Internet, wyjaśnienia

Co to jest Internet?

Internet jest najpopularniejszą na świecie siecią komputerową. Rozpoczął się jako akademicki projekt badawczy w 1969 roku, a w latach 90. stał się globalną siecią komercyjną. Dziś jest używany przez ponad 2 miliardy ludzi na całym świecie.

Internet jest godny uwagi ze względu na swoją decentralizację. Nikt nie jest właścicielem Internetu ani nie kontroluje tego, kto może się z nim połączyć. Zamiast tego, tysiące różnych organizacji obsługuje własne sieci i negocjuje dobrowolne umowy o wzajemnym połączeniu.

Większość ludzi uzyskuje dostęp do treści internetowych za pomocą przeglądarki internetowej. Rzeczywiście, sieć stała się tak popularna, że wiele osób błędnie traktuje Internet i sieć jako synonimy. W rzeczywistości jednak, sieć jest tylko jedną z wielu aplikacji internetowych. Inne popularne aplikacje internetowe to e-mail i BitTorrent.

Gdzie jest internet?

Internet składa się z trzech podstawowych części:

• Ostatnia mila to część internetu, która łączy domy i małe firmy z internetem. Obecnie około 60 procent domowych połączeń internetowych w Stanach Zjednoczonych jest dostarczanych przez firmy telewizji kablowej, takie jak Comcast i Time Warner. Z pozostałych 40 procent, coraz większa część korzysta z nowych kabli światłowodowych, z których większość jest częścią programu FiOS firmy Verizon lub U-Verse firmy AT&T. Wreszcie, znaczna, ale malejąca liczba korzysta z przestarzałych usług DSL dostarczanych za pośrednictwem kabli telefonicznych.Ostatnia mila obejmuje również wieże, które umożliwiają ludziom dostęp do Internetu za pomocą telefonów komórkowych. Bezprzewodowe usługi internetowe stanowią duży i rosnący udział w całym użytkowaniu Internetu.
• Centra danych to pomieszczenia pełne serwerów, które przechowują dane użytkowników i hostują aplikacje online i treści. Niektóre z nich są własnością dużych firm, takich jak Google i Facebook. Inne to obiekty komercyjne, które świadczą usługi dla wielu mniejszych stron internetowych. Centra danych mają bardzo szybkie łącza internetowe, dzięki czemu mogą obsługiwać wielu użytkowników jednocześnie. Centra danych mogą być zlokalizowane w dowolnym miejscu na świecie, ale często znajdują się w odległych miejscach, gdzie ziemia i energia elektryczna są tanie. Na przykład, Google, Facebook i Microsoft zbudowali ogromne centra danych w Iowa.
• Szkielet składa się z długodystansowych sieci – głównie na światłowodach – które przenoszą dane między centrami danych a konsumentami. Rynek szkieletowy jest bardzo konkurencyjny. Dostawcy sieci szkieletowych często łączą swoje sieci w punktach wymiany ruchu internetowego, zazwyczaj zlokalizowanych w dużych miastach. Obecność w punktach IEP znacznie ułatwia dostawcom sieci szkieletowych poprawę ich połączeń z innymi.

Kto stworzył Internet?

Internet rozpoczął się jako ARPANET, akademicka sieć badawcza, która została sfinansowana przez wojskową Agencję Zaawansowanych Projektów Badawczych (ARPA, obecnie DARPA). Projektem kierował Bob Taylor, administrator ARPA, a sieć została zbudowana przez firmę konsultingową Bolt, Beranek i Newman. Sieć rozpoczęła działanie w 1969 roku.

W 1973 roku inżynierowie oprogramowania Vint Cerf i Bob Kahn rozpoczęli prace nad kolejną generacją standardów sieciowych dla ARPANET-u. Standardy te, znane jako TCP/IP, stały się podstawą nowoczesnego Internetu. ARPANET przeszedł na używanie TCP/IP 1 stycznia 1983 r.

W latach 80. finansowanie Internetu przesunęło się z wojska do National Science Foundation. NSF finansowała sieci długodystansowe, które służyły jako szkielet Internetu od 1981 do 1994 roku. W 1994 r. administracja Clintona przekazała kontrolę nad szkieletem Internetu sektorowi prywatnemu. Od tego czasu jest on obsługiwany i finansowany przez sektor prywatny.

Czy Al Gore wynalazł Internet?

Były wiceprezydent Al Gore jest często cytowany jako osoba, która przypisuje sobie zasługi za wynalezienie Internetu, ale to, co faktycznie powiedział w wywiadzie dla CNN w 1999 roku, brzmiało: „To ja przejąłem inicjatywę w tworzeniu Internetu”. Gore był powszechnie wyśmiewany za to oświadczenie. Jednak ludzie, którzy wynaleźli internet, projektanci TCP/IP Bob Kahn i Vint Cerf, napisali w obronie Gore’a w 2000 roku. Argumentują oni, że Gore był „pierwszym przywódcą politycznym, który dostrzegł znaczenie Internetu oraz promował i wspierał jego rozwój.”

„Już w latach 70. kongresman Gore promował ideę szybkiej telekomunikacji”, napisali. „Jako senator w latach 80. Gore namawiał agencje rządowe do konsolidacji tego, co w tamtym czasie było kilkudziesięcioma różnymi i niepołączonymi sieciami w 'Interagency Network'.” Gore był sponsorem ustawy High Performance Computing and Communications Act z 1991 roku, która według Kahna i Cerfa „stała się jednym z głównych narzędzi rozprzestrzeniania się Internetu poza obszar informatyki.”

Kto zarządza Internetem?

Nikt nie zarządza Internetem. Jest on zorganizowany jako zdecentralizowana sieć sieci. Tysiące firm, uniwersytetów, rządów i innych podmiotów prowadzi własne sieci i wymienia ruch między sobą w oparciu o dobrowolne umowy o wzajemnym połączeniu.

Wspólne standardy techniczne, które sprawiają, że Internet działa, są zarządzane przez organizację o nazwie Internet Engineering Task Force. IETF jest organizacją otwartą; każdy może uczestniczyć w spotkaniach, proponować nowe standardy i zalecać zmiany w istniejących standardach. Nikt nie jest zobowiązany do przyjęcia standardów zatwierdzonych przez IETF, ale proces decyzyjny IETF oparty na konsensusie pomaga zapewnić, że jego zalecenia są ogólnie przyjęte przez społeczność internetową.

Internet Corporation for Assigned Names and Numbers (ICANN) jest czasami opisywana jako odpowiedzialna za zarządzanie Internetem. Jak sama nazwa wskazuje, ICANN jest odpowiedzialna za dystrybucję nazw domen (takich jak vox.com) i adresów IP. ICANN nie kontroluje jednak, kto może połączyć się z Internetem ani jakiego rodzaju informacje mogą być przesyłane przez Internet.

Co to jest adres IP?

Adresy protokołu internetowego to numery, których komputery używają do wzajemnej identyfikacji w Internecie. Na przykład adres IP dla vox.com to 216.146.46.10.

Dział ICANN znany jako Internet Assigned Numbers Authority jest odpowiedzialny za dystrybucję adresów IP, aby dwie różne organizacje nie korzystały z tego samego adresu.

Czym jest IPv6?

Obecny standard internetowy, znany jako IPv4, pozwala tylko na około 4 miliardy adresów IP. W latach 70. ubiegłego wieku była to bardzo duża liczba, ale obecnie zasoby adresów IPv4 są prawie wyczerpane.

Więc inżynierowie Internetu opracowali nowy standard o nazwie IPv6. IPv6 pozwala na uzyskanie oszałamiającej liczby unikalnych adresów – dokładna liczba to 39 cyfr – zapewniając, że nigdy więcej nie zabraknie ich na świecie.

Na początku przejście na IPv6 było powolne. Prace techniczne nad standardem zakończono w latach 90., ale społeczność internetowa stanęła przed poważnym problemem typu „kura i jajko”: dopóki większość ludzi korzystała z IPv4, nie było dla nikogo zachęty do przejścia na IPv6.

Ale gdy adresów IPv4 zaczęło brakować, adopcja IPv6 przyspieszyła. Odsetek użytkowników, którzy połączyli się z Google za pomocą IPv6, wzrósł z 1 procenta na początku 2013 roku do 6 procent w połowie 2015 roku.

Jak działa bezprzewodowy internet?

W początkowych latach, dostęp do internetu był przenoszony przez fizyczne kable. Ale ostatnio bezprzewodowy dostęp do internetu staje się coraz bardziej powszechny.

Istnieją dwa podstawowe rodzaje bezprzewodowego dostępu do internetu: wifi i komórkowy. Sieci wifi są stosunkowo proste. Każdy może zakupić sprzęt sieciowy wifi, aby zapewnić dostęp do Internetu w domu lub firmie. Sieci wifi wykorzystują nielicencjonowane widmo: częstotliwości elektromagnetyczne, które są dostępne dla każdego do wykorzystania bez opłat. Aby zapobiec wzajemnemu zakłócaniu się sieci sąsiadów, istnieją ścisłe limity mocy (a więc i zasięgu) sieci wifi.

Sieci komórkowe są bardziej scentralizowane. Działają one poprzez rozbicie terytorium usług na komórki. W najgęstszych obszarach, komórki mogą być tak małe, jak pojedynczy blok miasta; w obszarach wiejskich komórka może być mile w poprzek. Każda komórka ma w swoim centrum wieżę świadczącą usługi dla znajdujących się tam urządzeń. Kiedy urządzenie przechodzi z jednej komórki do drugiej, sieć automatycznie przekazuje urządzenie z jednej wieży do drugiej, pozwalając użytkownikowi na kontynuowanie komunikacji bez przerwy.

Komórki są zbyt duże, aby korzystać z nielicencjonowanego widma o niskiej mocy używanego przez sieci wifi. Zamiast tego, sieci komórkowe używają widma licencjonowanego do ich wyłącznego użytku. Ponieważ widmo to jest rzadkie, jest ono zazwyczaj przyznawane w drodze aukcji. Aukcje bezprzewodowe wygenerowały dziesiątki miliardów dolarów przychodu dla skarbu państwa USA od czasu, gdy pierwsza z nich odbyła się w 1994 roku.

Co to jest chmura?

Chmura opisuje podejście do przetwarzania danych, które stało się popularne we wczesnych latach 2000. Przechowując pliki na serwerach i dostarczając oprogramowanie przez Internet, chmura obliczeniowa zapewnia użytkownikom prostsze i bardziej niezawodne korzystanie z komputera. Chmura obliczeniowa pozwala konsumentom i firmom traktować przetwarzanie danych jako narzędzie, pozostawiając szczegóły techniczne firmom technologicznym.

Na przykład, w latach 90-tych, wiele osób używało pakietu Microsoft Office do edycji dokumentów i arkuszy kalkulacyjnych. Przechowywali dokumenty na swoich dyskach twardych. A kiedy pojawiała się nowa wersja Microsoft Office, klienci musieli ją kupić i ręcznie zainstalować na swoich komputerach.

W przeciwieństwie do tego, Google Docs to pakiet biurowy w chmurze. Kiedy użytkownik odwiedza stronę docs.google.com, automatycznie otrzymuje najnowszą wersję Dokumentów Google. Ponieważ jej pliki są przechowywane na serwerach Google, są one dostępne z każdego komputera. Co więcej, użytkownik nie musi się martwić o utratę swoich plików w przypadku awarii dysku twardego. (Microsoft ma teraz swój własny pakiet biurowy w chmurze o nazwie Office 365.)

Jest wiele innych przykładów. Gmail i Hotmail to usługi poczty elektronicznej w chmurze, które w dużej mierze zastąpiły stacjonarne klienty poczty elektronicznej, takie jak Outlook. Dropbox to usługa chmury obliczeniowej, która automatycznie synchronizuje dane między urządzeniami, dzięki czemu ludzie nie muszą nosić plików na dyskietkach. Usługa iCloud firmy Apple automatycznie kopiuje muzykę i inne pliki użytkowników z komputera stacjonarnego do urządzeń mobilnych, oszczędzając użytkownikom kłopotów z synchronizacją za pomocą połączenia USB.

Chmura obliczeniowa ma również duży wpływ na przedsiębiorstwa. W latach 90. firmy, które chciały stworzyć stronę internetową, musiały zakupić i obsługiwać własne serwery. Ale w 2006 roku, Amazon.com uruchomił Amazon Web Services, który pozwala klientom na wynajem serwerów na godziny. To obniżyło barierę wejścia dla tworzenia stron internetowych i sprawiło, że znacznie łatwiej jest szybko zwiększyć pojemność stron, gdy stają się one bardziej popularne.

Co to jest pakiet?

Pakiet jest podstawową jednostką informacji przesyłanej przez Internet. Podzielenie informacji na małe, strawne kawałki pozwala na bardziej efektywne wykorzystanie przepustowości sieci.

Pakiet składa się z dwóch części. Nagłówek zawiera informacje, które pomagają pakietowi dotrzeć do miejsca przeznaczenia, w tym długość pakietu, jego źródło i miejsce docelowe, a także wartość sumy kontrolnej, która pomaga odbiorcy wykryć, czy pakiet został uszkodzony podczas transportu. Po nagłówku następują właściwe dane. Pakiet może zawierać do 64 kilobajtów danych, co odpowiada mniej więcej 20 stronom zwykłego tekstu.

Jeśli routery internetowe doświadczają przeciążenia lub innych problemów technicznych, mogą sobie z nimi poradzić, po prostu odrzucając pakiety. Obowiązkiem komputera wysyłającego jest wykrycie, że pakiet nie dotarł do celu i wysłanie kolejnej kopii. Takie podejście może wydawać się sprzeczne z intuicją, ale upraszcza ono podstawową infrastrukturę Internetu, prowadząc do większej wydajności przy niższych kosztach.

Co to jest World Wide Web?

World Wide Web jest popularnym sposobem publikowania informacji w Internecie. Sieć została stworzona przez Timothy’ego Berners-Lee, programistę komputerowego z europejskiej organizacji naukowo-badawczej CERN, w 1991 roku. Oferowała ona bardziej rozbudowany i przyjazny dla użytkownika interfejs niż inne aplikacje internetowe. Sieć obsługiwała hiperłącza, pozwalając użytkownikom na przeglądanie dokumentów za pomocą jednego kliknięcia.

Z czasem sieć stawała się coraz bardziej wyrafinowana, obsługując obrazy, audio, wideo i treści interaktywne. W połowie lat dziewięćdziesiątych firmy takie jak Yahoo i Amazon.com zaczęły budować dochodowe biznesy w oparciu o sieć. W latach 2000 powstały w pełni funkcjonalne aplikacje internetowe, takie jak Yahoo Maps i Google Docs.

W 1994 r. Berners-Lee stworzył World Wide Web Consortium (W3C), które miało być oficjalną organizacją zajmującą się standardami sieci. Nadal jest on dyrektorem W3C i nadal nadzoruje rozwój standardów sieciowych. Jednak sieć jest platformą otwartą i W3C nie może nikogo zmusić do przyjęcia jej zaleceń. W praktyce, organizacje mające największy wpływ na sieć to Microsoft, Google, Apple i Mozilla, firmy produkujące wiodące przeglądarki internetowe. Wszelkie technologie przyjęte przez tę czwórkę stają się de facto standardami sieciowymi.

Sieć stała się tak popularna, że wielu ludzi uważa ją teraz za synonim samego Internetu. Ale technicznie rzecz biorąc, sieć jest tylko jedną z wielu aplikacji internetowych. Inne aplikacje to poczta elektroniczna i BitTorrent.

Co to jest przeglądarka internetowa?

Przeglądarka internetowa to program komputerowy, który pozwala użytkownikom pobierać i przeglądać strony internetowe. Przeglądarki internetowe są dostępne dla komputerów stacjonarnych, tabletów i telefonów komórkowych.

Pierwszą powszechnie używaną przeglądarką była Mosaic, stworzona przez naukowców z Uniwersytetu Illinois. Zespół Mosaic przeniósł się do Kalifornii, aby założyć firmę Netscape, która w 1994 roku stworzyła pierwszą komercyjną przeglądarkę internetową.

Popularność przeglądarki Netscape została wkrótce przyćmiona przez Internet Explorera firmy Microsoft, ale wersja open source przeglądarki Netscape stała się nowoczesną przeglądarką Firefox. Apple wydało swoją przeglądarkę Safari w 2003 roku, a Google wydało przeglądarkę o nazwie Chrome w 2008 roku. Do 2015 roku Chrome stał się najpopularniejszą przeglądarką internetową z udziałem w rynku wynoszącym około 50 procent. Internet Explorer, Firefox i Safari również miały znaczący udział w rynku.

Co to jest SSL?

SSL, skrót od Secure Sockets Layer, to rodzina technologii szyfrowania, która pozwala użytkownikom sieci chronić prywatność informacji przesyłanych przez Internet.

Gdy odwiedzasz bezpieczną witrynę, taką jak Gmail.com, zobaczysz kłódkę obok adresu URL, wskazującą, że Twoja komunikacja z witryną jest szyfrowana. Oto jak to wygląda w przeglądarce Chrome firmy Google:

Ta kłódka ma sygnalizować, że osoby trzecie nie będą w stanie odczytać żadnych informacji wysyłanych lub otrzymywanych przez użytkownika. Pod maską, SSL osiąga to poprzez przekształcanie danych w zakodowaną wiadomość, którą tylko odbiorca wie jak odszyfrować. Jeśli złośliwa strona podsłuchuje rozmowę, zobaczy tylko pozornie losowy ciąg znaków, a nie treść wiadomości e-mail, postów na Facebooku, numery kart kredytowych czy inne prywatne informacje.

SSL został wprowadzony przez firmę Netscape w 1994 roku. We wczesnych latach jego stosowania, był on używany tylko na kilku rodzajach stron internetowych, takich jak strony bankowości internetowej. Na początku 2010 roku, Google, Yahoo i Facebook używały szyfrowania SSL na swoich stronach i w usługach online. Ostatnio nastąpił ruch w kierunku upowszechnienia stosowania SSL. W 2015 r. Mozilla ogłosiła, że przyszłe wersje przeglądarki Firefox będą traktować brak szyfrowania SSL jako wadę bezpieczeństwa, co ma zachęcić wszystkie strony internetowe do aktualizacji. Google rozważa podjęcie tego samego kroku w przypadku Chrome.

Co to jest system nazw domen?

System nazw domen (DNS) jest powodem, dla którego możesz uzyskać dostęp do Vox, wpisując w przeglądarce vox.com, a nie trudny do zapamiętania adres numeryczny, taki jak 216.146.46.10.

System ten jest hierarchiczny. Na przykład, domena .com jest zarządzana przez firmę Verisign. Verisign przydziela subdomeny, takie jak google.com i vox.com. Właściciele tych domen drugiego poziomu mogą z kolei tworzyć subdomeny, takie jak mail.google.com i maps.google.com.

Ponieważ popularne strony internetowe używają nazw domen do identyfikacji publicznej, bezpieczeństwo DNS staje się coraz większym problemem. Zarówno przestępcy, jak i szpiedzy rządowi starali się naruszyć DNS, aby podszywać się pod popularne strony internetowe, takie jak facebook.com i gmail.com oraz przechwytywać ich prywatną komunikację. Standard o nazwie DNSSEC stara się wzmocnić bezpieczeństwo DNS poprzez szyfrowanie, ale niewiele osób go przyjęło.

Kto decyduje o tym, jakie nazwy domen istnieją i kto je dostaje?

System nazw domen jest administrowany przez Internet Corporation for Assigned Names and Numbers (ICANN), organizację non-profit z siedzibą w Kalifornii. ICANN została założona w 1998 roku. Przyznano jej uprawnienia w zakresie DNS przez Departament Handlu USA, choć coraz częściej podkreśla ona swoją niezależność od rządu USA.

Istnieją dwa rodzaje nazw domen. Pierwszy z nich to ogólne domeny najwyższego poziomu (gTLD), takie jak .com, .edu, .org i .gov. Ponieważ Internet powstał w Stanach Zjednoczonych, domeny te cieszą się tam największą popularnością. Władza nad tymi domenami jest zazwyczaj przekazywana organizacjom prywatnym.

Istnieją również domeny najwyższego poziomu z kodami krajów (ccTLD). Każdy kraj na świecie ma swój własny 2-literowy kod. Na przykład, ccTLD dla Stanów Zjednoczonych to .us, dla Wielkiej Brytanii to .uk, a dla Chin to .cn. Domeny te są zarządzane przez władze w każdym kraju. Niektóre ccTLD, takie jak .tv (dla wyspiarskiego narodu Tuvalu) oraz .io (Brytyjskie Terytorium Oceanu Indyjskiego), stały się popularne w użyciu poza ich krajami macierzystymi.

W 2011 roku ICANN zagłosował za ułatwieniem tworzenia nowych gTLD. W rezultacie w ciągu najbliższych kilku lat mogą pojawić się dziesiątki, a nawet setki nowych domen.

Miliony ludzi zwracają się do Vox, aby zrozumieć, co dzieje się w wiadomościach. Nasza misja nigdy nie była tak istotna jak w tej chwili: wzmocnić pozycję poprzez zrozumienie. Darowizny finansowe od naszych czytelników są krytyczną częścią wspierania naszej pracy wymagającej dużej ilości zasobów i pomagają nam utrzymać nasze dziennikarstwo za darmo dla wszystkich. Pomóż nam utrzymać naszą pracę wolną dla wszystkich, dokonując wkładu finansowego już od 3 dolarów.

Wyświetl wszystkie historie w Najnowsze