Niderlandzki i lokalny język, Papiamento, są oficjalnymi językami Aruby, ale większość Arubańczyków mówi w co najmniej czterech językach, w tym po angielsku i hiszpańsku. 
Język ojczysty Aruby ucieleśnia przyjazność, z której znana jest miejscowa ludność, z językiem naznaczonym inkluzywną i otwartą naturą, reprezentowaną w jego unikalnych powiedzeniach i manierach.
Unikalny dla ABC wysp Aruba, Bonaire i Curacao, Papiamento ewoluował z rudymentarnego języka pidgin, wykorzystywane do celów komunikacji między ludźmi z różnych języków ojczystych, do bardziej złożonego języka jest dzisiaj. U jego podstaw leży kreolski język afro-portugalski, który z biegiem lat rozwinął się pod względem składni i leksyki z coraz większą ilością zapożyczeń z języka holenderskiego, angielskiego i hiszpańskiego, ale nadal posiada swój własny, niepowtarzalny rytm i znaczenia.
Dowody jego pierwszego powszechnego użycia można zaobserwować w oficjalnych dokumentach z Curaçao na początku XVIII wieku. Przez połowę XIX wieku, Papiamento był językiem z wyboru dla materiałów pisanych, w tym hymnów rzymskokatolickich i podręczników szkolnych. Pierwsza gazeta w języku papiamento pojawiła się w 1871 roku pod trafnym tytułem „Civilisado” (The Civilizer). Papiamento byłby nadal używany jako język nauczania aż do holenderskich dotacji przyszedł z zastrzeżeniem, że lekcje będą prowadzone wyłącznie w języku holenderskim. Ponowne wprowadzenie Papiamento do systemu edukacji nie nastąpiło aż do ostatnich czasów.
Ale w użyciu jako język ojczysty przez 300 lat, Papiamento został uznany za język urzędowy Aruby, obok holenderskiego, dopiero od 19 marca 2003 r.
To są często używane słowa i zwroty: