Impresja, niesystematyczne przejmowanie mężczyzn przez państwo w celu zapełnienia szeregów jego machiny wojskowej, dostarczała wojowników na długo przed początkowymi salwami wojny 1812 roku. Od chłopskich włóczników ze starożytnego Egiptu po doskonale wyszkolonych żołnierzy Fryderyka Wielkiego (1712-1786), monarchowie zmuszali mężczyzn z pól i ulic miast do walki z wrogiem. W Anglii głowy państw od czasów Alfreda Wielkiego (849-899) zmuszały ludzi zarówno do służby w armii, jak i w marynarce wojennej, a w czasie wojen angielsko-francuskich 1793-1815 impresjoniści mieli zapewnić 75% załóg Royal Navy.
Konflikt z Francją oznaczał globalną walkę o odległe kolonie i szlaki handlowe. W miarę jak Royal Navy dodawała nowe okręty do swojej listy, potrzeby kadrowe wzrosły z przedwojennego niskiego poziomu 10 000 do 85 000 w 1794 roku i 140 000 do 1812 roku. Ubytki spowodowane chorobami, wypadkami, dezercją i walką zmniejszały załogi i wymagały ciągłej wymiany. Równocześnie należało uzupełnić szeregi armii. O ile jednak żołnierza można było wyszkolić w ciągu kilku tygodni, marynarz potrzebował lat doświadczenia, by nabrać biegłości w sztuce żeglarskiej – a co najmniej jedna trzecia załogi statku musiała być sprawnymi marynarzami, by uniknąć rozbicia statku lub zniszczenia z rąk wroga. Brytyjska ustawa kontyngentowa z 1793 roku nakazywała każdemu hrabstwu dostarczyć pewien procent siły roboczej do marynarki, ale niewielu z tych ludzi posiadało jakiekolwiek umiejętności morskie. Wykwalifikowanych marynarzy można było pozyskać na wiele sposobów, na przykład zabierając ich z przepływających statków handlowych, choć prawo zwalniało wielu marynarzy i rybaków ze służby, by nie załamać gospodarki. Nierzadko kapitanowie zmuszali do służby cudzoziemców, grożąc im, że zostaną jeńcami wojennymi. Przymus był często stosowany także wtedy, gdy cudzoziemcy uważani byli za obywateli brytyjskich. Dla Royal Navy definicja obywatelstwa była dość jasna. Każdy człowiek urodzony na angielskiej ziemi był i zawsze był poddanym korony, a zatem podlegał poborowi. Obejmowało to większość obywateli amerykańskich urodzonych przed 1783 rokiem.
Wprowadzanie do marynarki obywateli amerykańskich, naturalizowanych lub nie, rozpoczęło się wraz z wybuchem wojny w Europie w 1793 roku. Stany Zjednoczone próbowały chronić swoich marynarzy poprzez wydawanie nakazów lub „zabezpieczeń” poświadczających obywatelstwo, ale łatwość fałszowania i brytyjska definicja obywatelstwa sprawiły, że były one nieskuteczne. Nawet amerykańskie okręty wojenne nie były w stanie oprzeć się Królewskiej Marynarce Wojennej: USS Baltimore stracił pięćdziesięciu pięciu członków załogi w wyniku impresji w 1798 roku, a USS Chesapeake został ostrzelany i pozbawiony czterech członków załogi w 1807 roku. Statki handlowe cierpiały jeszcze bardziej okrutnie, Departament Stanu doniósł w styczniu 1812 roku, że od 1796 roku zaimponowano 9 991 amerykańskim marynarzom. Dokładna liczba Amerykanów wciśniętych do załóg Royal Navy mogła przekroczyć dwadzieścia tysięcy. Pomimo nieustannych wysiłków amerykańskich prezydentów od George’a Washingtona po Jamesa Madisona, by położyć kres temu zagrożeniu dla Amerykanów i amerykańskiej suwerenności, Wielka Brytania – której przetrwanie było zagrożone przez Francję – ignorowała je. Tak więc Madison, w swoim przesłaniu wojennym z 1 czerwca 1812 roku, wymienił imponowanie jako pierwsze uzasadnienie konfliktu. W miarę trwania wojny 1812 roku, porzucenie praktyki imponowania było ostatnim amerykańskim warunkiem rzuconym dla wynegocjowania pokoju.
Zobacz teżChesapeake Affair; War of 1812 .
bibliografia
Dudley, William S., ed. The Naval War of 1812: A Documentary History. Vol. 1. Washington, D.C.: Naval Historical Center, Department of the Navy, 1985.
Hutchinson, J. R. The Press-Gang Afloat and Ashore. New York: Dutton, 1914.
Lavery, Brian. Nelson’s Navy: The Ships, Men, and Organization, 1793-1815. Rev. ed. Annapolis, Md.: Naval Institute Press, 1994.
Mahan, Alfred Thayer. Sea Power in Its Relations to the War of 1812. 2 vols. London: Low, Marston, 1905.
Zimmerman, James. Impressment of American Seaman. New York: Columbia University Press, 1925. Reprint, Port Washington, N.Y.: Kennikat, 1966.
Wade G. Dudley
.