’Jackie Brown' at 20: Pam Grier Has a Better Idea for an Ending

Uznany thriller kryminalny Quentina Tarantino „Jackie Brown,”, który obchodzi swoje 20-lecie w Boże Narodzenie, był walentynką filmowca dla gwiazd Pam Grier i Roberta Forstera.

Grier zdobyła sławę jako przełomowa kobieta superstar akcji w takich filmach Blaxploitation jak „Coffy” z 1973 roku i „Foxy Brown” z 1974 roku. Choć Grier nadal pracowała w filmie i telewizji, nie miała żadnej poważnej głównej roli filmowej od czasu upadku gatunku.

Forster, który zagrał w takich klasykach jak „Medium Cool” Haskella Wexlera z 1969 roku, zajmował się głównie filmami klasy „B” i nie miał nawet menadżera ani agenta, kiedy pojawił się „Jackie Brown”.

Oboje weterani kariery zostali ożywieni przez ten film. Grier zdobyła nominację do Złotego Globu za „Jackie Brown” i od tego czasu pojawiła się w takich serialach telewizyjnych jak uznany „The L Word” oraz filmach, w tym „Larry Crowne”, a także opublikowała swoją autobiografię. Forster otrzymał nominację dla aktora drugoplanowego za rolę poręczyciela kaucji Maxa Cherry i pojawił się w takich filmach jak „The Descendants” i reboot „Twin Peaks.”

„Dostaliśmy szansę na karierę ponownie,” powiedział Forster. „Miło jest złapać ciepłą passę pod koniec kariery.”

Ironicznie, obaj mieli wcześniej przesłuchania do Tarantino.

Grier wspominał spotkanie z Tarantino w jego biurze do roli Jody, żony dilera narkotyków Lance’a do „Pulp Fiction” z 1994 roku. Rola ta przypadła Rosannie Arquette.

Nie pasowała do Erica Stoltza, który grał Lance’a. „Mam prezencję,” powiedziała Grier, która zauważyła, że ściany biura Tarantino były ozdobione plakatami jej filmów. „Nie tylko w fizyczności z moim wzrostem, ale w mojej postawie.”

Ale reżyser powiedział jej: „Chcę z tobą pracować. Znajdę ci coś”. „To człowiek honoru i słowa”, powiedziała.

Forster brała udział w przesłuchaniu do roli szefa mafii Joe Cabota w pierwszej fabule Tarantino, „Reservoir Dogs” z 1992 roku. Ostatecznie rolę tę zagrał Lawrence Tierney, kwintesencja filmowego złoczyńcy.

„Myślałem, że to zabiłem”, powiedział Forster. „Ale po wszystkim wyszedł do mnie. Powiedział: 'Słuchaj, to nie będzie twoja droga, ponieważ ten scenariusz jest dedykowany Lawrence’owi Tierney’owi.' Nie byłem dla niego nieznany.”

Tarantino znalazł dla nich idealny pojazd w ekranizacji bestsellera Elmore’a Leonarda z 1992 roku „Rum Punch” i przekształcił go w celebrację filmów Blaxploitation.

Grier gra Jackie Brown – w powieści była Jackie Burke – riff na jej starej postaci Foxy Brown. 44-letnia stewardesa pracowała dla tanich meksykańskich linii lotniczych i aby powiększyć swoją nędzną pensję, przemycała pieniądze z Meksyku do Los Angeles dla Ordella (Samuel L. Jackson, handlarz bronią na czarnym rynku).A. detektyw policji, którzy aresztują Jackie z pieniędzmi Ordella; Bridget Fonda jest Melanie, naćpana dziewczyna surfera, która jest dziewczyną Ordella; a Robert De Niro gra Louisa, kohortę Ordella z gorącym temperamentem.

Forster’s down-to-earth Max jest Jackie’s bail bondsman, który jest natychmiast gob-smacked przez silny, piękny i niebezpieczny stewardesa.

Poza zmianą nazwiska i rasy – w powieści Jackie jest biała – Tarantino wypełnił „Jackie Brown” odniesieniami do filmów Grier, w tym naśladując krój pisma „Foxy Brown” w napisach końcowych; obsadzając Sida Haiga, który wystąpił z Grier w kilku jej filmach, jako sędzia w „Jackie Brown”; i wykorzystując piosenkę „Longtime Woman” w scenie, w której Grier trafia do więzienia. Grier wykonała tę piosenkę w swoim filmie z 1971 roku „The Big Doll House.”

Grier zaczęła się śmiać, kiedy przypomniała sobie, że dostała scenariusz Tarantino. „Byłam tak zaskoczona, kiedy scenariusz dotarł”, powiedziała. „Kiedy go przeczytałam, nie przeczytałam zbyt dobrze notki, która mówiła: 'Zadzwoń do mnie, kiedy go przeczytasz i porozmawiamy'. Musiałam czekać kilka tygodni.”

Powód?

Myślała, że chodzi o mniejszą rolę Melanie. Kiedy zadzwoniłam, powiedział: 'Jesteś Jackie Brown'.”

Leonard, jak powiedziała, zgodził się na wszystkie zmiany Tarantino, w tym na zmianę jej z białej bohaterki w czarną kobietę.”

„Pokochał mnie w tym”, powiedziała Grier o Leonardzie. „Staliśmy się, nie bliskimi przyjaciółmi, ale mogłam do niego zadzwonić i rozmawialiśmy przez telefon i rozmawialiśmy o różnych rzeczach. Był po prostu lalką.”

Kilka lat po przegranej przy „Wściekłych psach”, Forster zobaczył Tarantino jedzącego lunch w zamkniętej już byłej knajpie aktora, Silver Spoon. „Krzyknąłem do niego, żeby podszedł”, powiedział Forster. „Siedziałem wtedy z innym aktorem i w pewnym momencie zapytałem: 'Co robisz?', a on odpowiedział: 'Adaptuję książkę Elmore’a Leonarda, 'Rum Punch'. Powiedział, 'Dlaczego jej nie przeczytasz?'”

Forster to zrobił.

„Sześć miesięcy później wszedłem do Silver Spoon, a on siedział na moim miejscu ze scenariuszem. Powiedział: 'Przeczytaj to i zobacz, czy ci się spodoba'. Był bardzo łaskawy. To są rzeczy prawdziwych ludzi. Nie hollywoodzkie.”

Forster powiedział, że martwił się, że Miramax nie będzie chciał go do tej roli. „Miałem już wcześniej takie doświadczenie. Ktoś chciał mnie do czegoś konkretnego. Ktoś inny nie. Więc powiedziałem mu o tym, a on odpowiedział 'Zatrudniam kogo chcę.' Co uświadomiło mi, że ten facet jest o wiele większy, niż sobie wyobrażałem.”

Aktor był pod wrażeniem dwutygodniowego okresu prób Tarantino, które odbywały się na planach i w lokalizacjach w filmie.

„Dział artystyczny wyraźnie wiedział, co robi”, powiedział. „Przyjechali do mojego domu na prośbę Quentina, który wiedział, że mój ojciec pracował dla Ringling Bros. i był treserem słoni. Tak więc, przyszli i zabrali niektóre z jego akcesoriów i umieścili je w długiej ramie i powiesili na ścianie w biurze Maxa Cherry’ego, bez lepszego powodu niż to, że doda głębi do planu.”

„Pomalował moje mieszkanie na kilka kolorów, aby mój mundur wyróżniał się i miał pewien nastrój,” Grier said.

Tarantino, Grier dodał, był „uroczy do pracy i każdy chciał dać mu więcej. Mamy to wspaniałe dziedzictwo artysty, który chce podzielić się z nami swoją wizją, swoim oddechem, swoją krwią i potem. Słyszymy jego bity.”

Obaj aktorzy przyznają, że Tarantino nie wiedział, jak zakończyć film, w którym Max odbiera telefon od klienta, gdy Jackie wyjeżdża, by rozpocząć nowe życie.

„Chcesz usłyszeć moje zakończenie?” zapytał Grier. „W moim zakończeniu, mamy miły pocałunek, drugi pocałunek, i uścisk, a on pozwala wszystkie rozmowy telefoniczne iść do poczty głosowej. On zajmie się nimi później. gasi światła, bierze kluczyki, idzie ze mną, wsiada do samochodu. Odjeżdżam, a on nagle staje się gadułą i denerwuje mnie. Jadę dookoła bloku, podrzucam go i wynoszę się stamtąd.”