TNT: Trinitrotoluene
TNT to skrót od Trinitrotoluene. Jest to stały związek organiczny o barwie jasnożółtej. Jest szeroko stosowany jako materiał wybuchowy, ponieważ szybko zmienia się ze stanu stałego w gorące, rozszerzające się gazy; dwa mole stałego TNT mogą natychmiast zmienić się w piętnaście moli gorących gazów z pewną ilością sproszkowanego węgla. Jego identyfikator IUPAC lub nazwa to 2-metylo-1,3,5-trinitrobenzen, a wzór cząsteczkowy to C7H5N3O6.
Historia
W 1863 r. trotyl został po raz pierwszy przygotowany przez niemieckiego chemika Juliusa Wilbranda. Początkowo przez kilka lat był stosowany jako żółty barwnik. Jego wybuchowy charakter odkrył w 1891 r. inny niemiecki chemik Carl Haussermann.
W 1902 r. armia niemiecka przyjęła go jako wypełniacz do pocisków artyleryjskich. Armia brytyjska używała pocisków wypełnionych lidditem, później, w 1907 roku, zastąpiła liddit trotylem.
Główne zastosowania
- Jest szeroko stosowany jako materiał wybuchowy w zastosowaniach wojskowych i przemysłowych.
- Jest idealnym chemicznym materiałem wybuchowym do wyburzeń.
- Jest również używany do produkcji soli przenoszącej ładunek.
Przygotowanie
W przemyśle, produkcja trotylu obejmuje trzy etapy. W pierwszym etapie jest on nitrowany mieszaniną kwasu siarkowego i azotowego, w wyniku czego powstaje mononitrotoluen (MNT). Następnie MNT jest oddzielany i nitrowany do dinitrotoluenu (DNT). W ostatnim etapie, TNT jest produkowany przez nitrowanie DNT przy użyciu bezwodnej mieszaniny kwasu azotowego i oleum. Surowy trotyl stabilizuje się przez sulfitację; proces, w którym surowy trotyl poddaje się działaniu wodnego roztworu siarczynu sodu w celu usunięcia mniej stabilnych izomerów trotylu i innych niepożądanych pozostałości.
.