport NAS z 2017 r., „Zdecydowana większość obecnego i przyszłego wzrostu siły roboczej netto – który, na poziomie mniejszym niż 1 procent rocznie, jest bardzo powolny według standardów historycznych – będzie rozliczana przez imigrantów i ich urodzonych w USA potomków.”

Jest to szczególnie ważne, biorąc pod uwagę ekonomiczne i fiskalne wyzwanie, jakie stanowi przejście na emeryturę pokolenia wyżu demograficznego. Do 2035 roku, według prognoz Census Bureau, na każdą osobę w wieku 65 lat lub starszą w USA przypadać będzie tylko około 2,4 dorosłego w wieku produkcyjnym, mniej niż w jakiejkolwiek poprzedniej dekadzie i mniej niż 4,7 dorosłego w wieku produkcyjnym w 2016 roku. Oczekuje się, że stosunek liczby dorosłych w wieku produkcyjnym do liczby dzieci i osób starszych łącznie spadnie z 1,6 do 1,3 w latach 2016-2030 i pozostanie na tym poziomie co najmniej do 2060 roku. Dodanie młodszych pracowników teraz może złagodzić tę zmianę demograficzną.

Bez imigrantów, byłoby mniej dorosłych w wieku produkcyjnym i pracowników i stanowiliby oni mniejszą część całej populacji. Jak zauważa Census Bureau:

Dzisiaj około 78% populacji urodzonej za granicą jest w wieku produkcyjnym, pomiędzy 18 a 64 rokiem życia, w porównaniu do zaledwie 59% urodzonych w danym kraju. Oba te wskaźniki mają spaść w ciągu następnej dekady, ale różnica pozostanie prawie tak samo duża (spadnie do 72% i 56%, odpowiednio, do 2030 roku). Luka ta jest istotna, ponieważ osoby urodzone za granicą mają większe szanse na znalezienie się w grupie osób aktywnych zawodowo. Co więcej, młodzi imigranci w pierwszym pokoleniu częściej mają pracę na pełen etat niż ich rodzimi rówieśnicy.

Po części z tego powodu wzrost imigracji poprawia kondycję funduszu powierniczego Social Security. Powiernicy programu szacują, że na każde 100 tys. osób wzrostu imigracji, długoterminowa równowaga aktuarialna Social Security poprawia się o 0,08 proc. podlegającej opodatkowaniu listy płac. Zwiększenie imigracji obecnie poprawi również równowagę aktuarialną w Medicare w ciągu następnych kilku dekad, co jest ważnym przedziałem czasowym, biorąc pod uwagę krótkoterminową potrzebę podreperowania finansów programu i trudność dokładnego oszacowania kosztów Medicare w dłuższym horyzoncie czasowym.

Dzieci imigrantów wykazują znaczną mobilność w górę

Przez odmowę wjazdu lub pozwolenia na pozostanie w USA tak szerokiej grupie nie-obywateli. tak szerokiej grupie nie-obywateli, proponowana reguła zdaje się również całkowicie pomijać wkład, jaki dzieci imigrantów wniosłyby w długoterminową siłę narodu, co sprawia, że ekonomiczne uzasadnienie tej reguły jest jeszcze trudniejsze do poparcia.

Badania od dawna wykazują, że dzieci imigrantów mają tendencję do zdobywania wyższego wykształcenia, wyższych zarobków i pracy w lepiej płatnych zawodach niż ich rodzice. Ekonomista David Card zauważył w 2005 roku, że „nawet dzieci najmniej wykształconych grup pochodzenia imigrantów zlikwidowały większość luki edukacyjnej z dziećmi tubylców.” Studium imigracyjne NAS z 2015 roku podobnie stwierdziło, że członkowie drugiego pokolenia większości współczesnych grup imigrantów (czyli dzieci rodziców urodzonych za granicą) spełniają lub przekraczają poziom wykształcenia ogólnej populacji późniejszych pokoleń rodowitych Amerykanów.

Nawet w przypadku imigrantów bez wykształcenia średniego, przytłaczająca większość ich dzieci kończy szkołę średnią. Według raportu National Academy of Sciences z 2017 r., 36 procent nowych imigrantów nie miało wykształcenia średniego w latach 1994-1996; dwie dekady później, tylko 8 procent dzieci z drugiego pokolenia nie miało wykształcenia średniego. Wskaźniki ukończenia college’u są również wyższe wśród dzieci imigrantów. W marcu 2018 roku 42 procent urodzonych w kraju młodych dorosłych dzieci imigrantów, czyli dzieci obecnie w wieku 30 lat, posiadało czteroletnie wykształcenie wyższe. To znacznie powyżej 32 procent wśród imigrantów w, mniej więcej, pokoleniu ich rodziców (imigranci w wieku 50 lat), pokazują dane Census.

Reguła osłabia wsparcie, które pomaga wzmocnić następne pokolenie Ameryki

Dla milionów dzieci imigrantów żyjących w Stanach Zjednoczonych, reguła zniechęci ich rodziny do korzystania z opieki zdrowotnej, żywienia i pomocy mieszkaniowej, które mogą poprawić ich zdolność do wniesienia wkładu jako przyszłych członków społeczności dorosłych i siły roboczej. Ten tak zwany efekt „schładzania” będzie prawdopodobnie rozciągał się daleko poza osoby, które w przyszłości będą musiały stawić czoła określeniu „public charge”. Przepisy imigracyjne i zasady przyznawania świadczeń są skomplikowane, a okoliczności, w których dana osoba zostanie uznana za oskarżoną publicznie, mogą być trudne do zrozumienia. Dlatego wiele rodzin, obawiając się, że otrzymywanie zasiłków zagrozi ich obecnemu lub przyszłemu statusowi imigracyjnemu, może zrezygnować z zasiłków, także dla dzieci. Kiedy dzieci nie otrzymują pomocy w zakresie żywienia i opieki zdrowotnej, negatywne skutki mogą być długotrwałe.

Na przykład Medicaid odgrywa istotną rolę w zdrowiu i przyszłym dobrobycie dzieci i kobiet w ciąży. Dzieci objęte Medicaid w dzieciństwie mają lepsze zdrowie jako dorośli, z mniejszą liczbą hospitalizacji i wizyt na pogotowiu. Ponadto, dzieci kwalifikujące się do Medicaid częściej kończą szkołę średnią i college, mają wyższe zarobki i płacą wyższe podatki.

Otrzymywanie SNAP (wcześniej nazywanego food stamps) w dzieciństwie ma również długoterminowe pozytywne skutki dla dzieci i społeczeństwa. Na przykład, dorośli, którzy dorastali w hrabstwach, które miały znaczki żywnościowe w momencie rozpoczęcia programu, mieli niższe wskaźniki zespołu metabolicznego (miara łącząca otyłość, wysokie ciśnienie krwi, choroby serca i cukrzycę) we wczesnej dorosłości, a kobiety wykazywały poprawę w zakresie samowystarczalności ekonomicznej (na podstawie kombinacji zatrudnienia, dochodów, statusu ubóstwa, ukończenia szkoły średniej i uczestnictwa w programie). W innym badaniu przeanalizowano zmiany w zasadach kwalifikowania się legalnych imigrantów do otrzymania znaczków żywnościowych w latach 90. i na początku XXI wieku i stwierdzono, że na każde 1000 dolarów zwiększonych świadczeń rodziców imigrantów (w dolarach skorygowanych o inflację w 2009 roku) w okresie od roku prenatalnego do 4. roku życia dziecka, prawdopodobieństwo pogorszenia się stanu zdrowia w średnim wieku spadło o 15 procent.

Te i inne badania dostarczają dowodów na to, że pomoc dla małych dzieci może poprawić ich zdrowie i możliwości w późniejszym życiu. Odmawianie tej pomocy lub powodowanie, że rodziny są zbyt przestraszone, aby wziąć w niej udział, może mieć kosztowny oddźwięk, odczuwalny nie tylko przez rodziny imigrantów, ale także przez urodzonych w danym kraju pracowników i całą gospodarkę USA.