Discussion
W niniejszym raporcie opisano immunoreaktywność wobec antygenów mięśniowych-w tym desminy, α-SMA i miogeniny-w liposarcomie psów. Istnieją rzadkie doniesienia o immunoreaktywności liposarcoma dla markerów mięśniowych u zwierząt.8,19 Mięśnie szkieletowe i tłuszcz biały mogą mieć wspólne pochodzenie embriologiczne i możliwe jest, że immunoreaktywność guzów adipocytarnych dla markerów mięśniowych odzwierciedla to wspólne mezenchymalne pochodzenie.28 Informacja ta ma znaczenie dla patologów weterynaryjnych, ponieważ jeśli liposarcoma psów może wykazywać immunoreaktywność dla markerów mięśniowych, nowotwory te mogą być błędnie zdiagnozowane jako rhabdomyosarcoma, szczególnie w nowotworach słabo zróżnicowanych. Ma to implikacje prognostyczne, ponieważ rhabdomyosarcoma u psów jest zwykle nowotworem bardziej złośliwym i nie jest klasyfikowany według standardowego schematu klasyfikacji STS.7 Chociaż trudno to określić ilościowo w literaturze, z doświadczenia autorów wynika, że w wielu nowotworach niektóre komórki mogą być wakuolizowane, co może nasuwać podejrzenie nowotworu adipocytowego i wskazywać na potrzebę zastosowania IHC w diagnostyce. Samą histomorfologię uważa się za wystarczającą do rozpoznania liposarcoma w przypadku liposarcoma dobrze zróżnicowanego, liposarcoma pleomorficznego, w którym ≥50% nowotworu składa się z lipoblastów, oraz liposarcoma zróżnicowanego, w którym ≥50% nowotworu jest dobrze zróżnicowane.16 W pozostałych przypadkach (tj. wszystkie tłuszczakomięsaki śluzakowate, tłuszczakomięsaki pleomorficzne, w których <50% nowotworu składa się z lipoblastów, oraz tłuszczakomięsaki odróżnicowane, w których <50% nowotworu jest dobrze zróżnicowana) do ustalenia ostatecznej diagnozy może być konieczne badanie IHC i barwienie lipidów.
Desmina i α-SMA zostały wybrane w tym badaniu, ponieważ są to najczęściej opisywane markery mięśniowe immunoreaktywne z liposarcoma w pleomorficznych liposarcomas u ludzi.14 Nasze wyniki wskazują, że jest to również prawdą w przypadku mięsaków u psów, ponieważ desmina i aktyna α-SMA były najczęściej wyrażanymi markerami mięśniowymi w tym badaniu. Desmina jest często uważana za antygen specyficzny dla mięśni, ale ostatnie badania ujawniły jej stosunkowo niską swoistość.4,14 W tym i poprzednich badaniach wykazano immunoreaktywność desminy w kilku ludzkich i psich nowotworach niemięśniowych, w tym osteosarcoma, liposarcoma, lipoblastoma, lipoma i hemangiopericytoma.2,14,19,21,28 Literatura dotycząca specyficzności α-SMA jest zróżnicowana, niektóre doniesienia wskazują, że jest ona specyficzna i przydatna w różnicowaniu nowotworów pochodzenia miogennego, inne zaś sugerują, że jej specyficzność jest ograniczona.6,19,28 Wyniki tego badania są zgodne z wcześniejszymi doniesieniami o umiarkowanej specyficzności α-SMA, ponieważ 28% liposarcomas było immunoreaktywnych dla tego markera. Miogenina jest ogólnie uważana za bardziej specyficzny i czuły marker nowotworów swoistych dla mięśni niż α-SMA lub desmina.4,5 W odniesieniu do jej wysokiej specyficzności, tylko w rzadkich przypadkach odnotowano słabą immunoreaktywność miogeniny w niemięśniowych nowotworach wrzecionowatokomórkowych u ludzi.5 Potwierdzają to wyniki tego badania, w którym miogenina była najrzadziej występującym markerem mięśniowym, który wykazywał immunoreaktywność w mięsakach tłuszczowych psów, z reaktywnością tylko w 12% przypadków; w tych przypadkach immunoreaktywność była łagodna.
W przypadku ludzi, dobrze zróżnicowane mięsaki tłuszczowe, mięsaki odróżnicowane i mięsaki pleomorficzne wykazują ekspresję markerów mięśniowych.16 W tym badaniu nie tylko dobrze zróżnicowany mięsak tłuszczowy, mięsak tłuszczowy odróżnicowany i mięsak tłuszczowy pleomorficzny wykazywały zmienną ekspresję markerów mięśniowych, ale również 1 mięsak tłuszczowy śluzakowaty wykazywał ekspresję markera mięśniowego (tj. α-SMA); zgodnie z naszą wiedzą ten ostatni nie jest opisywany w ludzkich mięsakach tłuszczowych.14 Mouse double minute 2 homolog (MDM2) jest ligazą ubikwitynową, której ekspresję odnotowano w kilku typach nowotworów u psów, w tym w guzach gruczołu wątrobowego, nowotworach komórek tucznych i raku gruczołu sutkowego. Immunohistochemiczna ekspresja MDM2 jest coraz częściej stosowana w ludzkich tłuszczakomięsakach w celu potwierdzenia złośliwości, ponieważ marker ten prawie nigdy nie ulega ekspresji w łagodnych nowotworach tkanki tłuszczowej. MDM2 jest pozytywny tylko w podgrupie dobrze zróżnicowanych liposarcomas i liposarcomas dedifferentiated i powinien być negatywny w większości myxoid liposarcomas i pleomorphic liposarcomas u ludzi.16 We wcześniejszych badaniach wykazano ekspresję MDM2 w dobrze zróżnicowanych mięsakach tłuszczowych, mięsakach tłuszczowych odróżnicowanych i mięsakach tłuszczowych śluzowatych u psów, a kilka mięsaków tłuszczowych, które pierwotnie sklasyfikowano jako dobrze zróżnicowane mięsaki tłuszczowe na podstawie histomorfologii, zostało przeklasyfikowanych jako mięsaki tłuszczowe pleomorficzne na podstawie braku ekspresji MDM2.2 Chociaż MDM2 łączy się z niektórymi podtypami mięsaków, nie jest immunoreaktywny w 100% dobrze zróżnicowanych mięsaków tłuszczowych i dlatego nie jest wrażliwy na diagnozę. U ludzi ekspresja MDM2 nie jest zalecana jako rozpoznanie potwierdzające, ale jako część panelu IHC w celu określenia złośliwości i podtypu.16
Ale UCP1 jest tradycyjnie uważany za marker brązowej tkanki tłuszczowej, ekspresja UCP1 została zgłoszona w mózgu myszy, mięśniach szkieletowych, tymocytach, komórkach wysepek trzustki, mięśniach gładkich macicy; białej tkance tłuszczowej myszy nokautowanych z defektem receptora witaminy D; ludzkich keratynocytach, gruczołach potowych, mieszkach włosowych, gruczołach łojowych, komórkach wysepek trzustkowych i „beżowych” adipocytach; komórkach wysepek trzustkowych makaków i tymocytach szczurów.1,13,17,20,22,23 W świetle zróżnicowanej ekspresji komórkowej UCP1, zasugerowano nowe role dla UCP1, w tym wspomaganie kurczliwości mięśni i ochronę przed stresem oksydacyjnym.20,23 W tym badaniu szczególnie interesująca była ekspresja UCP1 przez komórki nowotworowego liposarcoma i komórki z wieloma małymi wakuolami cytoplazmatycznymi w kontrolnej białej tkance tłuszczowej. Ostatnie badania wykazały, że niektóre z komórek białej tkanki tłuszczowej ulegają ekspresji UCP1 w określonych warunkach, takich jak ekspozycja na zimno. Te komórki, które są zdolne do ekspresji UCP1, zostały nazwane beżowymi adipocytami, aby odróżnić je od brązowych lub białych adipocytów.10 Dodatkowo, badanie na ludzkim hibernoma ujawniło, że subpopulacja nowotworowych brązowych adipocytów różnicuje się w białe adipocyty i ma słabsze i bardziej niejednolite barwienie do UCP1 niż brązowe adipocyty.18 Sugeruje to, że niektóre transdyferencjowane nowotworowe białe adipocyty są immunoreaktywne wobec UCP1, ale mają nieco słabszą immunoreaktywność niż ich odpowiedniki z brązowych adipocytów, co może być przyczyną słabszego wzorca barwienia widocznego w komórkach nowotworowych w bieżącym badaniu w porównaniu z innymi opublikowanymi badaniami hibernoma psów. Dodatkowym powodem słabszej immunoreaktywności w tym badaniu w porównaniu z wcześniejszymi doniesieniami o canine hibernoma jest to, że przeciwciało UCP1 zostało rozcieńczone do 1:100 w tym badaniu, ale było 5 razy bardziej skoncentrowane w innych doniesieniach o canine hibernoma.25,27 W obecnym badaniu nie wiadomo, czy ekspresja UCP1 przez komórki nowotworowe reprezentuje transdyferencjację białych adipocytów do brązowych adipocytów, nieprawidłową ekspresję UCP1 w białych adipocytach, transformację nowotworową beżowych adipocytów lub reakcję krzyżową przeciwciała przeciwko ludzkiemu UCP1 z innym białkiem psim.
W świetle rosnącej liczby potencjalnych ról dla UCP1 i zwiększonej liczby typów komórek, które mogą być zdolne do ekspresji UCP1, immunoreaktywność tego antygenu powinna być interpretowana z szerszym obiektywem uwzględniającym typy komórek inne niż brązowe adipocyty, szczególnie w tkankach psich. Jest to szczególnie istotne przy rozróżnianiu między hibernoma psów i liposarcoma, z których oba wykazują ekspresję markerów mięśniowych i UCP1. Hibernoma są jednak nowotworami łagodnymi i powinny być pozbawione atypii komórkowej i innych cech złośliwości. W ostatnim doniesieniu rozpoznano kilka przypadków hibernoma retrobulbarnego u psów na podstawie ekspresji UCP1 we wszystkich przypadkach i obfitych mitochondriów zidentyfikowanych ultrastrukturalnie w jednym przypadku. Jednakże obfite mitochondria są wybitną cechą ultrastrukturalną w epitelioidalnym komponencie niektórych ludzkich pleomorficznych liposarcomas,12 a ekspresja UCP1 została zidentyfikowana w wielu psich liposarcomas w tym badaniu. W świetle nakładania się cech ultrastrukturalnych i profili immunohistochemicznych hibernoma i liposarcoma, histomorfologia powinna być stosowana jako podstawowy czynnik różnicujący pomiędzy liposarcoma i hibernoma psów, a różnicowanie tych dwóch nowotworów powinno być dokonywane z ostrożnością. Histologicznie, hibernoma są guzami złożonymi z brązowych adipocytów z gruboziarnistą, ziarnistą cytoplazmą i centralnie położonymi jądrami o wyraźnym zrazikowym wzorze; figury mitotyczne i atypia komórkowa są zazwyczaj nieobecne.15 Żaden z nowotworów w tym badaniu nie miał cech histologicznych zgodnych z hibernoma.
Proporcja podtypów mięsaka tłuszczowego psów w tym badaniu jest podobna do podawanej poprzednio, ponieważ najczęstszym podtypem mięsaka tłuszczowego psów był dobrze zróżnicowany mięsak tłuszczowy, a następnie w kolejności malejącej liposarcoma pleomorficzny, śluzakowaty liposarcoma i liposarcoma odróżnicowany.2 Dobrze zróżnicowany liposarcoma jest również najczęstszym podtypem ludzkiego liposarcoma, ale w przeciwieństwie do psów, ludzkie podtypy myxoid liposarcoma i dedifferentiated liposarcoma występują częściej niż pleomorphic liposarcoma.16
Mięsaki tkanek miękkich stanowią od 7% do 15% wszystkich skórnych i podskórnych guzów u psów. Częstą przeszkodą w klasyfikacji i prognozowaniu tych guzów jest trudność w określeniu konkretnego typu histologicznego.7 Ponieważ liposarcoma ma podobny profil immunohistochemiczny jak rhabdomyosarcoma, błędna diagnoza może prowadzić do niedokładnego rokowania i niewłaściwych zaleceń terapeutycznych. Jest to szczególnie ważne w przypadku podtypów liposarcoma, których histomorfologia pokrywa się z podtypami rhabdomyosarcoma. I odwrotnie, dobrze zróżnicowane tłuszczakomięsaki mogą być błędnie zdiagnozowane jako hibernoma, jeśli rozpoznanie opiera się wyłącznie na immunoreaktywności UCP1, co prowadzi do niedoszacowania ryzyka.25 Wyniki tego badania wyjaśniają profil immunohistochemiczny tłuszczakomięsaka i wskazują, że ekspresja kilku antygenów mięśniowych i UCP1 pokrywa się pomiędzy hibernoma, tłuszczakomięsakiem i rhabdomyosarcoma.